ဘဝကြီးနဲ့ရင်တဲ့ ပြဇာတ်တွေမှာ
အစက ပြန်ကခွင့်ဘယ်ရှိမှာလဲ
ဘဝက ရှိရင်းစွဲ ဇာတ်ညွှန်းလေးအတိုင်းပဲ
အဆုံးကတော့ ကျနော်တို့ဟာ
ထပ်ပြီး ဝေးကွာကြရအုန်းမှာလား မသိပါ
။။။။။။။။။။။
မောင့်အပေါ်မှာ ကိုယ်ဟာ
ယုံကြည်မှုတွေ ထပ်ခါထပ်ခါပေးတယ်
မောင် ကတော့ ထပ်ခါထပ်ခါ
ကိုယ့်ဘက်ကိုမငဲ့ ရက်စက်လွန်းခဲ့တယ်
ဒါပေမဲ့လည် အမှတ်မရှိတဲ့ ကျနော်က
မမုန်းနိုင်ခဲ့ စိတ်မနာနိုင်ခဲ့ပါ
စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိတာကလွဲလို့ပေါ့
ညဟာ အတော်ကိုအချိန်လွန်နေပါပြီ
မောင်တစ်ယောက်တော့ အလုပ်ကိစ္စနဲ့
ထွက်သွားတာ အခုထိပြန်မလာသေးပါ
စိတ်ပူမိပါသည် မောင်တစ်ယောက်
ဘာတွေများ ဖြစ်နေမလဲလို့ နောက်ပြီး
မောင်နဲ့အတူ Hanaဆိုတဲ့ မိန်းခလေးပါ
ပါသွားသည်မဟုတ်လား
ထိုမိန်းခလေးကို ကိုယ်တကယ် သဘောမကြပါ
မောင့်အပေါ်ကို ယုံပေမဲ့ သူ့ကိုတော့မယုံပါ
"အကိုလေး သွားအိပ်တော့လေ
ကျနော် စောင့်နေပါ့မယ်
ညည့်နက်နေပြီမလား"
"နေပါစေ ဦးလေးရယ်
ကျနော်ပဲ စောင့်လိုက်ပါ့မယ်
ဦးလေး နားပါတော့ တနေ့ကုန်
ပင်ပန်းထားတယ်မလား
ကျနော်လဲ မအိပ်ချင်သေးလို့ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ အကိုလေး"
မောင်ရယ် Minကိုစိတ်ပူအောင်ကွာ
Phဆက်တော့လဲ မရပါ
ဘာတွေများဖြစ်နေတာလဲမသိဘူး
ရင်တွေတကယ်ကိုပူနေပါတယ်
အတွေးဟာများနေပါတယ်
စိတ်တွေဟာ ကရောင်ခြောခြား
အတွေးလွန်ကာ ထိုနေမှာပဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်
ဒါပေမဲ့ ထို့ညက
မောင်တစ်ယောက် ပြန်မလာခဲ့ပါ
မနက်ရောက်တော့
"Min ဘာလို့ဒီမှာအိပ်နေတာလည်"
"ဟင် မောင်
မောင်ဘယ်တုန်းကပြန်ရောက်တာလဲ ဟင်
"အခုပဲ Min"
"ကိုယ် မောင့်ကို တစ်ညလုံး
စောင့်နေခဲ့တာ မောင်ကတော့
ပြန်လည် မလာဘူး
Phလဲ ဆက်လို့မရဘူး
ဘာဖြစ်လို့လဲမောင်
"မောင့် ကားက ပျက်သွားလို့
Phအားကလဲ ကုန်သွားတော့
Minကို မဆက်ဖြစ်တာပါ
မင်ဒီမှာ စောင့်ရင်းအိပ်ပျော်သွားတာလာ"
