Silently Loving You

Prologue

“Ang ganda ng buwan, 'no?” tanong ko sa kanya habang nakatingin ako sa langit.

Hindi ko mapigilang mapangiti kapag tumitingin ako sa buwan gabi-gabi. I am really a fan of moon.

Bukod kasi sa maganda ang buwan, it also reminds me that even on darkest nights, thereʼs always a light. Moon may not be as bright as the sun but it lights in its own way. That makes it more pleasing in the eyes.

“Oo naman, syempre. Kasingganda mo ang buwan.”

Napatingin ako sa kanya dahil sa narinig ko. Natawa ako sa sinabi niya kaya naman kaagad ko siyang tinapik sa braso.

“Tigil-tigilan mo nga ako, Sol. Lumipas na ang maghapon, may baon ka pa ring pambobola,” natatawa kong sagot.

Bumusangot naman ang mukha niya.

“Luna, look me in the eye,” inilapit niya ang mukha niya saʼkin saka niya ako tinitigan ng diretso. “Sabihin mo saʼkin kung talaga bang nambobola ako. Go, tell me. Eyes donʼt lie.”

Imbes na titigan siya pabalik, tinakpan ko ang mukha niya gamit ang kamay ko at itinulak siya palayo saʼkin.

I canʼt stand seeing his face near me. Kahit matagal na kami, kapag nakikipagtitigan ako sa kanya, nandito pa rin 'yong feeling na para bang matutunaw ako.

“Ay, hindi mo pa rin kayang makipagtitigan ng matagal? Luna naman, naiilang ka pa rin e halos anim na taon na tayo,” seryoso ang pagkakasabing 'yon ni Sol kaya naman nabahala ako.

The way he spoke to me feels like I offended him. It wasnʼt my intention to make him feel offended.

Hindi sa hindi ko kayang makatingin sa kanya. Of course, I can. Isa pa, who wouldnʼt look at that face? It looks ethereal. Manghihina ang sinumang titingin sa mukha niya. Nakaka-hypnotized.

I donʼt have the guts to say it kasi if I tell him those stuffs, he will surely laugh at me. Sasabihin niyang ang corny ko at kung ano-ano pa. Pauulanan lang ako ng pang-aasar noʼn. 'Yon pa naman ang love language niya, ang inisin ako.

“Are you mad, Sol?” tanong ko ng mapansin kong hindi siya kumibo.

He gently shooked his head and turned his gaze towards me. Kaagad ko namang iniwas ang tingin ko sa kanya dahil sa hiya, pero muli akong napatingin sa kanya ng hawakan niya ang kamay ko.

“Luna, naalala mo ba kanina na may gusto akong sabihin saʼyo? 'Yong sinasabi ko na matagal ng bumabagabag sa isip ko na hindi ko masabi-sabi?”

The moment he told me those words, my heart started to beat fast. Hindi ko alam kung ano bang gusto niyang sabihin at talagang kinakabahan ako ng ganito.

“Yeah, handa ka na bang sabihin saʼkin kung ano ang bumabagabag sa isip mo?” I sounded normal para naman hindi niya mahalatang kinakabahan ako.

He nodded again. He looks teary-eyed at sa ipinapahiwatig pa lang ng mga mata niya, alam kong mabigat 'yon.

“Luna, Iʼm tired. Can we take a rest?”

Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya. Nag-loading ako ng ilang segundo saka ako natawa ng marealize ko kung anong ibig niyang sabihin.

“Sol, youʼre scaring me! Akala ko naman kung ano na,” natatawa kong turan saka ko siya hinawakan sa braso. “Tara na. Umuwi ka na sa inyo para makapagpahinga ka na, okay? Gabi na rin naman kasi.”

“Luna,” inalis niya ang kamay ko na nakahawak sa braso niya kaya lalo akong naguluhan.

“What is it, Sol?”

“Thatʼs not what I meant,” his voice seems shaky. “I want us to take a rest. Luna, Iʼm tired of this relationship.”

I know that he is serious but I laughed at what he said. I feel like Iʼm about to cry pero mas pinili kong ipakita na natatawa ako.

“Sol naman, gabi na pero ang dami mo pa ring baon na joke! Gutom lang 'yan, tara na nga!” muli ko siyang hinawakan sa braso pero tinabig niya ang kamay ko.

Now, he looks so serious.

“Gemini, please let me rest. I am tired.”

Now, he called me in my real name. I know thatʼs heʼs getting serious once he didnʼt call me luna.

“Gemini, I feel so lost right now. Ang rami ng nangyari sa pamilya namin and I want to take a rest on everything, including you,” muli niyang turan, “I will be back but for now, I really want to take a break—”

“Okay.”

“Okay? Is that all you want to say?” heʼs looking at me as if he want me to say more than that but I didnʼt say any.

If he wants freedom, Iʼm willing to give it to him.

“Yes. What else can I do if thatʼs what you want, Jerome? I want you to be happy and if youʼre going to be happy without me, then be free,” I gave him a sweet smile but deep inside, I feel like my whole world just shattered, “I just want you to know that even on your darkest nights, Iʼm still here. Just like the moon, I will always give you light.”