Dayanamadım ve soru çözerken bu kesiti paylaşmak istedim.
İYİ OKUMALAR...
Anneme, -Susturulmuş insanlara
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okuyucu kitlem gerçekten bir kaç kişi ile ibaret ama bu kitap benim için çok değerli her ne kadar yazım hataları ve ilk bölümlerdeki saçmalıklar olsada.Bu kitapta anlatmak istediğim akran zorbalığı ve annesizlik duygusuydu.Akran zorbalığını en derin duygularını hissettiğim dakikaların bir kaç sahnesini burda anlattım aslında, ya da ana karakterinin anlaşılmaması insanlar tarafından.Veya Gece'nin bencilliklerinde aslına hep benden bir parçaydı. Ya da yaşadığı babasızlık duygusu bunlardan biriydi. Neyse dostlar!
Her bitişin bir başlangıcı yoktur bazen.
Her hikayenin bir sonu vardır. Kırgınlıklar ile dolu hayatımızda yaşadığımız güzel ve küçük anların sizi etkilemesine izin verin. Kendinizi bir sona hazırlamayın yaşadığınız dakikalara,saniyelere odaklanın yoksa kafanızın içindeki sesleri susturmazsınız. Mutlu olmaya çalışın daha kötüsününde olabileceğini düşünün ve yaşadığınız o ana bile mutluluk göz yaşı dökün. Yoksa kafayı yersiniz. Hayatınızdaki insanların kıymetini bilin öldükten sonra birisini kıymete bindirmeyin. Hayatındaki nefes verdiği dakikalarda yanında olmaya çalışın. Küçük bir çocuğunun ruhunu içinizde yaşatın. Ne kadar kederli,ürkmüş,susturalan bir çocuk olsada onu benimseyin sizden bir parça olduğunu unutmayın. Unutmayın yaralarınızı en iyi saracak kendinizsiniz. Ölüm bir soğuk odaydı,ısınmaya ihtiyacın vardı ama başaramıyordun. Boğazın ağrıyor konuşmakta zorlanıyordun.
İyi bir çocuk olamamıştım. ya da iyi bir evlat değildim hiçbir zaman. Yalnızlıktan korkardım saklanacak birisi arardım ama yanımda annem olmadığı içimde saf bir nefret büyürdü. Hiçbir şeyin farkında olmadan büyümüş ve susturulmuştum. "Seda,Sena'nın annesiymiş." sesi bir kaç dakika kafamda dalgalandı. Yalanların içinde mahvolmuş bu savaşta kaybedenlerdendik. Terk edilmiştik. * Annemin çığlıklarını hatırlıyordum yaşanaların ne kadar acı olduğunu. Bir kadının çocuğu için attığı çığlıkları. Umutsuz gözlerini,gözlerinden akan o acı damlaları. Yerde kanlar içinde yatan bedenindeki kutsallığı. Yüzü kanlar içinde tanınmaz halde iken çocuğunun yine bencil olduğunu. Yaşanmışlığın ardına saklanan anıların sessiz kaldığını. Bunların hepsini hatırlıyorum. Peki siz bu hikayeyi bir yerden hatırlıyor musunuz? Öldürülen kadınların çocukları için öldürüldüğünü. Daha hayatlarının baharında yaşadıkları acıları unuttunuz mu? Güçlü erkek çoğunluğunun yaptıklarını sadece olduğunuz gazetelerden mi biliyorsunuz ya da hem cinsinin zorbalığına uğrayan kadınların yaşadıklarını unuttunuz mu? Yoksa unutturuldu mu?
Unutulmuş eski kokan sayfaları ardından bir bölüm sizin için.
Seda'nın anne olması gerçeği Gece'yi yiyip bitiriyordu. Yıllarca annesi sandığı kadının onu bir kirlilik gibi görmesi onu bu kadar yıpratmışken,yaşadığı onca şeyin suçlusu olan Sena'nın annesi olması onu bir kez daha yaralamıştı. Yalanların içinde savrulmuştu yine ve yaşanan ölümleri..
