HE IS BACK🌱 (Completed)

Chapter 2

"ඔයා ඔහොමද ඔයාගේ සම්චොන්ට කතා කරන්නේ Tae?"

Tae කියන නම ඇහෙද්දී තේහ්‍යුන් ගැස්සිලා ජිමින් දිහා බැලුවත් ජිමින් බලාගෙන හිටියේ එයා දිහා නෙමෙයි.

ජිමින්ගේ මේසේ ඉස්සරහින් තිබ්බ අනිත් පුටුවට අමාරුවෙන් නැගලා ඉදගත්ත අවුරුදු හතරක පුංචි පිරිමි ළමයා දිහා ජිමින් බලාගෙන හිටියේ හරිම ආදරෙන්.

"සම්චොන්මනේ කියන්නේ office එකේ ඉද්දී පෝශනල් ( professional ) විදීයට ඉන්න ඕනේ කියලා."

"හරි හරි ඇයි දැන් මෙතනට ආවේ කියන්නකෝ"

"Mrs. Kim මට දොතියුමන්ට් ( document ) බලන්න දෙන්නේ නෑ."

"මං පස්සේ ඔයාට දොතියුමන්ට් එකක් දෙන්නම්. දැන් යන්නකෝ ඔයාගේ එහා පැත්තේ ඉන්න සම්චෝන් එක්ක meeting එකක්."

"අහ් ඒකට කමක් නෑ Mr. Park එයාට ඕන දේ දීලා ඉන්න."

ජිමින් හිනා වෙලා එයාගේ මේසේ ලාච්චුවේ තිබුන හිස් කොලේකුයි පරන file එකකුයි දුන්නේ taeව ඉක්මනට යවන්න ඕනේ නිසා.

"සම්චෝන් මට කොචෝ එකක් ඕනේ. ඔම්මා කියනව මම කොචෝ කන්න තාම චූචි වැඩීලු. මට හතරයි."

එහෙම කියලා tae එයාගේ පුංචි අතෙන් ඇගිලි තුනක් පෙන්නද්දී ජිමින්ට විතරක් නෙමෙයි තේහ්‍යුන්ටත් හිනා ගියා.

"යන ගමන් මං එකක් ඇරන් දෙන්නම්. දැන් ඉති-"

"ඔප්පා tae ඔයා ලගද මම හැමතැනම හෙව්වා. එක විදිහට ඉන්-"

ජූහි කියාගෙන ආපු එක එහෙම්ම නැවත්තුවේ එතන තේහ්‍යුන් ඉන්නවා දැකපු නිසා. තේහ්‍යුන් එහෙම ඉන්නවා දැකපු ගමන් ජූහිගේ ඇස්වල කදුලු පිරෙනවා දැක්ක ජිමින් එතනින් නැගිටලා ජූහිවත් ඇදගෙන එලියට ගියේ ජූහි එතන මොන වගේ හැසිරෙයිද කියලා දන්න නිසා.

"ඔප්පා ඒ මගේම taeද?"

ජූහිවත් ඇරගෙන rooftop එකට ගියපු ජිමින් එයාගේ නංගිගේ මූන අත්දෙකටම අරගෙන මූනට එබුනා. ඒ වෙද්දිත් එයා හොදටම අඩනවා.

"මටත් එහෙමම තමා කලින් හිතුනේ ජූ. ඒත් ඒක එහෙම වෙන්න බෑනේ. නේද?"

''අනේ ඔප්පා..."

ජූහි ජිමින්ට තවත් තුරුල් වෙලා අඩද්දී ජිමිනුත් ඒ විදිහටම තමන්ගේ නංගිව තුරුල් කරගත්තේ එයාව සනසන්න ඕනේ වුන නිසා. ජිමින්ට ජූහිගේ හිත හදන්න විනාඩි දහයක් විතර ගියා.
මොකද කාලයක් තිස්සේ හිරකරගෙන හිටපු හැගීම් එලියට එද්දී ඒවා පලනයකින් තොරයි.

________