Boruto & Sarada GÖLGELERİN DANSI

Bölüm 7:Uchiha Evi

Sarada'nın Ağzından

Boruto'yla yaşadığımız olaydan sonra hızlıca onun yanından ayrıldım. Ben napmistim, bir türlü aklım almıyordu. Sanki bir an beynim durdu bütün duyularim kapandı sadece kalbim ve duygularım hareket etmişti. Hızla eve girmiştim anneme bile birşey demeden odama girdim ve kapıyı kitledim. Annem nolduğunu  anlamadan hemen odama geldi ama  ben kapıyı kitledigim için kapıda kaldı. Annem korkmuştu ve endiselenmisti bu cok belliydi.

Sakura: (endişeli bir sesle) Sarada neler oluyor? Birşey mi oldu? Neden kapıyı kitledin? Sarada?

Her saniye geçtikçe annemin sorularının ardı ardi kesilmez oldu, bense hersey den uzak sadece kendimi dinlemek istiyordum bu yüzdende yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Ama bu şuanda mümkün değildi çünkü annem beni bir türlü rahat birakmıyordu.

Sarada:Merak etme anne iyiyim, sadece biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var lütfen bana güven anne.

Sakura:Sarada gerçekten bir şey olmadığına ve iyi olduğuna eminmisin? Benimle herşeyi konuşabilirsin ve bana herşeyini anlatabilirsin biliyorsun değil mi?

Annemin birkaç ısrarından sonra ayak seslerinin kapımın önünden hızla ayrıldığını hissettim. Şimdi rahat bir şekilde düşünebilirdim. Hızla üstümü değiştirip yatağıma oturdum ve bugün yaşadığım ve yaşattığım olayları düşünmeye başladım. Her bir anını hatırlayınca kizariyordum, her seferinde kalbim cok farklı ve bambaşka atıyordu. Neler oluyordu böyle bana daha önce hiç böyle olmamıştım. Şimdi neler olacaktı? Ben boruto ya nasil açıklama yapacaktım? İşte tam o an aklımda sadece bir soru oluştu "Ben Boruto'ya karşı birseyler mi hissediyordum" yoksa ondan "hoşlanıyormuydum". O yaşadıklarımız gerçekti onun bana sarılması benim ona sarılmam ve öpmem, gerçektende ikimizin arasındaki o etkileşim eşsiz bir şeydi ve bende unutulmaz bir iz bırakmıştı. Ama ben bir uchihaydım duygularımın beni ele geçirmesine izin veremezdim. Acaba onunda benden hoşlanma ihtimali varmiydı? Yüzümde pis bir sırıtış olduktan sonra  yarın onunla konuşmaya karar verip yavaşça yataktan kalktım ve kitli olan kapımı açtım. Salona geldiğimde annem anında yanıma vardı ve bana sarıldı bense annemi endiselendirmemek adına herşeyin yolunda olduğunu ve iyi olduğumu söyleyip gülümsedim. Ardından annemde bana gülümseyip "işte benim kızım" dedi. Birkac dakika sonra zil çaldı ve kapıyi açtım.

Sarada: Papa?

Sasuke: Tadaime.

Babam içeriye girdiğinde annem onu gördü ve yine aynı tepkisini verdi.

Sakura:S-sa-su-kee-kun

Ve yerde annem birkac dakika sonra kendine geldiğinde özlediği kocasına sımsıkı sarıldı babamda aynı şekilde karşılık verdi. Onları öyle görmek beni cok mutlu ediyordu.

Sarada:Baba gerçekten geri dönmene cok sevindim deyip bende ona sarıldım ve yanağına ufak bir öpücük kondurdum.
Peki burda ne kadar kalicaksin?

Sasuke:Sadece bir kaç gün.

Sarada: Olsun yinede güzel sen geldin ya.

Babamın yüzünde ufak bir tebessüm olustuktan sonra hep beraber yemegimizi yedik. Saat geç olmak üzereyken herkese iyi geceler deyip  odama gittim. Bugünün verdiği yorgunluk ve yarınin vericegi yorgunluk için kendimi hazırlayıp, uykunun güzel ellerine kendimi bıraktım...

Umarim beğenirsiniz, bu bölümde bitti diğer bölümlerde görüşmek üzere hepinize şimdiden iyi okumalar, hayırlı ramazanlar.