Bugün tam iki ay oldu. Zor oldu ama toparlandım Elifim için ama bir sorun vardı Elifin dikkat sorunu vardı devamlı uyku hali yaşadıklarındandır diye pek üzerine gitmemeye karar verdik. Burak onla hala tam olarak aramız düzelmiş değil hala biraz pürüzler var ama zamana bıraktık ikimizde saat sekiz buçuk olmuş Elifi uyandırmaya odasına gittim yoksa geç kalacaktı okula. Elif diye seslendim başını okşadım ama uyanmadı endişelenmeye başlamıştım hemen yatak odasına gidip Burağı kaldırdım kızım kalkmıyor hareket de etmiyor dedim. Burak merak etme okula gitmemek için yapıyordur ben uyandırırım şimdi onu dedi ve odasına gitti canım kızım bugün naz mı yapıyormuş diyerek yanına oturdu öptü saçını okşadı telaşlandı ama bana belli etmemeye çalışıyordu sonra kucağına aldı hala hareket yoktu tek dediği arabanın anahtarını al ilk başta idrak edemedim Burağın bağırmasıyla irkildim hadi şu anahtarı al dedim sana diye. Aşağıya indik ben arkaya oturdum Elifin de başını bacağına koydum ağlıyordum kızımda bişi olmasını istemiyordum. Hastaneye geldiğimizde Elifi acile aldılar ilk tomografi falan çektiler doktor beyninde tümör olduğunu söyledi ilerlemiş alamayacaklarını söyledi. Burağa döndüm nolur bişi yap ben kızımı da kaybedemem şuan tek yapabildiğimiz ilerlemeyi durdurabiliriz başkada elimizden bişi gelmez diye devam etti doktor Burak başka hastaneye götürmek istiyoruz tedaviye başka yerde devam edilsin dedi ama gittiğimiz hastanede aynı şeyleri söyledi sadece tümörün ilerlemesini durdurabiliriz. Çok zor bir andaydık ikimizde yine kendimizi suçluyorduk Elifle ilgilenemedik. Biz nasıl anne baba olduk böyle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAZ GÜNLERİ BİTMEDEN
Roman d'amourÇok mutlu başlayan bir sevginin evlilikle devam eden aşka çocuk kaybı ve bide hastanede ölüm kalım savaşı veren kızları olan çift bakalım aşklarını koruyabilecek mi yoksa aşk nefret olup kapanmayan bir araya mı dönüşecek hep birlikte göreceğiz...
