My Innocent Wife Is A Pervert [COMPLETED]

CHAPTER 83

STARLY'S POV

Nakangiti ako pinagmamasdan ang mahimbing niya'ng tulog. Mabuti at nasa ligtas na siya'ng kalagayan. Ang pagaalala ko kanina ay walang humpay. Hindi ko alam kong anong mangyayare kapag nawala siya.

"Tita Mommy?" Napatingin ako sa akin kandungan. Baka hindi siya makatulog dahil  hindi komportableng posisyon niya. Huminga ako ng malalim at marahan kong hinahaplos ang buhok niya.

"Sa bahay kana muna matulog nak, ipapahatid kita kay tita max mo" Umiling siya habang nakanguso. Mahina ako natawa dahil don.

"Gusto ko po kayong samahan para bantayan si daddy"

"Pwede ka naman bumalik bukas, dahil bukas ok na ang kalagayan ni daddy " nakangiti wika ko lumiwanag ang mukha niya.

"Talaga po!" Nakangiti tumango ako. Mabilis niya ako niyakap. Hanggang sa bilang bumukas ang pintuan .

"Tala" Mahinang wika ni Maxine, agad ako napabaling ng tingin sa kanya. Nagsalubong ang kilay ko dahil bakas ang pagaalinlangan nito.

"Hmm.. gusto ka makausap ni Mr. Miller" when the door clicked on there was a old man holding a baston.

"Empress" Mukhang importante ang pakay nito kaya agad ko pinahatid si Moonly kay Maxine pauwi sa bahay para makapagpahinga ito ng maayos. Buti nalang nandito parin ang matalik ko kaibigan.

Namutawi ang katahimikan sa pagitan namin nasa labas kami ng hospital nasa bench kami. Hindi ko maiwasan kabahan dahil iba ang pakiramdam ko ito.

"May gusto ka bang sabihin?" Panimula ko. Malakas siya'ng napabuntong hininga.

"Gusto ko sabihin ito, noon pa man pero kailangan ko ng pruweba. Masyado ka pang bata nang mawala ang mama mo"  Mahinang wika nito. Hindi ko alan kong bakit niya ito sinsabi sa akin. Magdradrama lang ba siya?

"At your age of 14 napasok mo ang buhay ng empyerno. Sinanay kita para pakipaglaban dahil ikaw ang susunod sa yapak ng mama mo" Seryoso nito saad hindi ko alam kong maiinis ba ko dahil binabalik niya ang nakaraan na gusto ko ng kalimutan.

"Ang kagustuhan ng mama mo ay mapabuti ka, ang kagustuhan niya ay hindi mo maranasan ang buhay na meron siya." Hindi ko inaasahan ang paghawak niya sa akin kamay.

"Empress karapat dapat lang ako sa kaparusahan sa hindi agad pagpapaalam sayo ng katotohanan"  naguguluhan ako sa sinsabi niya bat ko naman siya paparusahan aber? Inagaw niya ba ang asawa ko?  May relasyon ba sila!!wala naman diba?

"Hindi totoong nagpakamatay ang mama mo" Nanlaki ang mga matang napabaling ng tingin sa kanya, anong ibig nyang sabihin?

"May Foul play nangyare sa pagkamatay ni Merly." 

"Anong sabi mo?"

"I'm sorry ngayon ko lang nasabi sa yo, matagal ng alam ng mama mo ang lahat tungkol sa relasyon ng daddy mo at ng tita amanda mo, kaya malaking katanungan sa isip ko kong bakit magpapakamatay ang mama mo" wika nito. Hindi ako makapaniwala sa nalaman ko.

"Alam niyang matagal na siyang niluluko?"

"Gusto niyang maranasan mo ang buong pamilya, gusto niya'ng maging buo kayo sa mata mo I'm sorry for not telling you this, gusto ko makasiguro kaya inimbestiga ki ang pagkamatay ng mama mo at nalaman kong pinatay siya. Hindi ko magawang masabi dahil marami ka pang pinoproblema"

"I thought she never think about me i hated her for many years just because she left me alone, buong akala ko nagpakamatay siya dahil nasaktan siya ni dad akala ko hindi niya ako iniisip akala ko-" pigil ang sariling mapahikbi dahil sa sakit na nararamdaman ko. Inisip niya ako hindi totoong pinabayaan niya ko. Hindi siya nagpakamatay para takasan ang sakit na nararamdaman niya kay dad kundi dahil may pumatay sa kanya. Napakuyom ang kamao ko sa sobrang galit na nararamdaman ko.

"Alam nyo ba kong sino ang pumatay sa mama ko?" Walang emosyon ko wika.

"Alam kong itatanong mo ang bagay na to, wag ka magalala hawak ko ang taong pumatay sa mama mo. Ilan taon ko siya hinanap para ikaw mismo ang makaharap niya at sa mga kamay mo nakasalalay ang buhay niya"

"Ikaw na mismo ang tumapos sa buhay niya"

"Empress"

"Gusto ko bitawan ang posisyon ko, sa ngayon ang priority ko ay ang pamilya ko, lalo na kong kaya ba ako tanggapin ng asawa ko sa maari niya'ng malaman sa akin sa buong nakaraan ko"

RAIKO'S POV

Dahan dahan ko minulat ang mga mata ko dahil mahinang hikbing akin naririnig. Bumungad sa akin ang nakayuko niya'ng ulo habang tinatago nito ang mga luha niya sa braso.

"Wifey" mahinang wika ko, marahan ko hinaplos ang buhok niya, umiiyak ba siya dahil akala niya ay mamatay na ko!? Pero iba ang iyak na meron siya ibang iba. Mabilis niya'ng pinunasan ang luha niya.

"B-buti gising kana " mahinang wika niya subalit ramdam ko ang lungkot sa boses niya.

"Are you ok?" Tanong ko

"I'm ok ikaw ang hindi mas mainam kong magpahinga---" Napahinto siya ng marahan kong pinunasan ang luha sa mga mata niya.

" You're not ok, tell me what happened?" Unti unti tumulo muli ang mga luha sa mga mata niya, ako ang nasasaktan dahil sa sakit na nararamdaman niya.

"Wifey "

"Hindi totoong nagpakamatay ang mama ko" humagugol siya at wala ako nagaw kundi dahan dahan bumangon para yakapin siya kahit ramdam ko pa ang hapdi ng sugat ko. Ang makita siya'ng ganito ay mas matindi pa sa kirot na nararamdaman ko.

"I hated her Raiko, I've been mad at her! Buong akala ko iniwan niya ako bakit hindi niya nalang ako sinama bakit hinayaan niya ako masaktan! Pero ang totoo inalala niya ang kalagayan ko kumpara sa kalagayan niya!" 

"Shhhh.... I'll stay by your side until you make it feel better" umiling siya ng paulit ulit agad siya'ng kumawala sa mga yakap ko .

" I'm not deserving to your love" napakunot ang noo ko dahil sa sinabi niya.

"Kasalanan ko kong bakit nauwi sa kapahamakan ang buhay mo" nagsalubong ang kilay ko dahil sa sinabi niya. Wala siyang kasalanan.

"Wifey..."

"Matatanggap mo ba ako? Ang buong pagkatao ko ang nakaraan ko? Kapag nalaman mo ang lahat ng yon" bakas sa mukha niya ang takot. Malakas ako napabuntong hininga

"Wifey Mahal kita tanggap ko kong ano ka because i love you"

"My mom think the best of me Raiko! Pero hindi yon ang pinili ko nang makilala ko ang orginasasyon niya i choose to be a mafia to be an Empress! Yong kagustuhan niya mapabuti ako ay lahat ng yon ay nawala! At ayoko na madamay ka kayo ng anak ko"

"Wifey! wala ako pakiaalam kong sino at kong ano ka, mamahalin kita ng higit pa sa inaakala mo"

"No, hindi mo ko naiintindihan, at the age of 14 sinanay ko humawak ng baril at ng patalim at sa pagtong tong ko 15 pumatay na ko  Raiko how would you loved a person like me! A freak like me! " Mabilis ko siya'ng niyakap ng mahigpit. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya.

"I'm sorry, dahil wala ko nong mga oras na nahihirapan ka, I'm sorry dahil nahuli ako, I'm sorry dahil ngayon lang kita nakilala"  Mahinang wika ko habang yakap yakap ko siya

"Raiko..."

"Lahat ng nagawa mo ay dahil nasaktan ka dahil buong akala mo magisa ka na lang. Lahat ng nangyare ng araw na yon ay ibabaon natin sa limot wifey" pinakawalan ko siya sa akin yakap at nakangiti pinatitigan siya sa mata.

"Ang importante"  Marahan ko pinunasan ang luha niya.

"Nakaraan na iyon, at hindi natin hahayaan bumalik ang nakaraan mo. Isipin mo ako at ang anak mo Starly ang buhay na nakasanayan mo ay iiwanan natin" Dahan dahna ko nilapit ang mga labi ko sa labi niya. Ngayon na nalaman ko ang lahat ng tungkol sa kanya wala nagbago sa pagmamahal ko nanatili at mas lalo ko lang siyang minamahal.