Merhaba ficim oldugunu hatirladim da 🤗
~~~~
"Hyung hâlâ abimden haber yok mu?" Beomgyu küçüğün sorduğu soru ile ağzındaki yemeği çiğnemeyi bırakmıştı. Kai onda kalalı iki gün oluyordu ve küçük abisini sormaktan bir türlü vazgeçmiyordu. Haklıydı da o da herkes gibi hatta daha çok endişeleniyordu.
"Hayır." Dedi hayal kırıklığını belli ederek. Taehyun'a nedensizce kırgın ve sinirliydi. Herkesi böyle habersiz bırakması hiç hoş değildi. Heleki onun canından çok seven kardeşine bile tek kelime etmemesi bencilceydi.
"Yarım saat önce yine aradım ama yine cevab vermedi. Başına birşey gelmemiştir değil mi?" Küçüğün korkulu bakışları yüzünden büyük olan saçlarını okşadı ve elini yanağına götürüp konuştu.
"Aklına bunları getirme Kai. Abinin iyi olduğuna eminim. Hem ben sana bir söz verdim. Abini bulacağım tamam mı? O gerizekalı cehennemin dibine gitse bile onu bulacağım." Kai yüzüne hüzünlü bir gülümseme yerleştirip yemeğine devam etti.
°°°°°
Seni bulacağım Taehyun. Nereye gidersen git seni bulacağım ve söz verdiğim gibi yüzüne koca bir yumruk atacağım.
✓✓
°°°°°
Yine Taehyun'a bir mesaj atıp gidip gitmediğine bile bakmadan telefonunu kapattı. Boynunu sinirle ovarken yanında uyuya kalmış Kai'yi gördü. Üstüne bir battaniye örtüp başka bir koltuğa geçti ve düşünmeye başladı. Taehyun'ın yaptıklarına hem hak veriyor hem de anlamıyordu. Uzak kalmak istemiş olabilirdi ama arkadaşlarını engellemesine ve şu küçük çocuğu habersiz bırakmaya ne gerek vardı? Okula bile gelmiyordu. Her geçen gün devamsızlığı artıyordu ve bu Beomgyu'yu endişelendirir olmuştu.
Düşüncelerinde daha derine dalmışken telefonunun titremesi ile irkildi. Telefonunu heyecanla eline aldığında mesajin Yeonjun'dan geldiğini görüp omuzlarını düşürdü.
~
Aman tadımız kaçmasın Ali Rıza bey
Babalari olmasa var ya
Amk burasi olmus kokmus
Ulan Taehyun buldugum yerde bogucam seni
Beyni var tuhaf
Beomgyu hâlâ haber yok mu Taehyun'dan?
Olsa soylerim ama yok maalesef
Babalari olmasa var ya
Beomgyu yok mu sizin gittiginiz bir yerler falan?
Siz daha cok takiliyordunuz
Beyni var tuhaf
Evet evet!
Beraber gittiğiniz,sadece ikinizin bildiği bir yerler yok mu? Belki oralardadır.
Görüldü
Babalari olmasa var ya
UTANMİYOR MUSUN LAN KUTSAL CHOİ SOOBİN'E GORULDU ATMAYA!
O GORULDUYU GOTUNE SOKARİM SENİN!
HİC UZULME ASKİM BEN BUNUN İCABİNA BAKİCAM!
BENDEN HABER BEKLEYİN
SANİRİM TAEHYUN'İ BULDUM
babalari olmasa var ya
NERDE
NERDE BULDUN
NERDE O PİC
GETİR ONUME AGZİNA BURNUNA DALİCAM
COK EMİN DEGİLİM AMA SİZE HABER VERİCEGİM
Beyni var tuhaf
SENDEN HABER BEKLİYOR OLUCAĞIZ
"""""""
Oturduğunu koltuktan sıçrayarak kalktı ve arkadaşlarına ufak bir mesaj yazıp kapıya koştu. Ama aklına Kai'nin gelmesi ile yerinde duraksadı. Onu tek başına evde bırakmak istemiyordu bu yüzden annesine hızlıca geç gelip gelmeyeceğini sordu ve memnun olduğu cevabı aldıktan sonra annesinin genelde ona küçük notlar yazdığı kağıtların birini aldı. Üstüne "Eğer uyanır ve evde olmadığımı görünce endişelenme bebeğim. Biraz işim çıktı. Zaten birazdan annem gelmiş olur. " Böyle yazması daha iyiydi. Abisini bulduğunu söyler ve hislerinde yanılıyor olursa Kai hayal kırıklığına uğrardı.
Hızlıca ayakkabılarını giyip evden çıktı. Taksi bekleyecek vakti yoktu ve gideceği yer uzak bir yerdi. Gözüne annesinin arabası iliştiğinde hiç düşünmeden tekrardan eve girdi ve araba anahtarını aldı. Bugün annesinin işine yürüyerek gitmesi güzel bir tesadüf olmuştu. Annesi ondan izinsiz arabasını kullandığı için ona kızabilirdi ama şuan tek odağı Taehyun'dı.
Yaklaşık 4 saat süren bir yolculuktan sonra hedefine ulaşmıştı. Saat çoktan gece yarısını geçmişti ve ortam zifiri karanlık denebilecek kadardı. Yukardaki dolunay tamamen denizi aydınlatmak ister gibi sadece suya düşüyordu. Yüzüne denizden çekip sağ tarafındaki küçük eve çevirdi.
"Nolur burada ol Taehyun." Diye geçirdi içinden ve gözlerini kapatıp derin nefesler almaya başladı. Gözünü kapattığı an aklına buradaki anıları gelmişti. Taehyun burayı bir akrabasından almıştı. Buraya Beomgyu ile yıllar önce gelmişti ve Beomgyu ve ikisine özel yer etmişlerdi burayı. Ne zaman kötü olsalar buraya beraber gelirlerdi ama eğer hisleri yalan söylemiyorsa Taehyun bu sözü bozmuş, yanlız gelmişti.
Taehyun'dan kendini bildi bileli etkileniyordu ama burası... tüm duygularını kabul ettiği yerdi. Burada ilk defa bir haftalığına kaldıklarında o kadar güzel vakit geçirmişlerdi ki hiç unutamamıştı. Beraber sarılıp uyumuşlar, her yeni bir güne başladıklarında birbirlerinin kokuları ve güzel yüzleri ile uyanmışlar,her sabah küçük evin önündeki denize gider ve her zaman ılık olan suda rahatlamıştılar.
Beomgyu aklına gelenler ile yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdi ama uzun sürmedi yüzündeki gülümsemeyi silip yüzüne endişe yerleştirdi. İçeride ışık olup olmadığına bakıyordu ama koyu renkli perdeler buna engel oluyordu. Tekrardan derin bir nefes aldı ve elini yumruk yaptı.
Bir kaç defa çaldı kapıyı. Açan olmadı. Bir defa daha çaldı umutla. Yine açan olmadı. İçindeki umut filizleri bitmek üzereydi ki içeriden gelen köpek sesi ile irkildi ve tekrar kapıyı yumruklamaya başladı.
"Taehyun! İçerdesin biliyorum! Aç kapıyı gerizekalı!" Sinirle konuşurken kapı sonunda usulca açıldı. Kapının arkasından yavaş adımlar ile çıkan Taehyun'ı gördüğünde yaşayabileceği tüm duyguları yaşamıştı. Taehyun haftalar sonra tekrar karşısındaydı. Kahverengi saçlı genç olucakları bildiği için gözlerini sımsıkı yumarken beklediği yumruk gelmişti.
Gencin sinir ve üzüntü karışık yumruğu ile hafif sersemledi. Beomgyu tamamen iceri girip bu sefer karşısındaki bedenin üstündeki ince tişörtün yakalarını tuttu.
"Gerizekalı mısın sen?! Hepimiz ne kadar endişelendik biliyor musun?! Kai her gün seni sayılıyor! Hadi bizi düşünmedin o çocuğuda mı düşünmedin ha! Ne halde biliyor musun?!"
"Beomgyu...-"
"Bu yaptığın bencilce Taehyun! Tamam anlıyorum annen öyle bir pislik yapmış ama bana gelebilirdin! Yeonjun yada Soobin'e gidebilirdin! Kai'ye tek kelime edebilir ve öyle hangi cehenneme gideceksen gidebilirdin!"
"Beomgyu nolursun git..."
"Gideyim mi?!" Beomgyu'nun sinirleri daha çok artıyordu.Karşısındaki ona bir açıklama yapması gerekirken ona git diyordu.
"Eğer gitmezsen yanlış bir şey yaparım Beomgyu ne olur." Kaşlarını çattı ne olduğunu anlamıyordu.
"Ne yaparsın? Seni burdan almadan hiçbir yere gitmiyorum tamam mı? Bu çocukluktan vazgeçmelisi..-" Sözüne kesen yumuşak dudaklar ile afalladı. Yakalarda ki ellerini şokla gevşetti. Tüm vücudu kas katı kesilmişti. 12 yıldır, çocukluktan beri hoşlandığı çocuğun dudakları şuan kendi dudakları üstündeydi ve onları titreyerek emiyordu. Gözlerinden istemsiz yaşlar akarken hâlâ şoktaydı. Karşısındaki çocuk dudaklarını ayırdıktan sonra kendisine sıkıca sarılıp ağlamaya başladı ve bu daha da olduğu yerde çakılmasına sebeb olmuştu.
.
.
.
BEN BU OPUSMENİN DEVAMİNİ GETİREMEM. HAYİR. SAKİN OYLE SEYLER BEKLEMEYİN.
