Choć Amy często nie kierowała się rozsądkiem to wiedziała że lepiej było już się nie odzywać. Ponieważ w tym dziwnym miejscu od kąd poczułam mocny ból w okolicy czoła i zobaczyła czerwona zjeżdżalnię nie odczuwa bólu. Dziewczynka zauważyła to gdy potknęła się ale nic nie poczuła.
--Pov wspomnienie--
-Pani 0ko miała przyprowadzić ją do jej nowego pokoju więc wzięłam ją za rękę i zaczęły powoli iść do drzwi w kolorze czystej bieli z napisem ,,pokój Amy''. Dziewczynka miała dobry wzrok i z łatwością zauważyła co napisane było na drzwiach oczywiście nie byłoby w tym nic złego no bo oczywiście dziewczynka podała kobiecie swoje imię ale ten pokój emanował aurą jakby dopiero co został zaprojektowany ale jednocześnie drzwi wyglądały jakby czekały na nią z wieki. W trakcie gdy dziewczynkę dzieliły zaledwie centymetry od drzwi potknęła się i uderzyła głową o dywan (Amy ma 7 lat i niezbyt dobry refleks :c). Już miała przed oczami jak duży ból ma ją czekać gdy jej twarz pocałuje podłogę lecz gdy upadła nic nie poczuła.
--Pov teraźniejszość--
Niepokoiło ją to że jest to już nie pierwsza rzecz która najpewniej nie stała by się w prawdziwym świecie...
Z jej jakże intensywnych rozmyślań wyrwała ją Pani 0ko.
_Amy! Śniadanie gotowe! Zejdź proszę na dół. Wykrzyczała nucąc jakąś piosenkę.
Tak bardzo się zamyśliła że nie zdążyła rozglądać się po pokoju. Najwyżej z tym będzie musiała jeszcze poczekać.
-Dobrze już idę. Odkrzyknęła po czym zeszła po schodach mijając niebieskie jak niebo ściany. Po zejściu zobaczyła stół z białego drewna który okryty był białym jak chmury obrusem. Podobało się to Amy zawsze lubiła za dnia patrzeć z mamą na niebo. Gdy dziewczynka usiadła przy stole zobaczyła rosół.. Rosół ten wydawał się bardzo smaczny więc Amy wzięła do ręki łyżkę i nabrała garść zupy niepewnie otworzyła buzię i zasmakowała .Ku jej zdziwieniu zupa była przepyszna. Niepewność dziewczynki od razu wyparowała a ona zaczęła ć coraz szybciej brać większe garści zupy.
-Widzę że ci smakuje. Powiedziała Pani 0ko widząc że ubyło połowy Rosołu.
-H-huh? Powiedziała jakby nie rozumiejąc co kobieta powiedziała.
-A tak oczywiście! Zupa jest przepyszna! Poprawiła się Amy.
Cieszę się. Odpowiedziała kobieta. A dziewczynka dalej jadła aż w końcu dotarła do końca. Postanowiła więc wstać od stołu i powiedziała:
- ''Dziękuje za posiłek,, i ukłoniła się. Gdy uczyniła już podziękowanie wróciła do normalnej postawy i zobaczyła jak kobieta w fartuchu z wydrukowanymi na nim muchomorami myje miskę dziewczyny. Na znak tego że obiad został zakończony dziewczynka powędrowała na górę po schodach w celu obejrzenia swojego pokoju. Na podłodze leżał różowy dywan dziewczynce bardzo się spodobał bo był miękki. Wokół niej było bardzo dużo przytulanek w kolorze bielu. Puchate jak ciepły śnieg łoże i niebieskie ściany z grzybkami namalowanymi grzybkami na dole. Dziewczynkę dziwiło jeszcze jedno. A mianowicie to że po śmierci jej matki ciągle spała lub odczuwała niechęć do życia ale teraz.. Ani razu nie zachciało się jej zasnąć. Więc postanowiła pobawić się swoimi ,,lokatorami'' oczywiście chodziło jej o zabawki które dodawały uroku temu małemu ale przytulnemu pokoikowi. Amy straciła poczucie czasu i zanim się obejrzała Pani 0ko zawołała ją na kolację.
-Amy Kolacja! krzyknęła kobieta.
-Już idę. Mówiąc to dziewczynka zeszła najszybciej jak tylko mogła. Gdy usiadła na swoim talerzu zastała...Muchomory..? Co prawda Amy nie chodziła do szkoły ale wiedziała że muchomory są trujące. Więc dlaczego pani oko miałaby je jej podać? I zanim dziewczynka zdążyła zadać pytanie kobieta oświadczyła zasady:
!Grzybki nie są trujące!
1.Musisz zjeść przynajmniej pół grzybka na dzień.
2.Nie możesz zjeść więcej niż 2 dziennie.
3.Jeżeli zabraknie lub po prostu minie termin to przychodzisz do mnie z koszykiem i jedną rzeczą :
*Jakaś zabawka, przytulanka itd.
-To proste zasady do zapamiętania! Prawda moje dziecię? Na wszelki wypadek zapisałam je na kartce. I pamiętaj aby ja przestrzegać. Tłumaczyła Pani 0ko
-D-dobrze. Odpowiedziała Amy biorąc jednego muchomora do buzi.
-Dobrze a teraz idź do pokoju, zabawki na ciebie czekają! Powiedziała rozbawiona a dziewczynka zgodnie z poleceniem udała się do pokoju.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hejo moje gwiazdeczki!
Mam nadzieję że taki długi rozdział także się wam podobał!
Miłego/Miłej Dnia/Wieczorku/Nocy! <3
