မနက်ခင်းသည်ရှန်ဟိုင်းမြို့တွင်နေရောင်ခြည်သည်။တောက်ပကြသည်။လှပတဲ့ဆည်းဆာကလူတိုင်းရဲ့နှလုံးသားထဲမှာနွေးထွေးကြသည်။
လမ်းမှာ ကိုယ်ကာယလေ့ကျင့်သူကကျင့်ကြသည်။ကော်ဖီဆိုင်ထိုင်သူကထိုင်ကြ။Companyသွားသူကသွားကြသည်နဲ့ရှန်ဟိုင်းမြို့မှာစီကားသည်။လူဦးရေများပြားလှသည်။မြို့ပြကြီးတွေမှာ လဲအရမ်းကိုလှပကြသည်။
သို့သော် CEO (ပိုင်လုဝေ) အခန်းထဲတွင်တော့
"ကျွန်တော်အတက်နိုင်ဆုံး မြန်မြန်လုပ်ပေးပါ့မယ် သူဌေး"
အေးစက်ပြီးရက်စက်တဲ့မျက်လုံးတွေမှာ မန်နေဂျာလင်း ကြောက်ဒူးတုန်နေသည်။ဘယ်ူ့ကိုမှစကားအများကြီးမပြောတက်တဲ့ ပိုင်လုဝေတစ်ယောက်ကတော့ အေးဆေးစွာထိုင်နေသဖြင့်လက်ထဲမှာဘော့ပင်ကို စားပွဲနဲ့တောက်နေသည်။ အခန်းထဲမှာဘော့ပင်သံနဲ့တင်ကြီးစိုးနေသည်။မန်နေဂျာလင်းမှာတောင်းပန်ရုံနဲ့မတက်နိုင်ပေ။
"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် သူဌေး ကျွန်တော်ဝန်ထမ်းသစ်တွေထပ်ခန့်လိုက်ပါ့မယ်"
"အဟက်"
လှောင်ပြောင်တဲ့အသံမှာအေးစက်လှသည်။တစ်ဖကိသူကိုကျောချမ်းစေသည်။
"မင်းကိုငါရက်သတ်မှတ်ပေးပြီးသားမလား ဘာကြောင့်အချိန်တွေကြာနေတာလဲ ဟမ် မင်းမသုံးကျရင်ဘာကြောင့်မန်နေဂျာလုပ်နေလဲ အလုပ်သမားတွေအပေါ်အပြစ်ပဲလွှဲချတက်တာလား လင်းဟွေ"
မန်နေဂျာလင်းမှာတောင်းပန်ရုံကလွဲရင်မတက်နိုင်ပေ။
"မင်းအကြောင်းကိုမင်းသိတယ်နော် သွားလို့ရပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့ သူဌေး"
ပိုင်လုဝေတစ်ယောက်မှာ ဝန်ထမ်းတွေရဲ့အထပ်ကအကြီးအကဲတွေကိုစမ်းသပ်နေရတာဖြစ်သည်။သူ့company မှာလူတော်တွေပဲထားချင်သည်။ပြီးတော့အလုပ်သမားများပေါ်လဲတာဝန်ကျေတဲ့ှူတွေကိုပဲထားချင်သည်။သို့သော်မန်နေဂျာလင်းမှာ အလုပ်သမားများပေါ်အပြစ်လွှဲချတက်ပေ။အဲ့လိုလူမျိုးကဘယ်လိုလုပ်ဝန်ထမ်းများကအလုပ်ကိုလုပ်ကွှာသဘောမကျပေ။သို့ပေမဲ့သူလည်းသဘောမကျပေ။ဒီcompanyသည်အမြဲတမ်းနံပါတ်တစ်မှာနေနေတဲ့companyလေ။အဲ့လိုမျိုးကိုထိန်းသိမ်းဖို့ကတော့သဘာဝပဲဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
Villain မက ၾကာပန္းျဖဴရဲ႕မ်က္ႏွာဖံုးကိုခြာခ်ျပမယ္
Storie d'amoreယဲ့ယဲ့.... နင့္လို ဗီလိန္မကဇာတ္သိမ္းလွမယ္လို႔ထင္လား... ႐ွခ်င္း႐ွန္.... အေျပာေကာင္းတုန္းမိုးရြာထားအံုးေ့ပါ...ငါကအရင္လို႐ွခ်င္း႐ွန္မဟုတ္ဘူးေနာ္သတိေတာ့ထားေနပါ normalေလးေရးမလို႔ပါအားေပးၾကပါအံုးေနာ္😄😄 စကားေျပာ အ႐ိုင္းအႏႈန္းေတြပါမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ႀကိဳတင္သတ...
