---
Kai 😩🐧🤍
Beomgyu hyung
Bugün sende kalabilir miyim?
Tabii
Görüldü.✓✓
~
Kai'nin mesajina kısa bir cevap verip oturduğu yerden kalktı. Kendine gelmesi gerekiyordu çünkü miniğin karşısına böyle çıkarsa endişelenip bir ton soru sorabilirdi. Lavaboya gidip yüzünü yıkadı. Soğuk su biraz olsun iyi gelmişti. Lavabodan çıkıp kendisine ve Kai'ye birer kahve yapmaya koyuldu.
Kahveyle uğraştıkca her tarafı batırıyor,bir şeyleri unutup tekrar yapıyordu. Nerdeyse pişman olucaktı. Aklı çok karışıktı ve bunlar en küçük şeyleri düşünmesini, yapmasını bile engelliyordu. Jinri'nin dedikleri, Bayan Kang ve Taehyun...
Telefonunu alıp ister istemez titreyen eliyle Taehyun'la olan mesajlaşma yerine girdi. Durum hâlâ aynıydı. Ne giden gelen bir mesaj nede bir şey vardı. Bu onu gereksiz fazla sinirlendirmişti. Neydi şimdi bu? Kaçmak mı?
-
Seni gördüğüm yerde yüzüne sert bir tokat atıcağım Kang
✓
-
İçindeki öfkeyi çıkarırcasına yazdı mesajı. Çok doluydu ve bunları boşaltması gerekiyordu. Bir süre sonra kapı çaldı ve gelenin Kai olduğunu düşünerek açtı kapıyı. Beklediği kişiydi. Sırtında minik bir sırt çantası olan minik başını yere eğmiş bekliyordu.
"Geçsene." Sesini olabildiğince yumuşak çıkarmaya çalışarak eliyle içeriyi gösterdi. Minik olan başını yerden kaldırmayarak yavaşça girdi içeriye. Beomgyu bu hâline kaşlarını çattı. Normalde cıvıl cıvıl olan çocuk şimdi başını yerden bile kaldırmıyordu. Kai oturma odasına geçtiğinde Beomgyu elinde iki kupa ile geldi ve birini Kai'ye uzattı. Kai başıyla büyüğüne teşekkür ederek bir yudum aldı kahvesinden.
İkiside hiç konuşmuyordu. Beomgyu, miniği inceleyerek ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bir anda aklına gelen ile önce kaşlarını kaldırdı ve yeniden çattı. İlk mesaj anında o kadar dalgındı ki aklına hiç bir şey gelmemişti.
"Kai.. yanlış anlamazsan sana bir şey sorabilir miyim?" Minik yine kafasıyla onayladı Beomgyu'yu. Konuşmamaya yemin etmiş gibiydi.
"Sen böyle şeyleri sevmezdin...yani başkasının evinde kalmayı falan. Bir şey mi oldu? Biraz durgunsun da." Kai bu soruyu beklermiş gibi kafasını geldiğinden beri ilk defa kaldırıp koltuğa yaslandı.
"Evet. Kendi evimden başka birinin evinde kalmak küçüklüğümden beri rahatsız etmişti beni ama sanırım buna alışmam gerekecek." Beomgyu anlamayarak baktı miniğine. Kai devam etmesi gerektiğini biliyordu ve bu yüzden yüzüne acı bir tebessüm takınıp gözlerini kapadı.
"Çünkü artık bir evim bile yok." Cümlesinden sonra kahvesinden bir yudum daha aldı. Sanki kelimeler boğazında kalmışta kahve ile yutmaya çalışır gibiydi. "Ne?" Beomgyu şaşkınlık ile çıkan kelimeye engel olamamıştı. Kai'ye dönerek konuştu "Neyden bahsediyorsun Kai? Ne demek bir evin yok?"
"Yok işte. Ne bir evim ne de," Gözünden ister istemez bir yaş aktı onu eliyle yavaşça sildi ve devam etti "Bir annem var." Bir anda yüzünü avuç içine almış hem ağlayıp hem gülen çocuğa korkarak baktı. Ne yapıcağını ve ne diyeceğini bilemiyordu. "Kai..-"
