အကျင့်တွေဟာ ပြောင်းလဲလို့မရမှန်း
သိသည့်တိုင် တစ်ကြိမ်လောက်ဖြစ်ဖြစ်
ထပ်ယုံကြည့်ချင်ခဲ့တာ
နိဂုံးချုပ်တော့လဲ ထုံးစံအတိုင်း
မပြတ်သားနဲ့တဲ့လူ
အမှတ်မထားနိုင်တဲ့လူကပဲ
နှစ်ခါမက ထပ်ခါထပ်ခါ
နာကျင်ရလေးသတည်းပေါ့။
အချိန်တွေဟာတိုလွန်းတယ်
အဖြစ်ပြတ်တွေဟာလဲ မြန်ဆန်လွန်းတယ်
ကံကြမ္မာရဲ့ ဇာတ်ဆရာအလိုကြ
ဇာတ်ရုပ်ပေါင်းများစွားကိုလဲ ကခဲ့ရပြီးပြီ
ဒီတခါရော် ဘာတွေများထပ်ပြီးတော့
နာကျင်ရအုံးမှာလဲ နာကျင်စရာကကျန်နေသေးတာလား
တော်သင့်ပြီလို့ ထင်တယ်
ဒီလောက်ပဲ ဇာတ်နာခိုင်းပြီး ဒီလောက်နဲ့ပဲ
ဇာတ်သိမ်းလိုက်လို့မရဘူးလားဗျာ
။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကျနော် မောင်နဲ့လိုက်လာခဲ့ပါတယ်
ထပ်ပြီးယုံကြည်ပြီးတော့ပေါ့
Taeကတော့ ဒယ်ဂူ မှာပဲခနနေခဲ့တယ်
ပန်းဆိုင်လေးကိုလဲ မခွဲနိုင်သေးလို့ပါတဲ့
မောင် တစ်ယောက်ကတော့
ကျနော်နဲ့သားသားကို အရမ်းချစ်ပါသည်
အရမ်းလဲဂရုစိုက်သည်
အလုပ်တဖက်နဲ့မို့ ကိုယ် ဝင်ကူမယ်လို့လဲ
ပြောလို့မရပါ ဘာမှမလုပ်ပါဘူးတဲ့
ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပါသည် အတိုင်းထက်လွန်ပေါ့
ဒါပေမဲ့ ဒီပျော်ရွှင်မှုဟာ ခနတာဆိုတာများ
သိခဲ့ရင်
"Min မောင်အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးခနသွားရမယ်
"ဘယ်လောက် ကြာမှာလဲ မောင်
ဘယ်ကိုသွာရမှာလဲ~~~
" ဂျပန် ကိုပါ 10ရက်လောက်ပဲကြာမှာ
အလုပ်ကိစ္စ ဆွေးနွေးရအောင်လို့ပါ
"10ရက်ကြီး များတောင်လား
တခြားလူကို သွားခိုင်းလို့မရဘူးလား မောင်
"Minကလဲ မကြာပါဘူး
10ရက်လို့သာပြောတာပါ
အဲ့လောက်မကြာလောက်ပါဘူး Minရဲ့
တခြားလူတွေမရလို့ ဟိုဘက်ကသူဌေးက
မောင် ကိုယ်တိုင်သွားတွေ့မှ အဆင်ပြေမှာ
"အင်းပါလေ အလုပ်နဲ့ပဲ ကိုယ်မှပြောလို့မရတာ
မြန်မြန်တော့ပြန်လာနော် ကိုယ်က
မောင့်ကို စိတ်ချတာမဟုတ်ဘူး
"Minက မောင့်ကို မယုံဘူးလာ
"အဲ့လို သဘောမျိုးနဲ့ ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး
မောင်က အရမ်းကြည့်ကောင်းနေတော့
တခြားလူတွေကပ်မှာဆိုးလို့ပါ
