Love On Hill | Ryoyu Kobayashi i inni

Rozdział 21

Lara POV. 

20.12.2018 (czwartek)

Noc koszmarów. Poranek smutku. Czyż może być gorzej? Pewnie tak. 

Obudziłam się, jednak koło mnie nie było mojego chłopaka. Wygrzebałam się spod cieplutkie kołdry w poszukiwaniu Ryoyu. Szybko odnalazłam go w kuchni przyrządzającego śniadanie. Podeszłam do niego i ogarnęły mnie wyrzuty sumienia. Miałam ochotę zawrócić do łóżka, gdy chłopak odwrócił się do mnie. 

- Dzień dobry, kochanie. - przywitał się i dał szybkiego buziaka.

-Royyy... 

- Tak skarbie?

- Przepraszam za to co zrobiłam wczoraj. Powinnam tu zostać z tobą.

- Nic się nie stało, Lara.

- Stało... Ty mi zawsze dajesz wsparcie, a ja jak się zachowałam? Uciekłam, kiedy było tobie ciężko... Przepraszam...- w czasie mówienia tego w moich oczach zgromadziły się zły.

-Skarbie, nie przepraszaj mnie. Nikt się nie spodziewał takiej sytuacji. Dzisiaj pojedziemy do Aiko wszystko wyjaśnić. Nie jestem też na ciebie zły. Cieszę się, że jesteś cała i zdrowa, bo nie wybaczyłbym sobie gdyby stałoby Ci się coś. A teraz siadaj do stołu, szef kuchni podaje śniadanie. 

***

Siedzieliśmy w aucie pod mieszkaniem Aiko. Moje ręce trzęsły się jak nigdy. Czułam ogromny lęk przed tym co tam się dowiemy. Jednak zarazem chciałam poznać całą sytuacje, w której się znaleźliśmy. Im szybciej znajdziemy porozumienie tym lepiej, prawda?

- Wychodzimy? 

- Chyba musimy... 

- Wszystko będzie dobrze, skarbie.- powiedział trzymając moją dłoń. Po chwili wchodziliśmy już do budynku przed nami. Zwykły, niezbyt nowoczesny budynek mieszkaniowy. Na szczęście nie musieliśmy czekać na windę, która akurat była na parterze.  Dojechaliśmy w ciszy na ostatnie piętro i wyszliśmy z metalowego urządzenia. Przystanęliśmy pod drzwiami z numerem 382. Widziałam, że chłopak walczy z sobą, aby zapukać w drewnianą powierzchnię. Po chwili jednak przezwyciężył strach i kilkukrotnie zapukał. W drzwiach po kilku sekundach pojawiła się młoda kobieta. Niziutka Japonka patrzyła na nas z zdziwieniem i widocznym zaskoczeniem. Jednak większość uwagi skupiała na moim partnerze. Nie widziała co zrobić. 

- Możemy wejść?

- Tak, tak...- powiedziała zakłopotana i przepuściła nas w drzwiach. Weszliśmy w głąb mieszkania, gdy z salonu usłyszeliśmy znajomy głos:

- Kochanie, kto przyszedł? - Junshiro wyłonił się z salonu. 

- CO TY TU ROBISZ?! - powiedzieli w jednym momencie. Na ich twarzach wymalowane było ogromne zdziwienie. 

- Czemu ty mówisz do niej kochanie? Co tu robisz?- pierwszy zapytał Ryoyu.

- Co się to obchodzi Ryoyu? Po co tu ty przyszedłeś?

- Twoje "kochanie" wczoraj napisała mi, że niby mam zostać ojcem. Chyba mam prawo się z nią zobaczyć ?! - Ryoyu szybko pokazał wiadomość, którą otrzymał wczoraj wieczorem od Aiko.

- Jak TY? To musiała być pomyłka. To moje dziecko... - gdy to powiedział, zrozumiał co właśnie zrobił. 

- Czyli to dlatego mnie teraz nienawidzisz?! Świetnie, moja była dziewczyna zdradzała mnie z moim bratem... Genialnie. Twórzcie sobie piękną rodzinkę. - złapał mnie za rękę i wyszedł z mieszkania. Jednak za nami wybiegł Junshiro. 

- Ryoyu, to nie tak miało wyjść. Mieliśmy Ci to powiedzieć, ale nie potrafiliśmy... 

- Czemu akurat ją? Mogłeś być z każdym, ale z nią? Serio z dziewczyną, którą kochałem? 

- No tak wyszło... uczuć się nie da kontrolować.

- Nie zmienia to tego, że spałeś z moją byłą, w czasie kiedy jeszcze byliśmy razem i zachowywałeś się tak jakbym JA był wszystkiemu na tym świecie winny!

- Ja...

- Nie ważne, wracaj sobie do niej. - po czym Ryoyu znowu skierował się do wyjścia z budynku. Targały nim różne emocje. Od ulgi, że jeszcze nie teraz zostanie ojcem, po rozczarowanie związane z jego bratem. Nie wiedziałam co powinnam zrobić w tej sytuacji. 

Położyłam rękę na jego ramieniu i po chwili mocno przytuliłam. Chociaż w ten sposób chciałam okazać mu wsparcie. Ostatnie dwa dni były dla niego bardzo trudne. Nie mogłam zrobić wiele, jednak chociaż teraz będę w tym razem z nim. 

- Roy... Pamiętaj, że ja tu jestem dla ciebie. 

- Dziękuję, skarbie... Na prawdę za to, że jesteś. Przynajmniej jednak nie zostanę ojcem. - powiedział delikatnie uśmiechając się. 

- Przynajmniej tyle.

- No chyba, że chcesz stworzyć naszą małą podobiznę? - powiedział podnosząc brwi do góry. 

- Na to będziesz sobie musiał poczekać. Jedyne co ci teraz mogę stworzyć to tosta z serem. 

***

Siedzieliśmy w salonie chłopaka z butelką czerwonego wina, oglądając jakiś film. Atmosfera wydawała się iście idealna. Ja, on i nasza miłość. Nic więcej, bez żadnych dodatkowych atrakcji. Wtulałam się w bok chłopaka. Czułam bijące od niego ciepło. On swoją ręką mnie obejmował. 

- Lara?

- Tak?

- Bo ja Ci zapomniałem powiedzieć o tym, że moi rodzice zapraszają nas do siebie. 

- CO? Kiedy?

- 24 grudnia. 

- Co jeśli oni mnie nie polubią? I w co ja się ubiorę... 

- Ohhh skarbie. Oni Cię nie polubią, oni Cię pokochają jak ja. 

----------------------------------------

Hiiii

Jak wam minął ten tydzień? Ja wróciłam już do szkoły i mam dużo rzeczy do nadrobienia. Jeszcze dodatkowo  ostatnio załączyła mi się faza na The Vamps i Duplantisa. Odrobinę dziwne połączenie, ja wiem. Zespół i skoczek o tyczce. 

Jak wam się rozdział podoba?

Co myślicie o sytuacji z Jushiro?

Pamiętajcie o Komentarzu i Gwiazdeczce <3

Paulina