S1:The Only Girl of Section Z | COMPLETED

CHAPTER 42

CHAPTER 42

A/N: Pasensya na kung hindi ako nakapag-Update kagabi.Something unexpected happened.Inatake kasi ako ng Anxiety ko this past few days and Ayun na nga tinutulungan ko ang sarili ko na maging maayos ulit.I hope you'll understand.

💧Miss A💧

Lyngel's P.O.V

Pumasok na ako sa pinakapaborito kong lugar dito sa New Zealand.Ang coffee shop ng kaibigan ko na si Aileen.Buti nalang at hindi gaano karami ang tao ngayon.Maaga pa naman kasi and for sure kakabukas palang nila.Pagpasok ko sa loob ng coffee shop ay nakuha agad ang atensyon ko ng lalaking nakasuot ng puting t-shirt at may laptop sa lamesa nito.Mukha hindi maganda ang timpla ng umaga nito dahil sa itsura palang ng lalaki ay siguradong hindi maganda ang pinag-uusapan ng kausap niya sa cellphone.

What a buddy day...Akala ko hindi lang ako ang mainit ang ulo ngayon,pati rin pala dito may mainit rin ang ulo.

Kumulo na naman ang dugo ko nang pumasok sa utak ko ang ginawa ng aking magaling na kapatid sa Pilipinas.That brat,I'll definitely punch him when I go back to the Philippines.Ang dami ko nang iniisip,dumagdag pa talaga siya.

Flashback...

Palabas na ako ng gate ng bahay namin ni Mommy dito sa New Zealand nang biglang tumunog ang cellphone ko kaya agad ko itong sinagot ng hindi man lang nakatingin sa screen kung sino ang tumawag.

“Hello?who's this?” I asked.

“[Sis...it's me”] I was shocked when I heard his voice.I mean it's been a months since the last time they both called me.

“Stephen?is that you?” tanong ko nito.

[“Aish!How could you do this to me sis!you hurt me!hindi mo na ba ako kilala?”] nagtatampo nitong tanong.Nataaa nalang ako ng mahina dahil sa inakto ni Steve.

“Hey I know it's you Steve.I'm just kidding.” I answered. “Hmm?so why did you call your pretty sister?do you need anything?tell me.” I asked my brother Steve but I didn't get a good response from him, instead I heard him left a heavy sigh and I know this is not good nor fine.

[“O-oum I hope you'll not get mad ate Lyngel.”] tugon nito.Kinalma ko muna ang sarili ko at huminga ng malalim para hindi na naman makasigaw.

“Tell me.” ma-awtoridad kong utos.

[“Oum Ate it's about Stephen—”]

“What about him?what did your twin brother do?” I seriously asked.Tumahimik ng ilang minuto sa kabilang linya bago ako makatanggap ng sagot.

[“C-can you go back here in the Philippines as soon as possible Sis?ikaw nalang ang kumausap sa Dean.Bye and keep safe ate,luv you...”] sagot sa'kin ni Steve at binaba ang tawag.Pagkatapos naming mag-usap ay huminga muna ako ng malalim at binalik sa bulsa ko ang cellphone ko.

That brat,hindi talaga siya makakatakas sa'kin pag-uwi ko ng Pilipinas.I promised Mom and Dad before they die that I'll never left my twin brothers Steve and Stephen,that I will take care of them no matter what will happen.Pero nagkulang yata ako dahil pasaway pa rin silang dalawa.Pinunasan ko ang luhang tumulo sa aking mga mata at naglakad na paalis papuntang coffee shop.

End of Flashback...

I need to settle everything kapag na sa Pilipinas na ako.Maybe I'll take them with me here in New Zealand at dito na lang sila mag-aral kesa manatili sila doon sa Pilipinas at puro pagbubulakbol nalang ang inaatupag sa buhay.

I left a heavy sigh at lumapit na sa counter.

“Good morning Miss Lyngel.” bati sa akin ng baristang babae na may malaking ngiti sa labi.Sa tagal-tagal kong pagbisita sa coffee shop na ito ay naging isang regular costumer na nga yata ako.Kilala na ako ng nga taong nagtatrabaho dito.

“Good morning shirley.” I greeted her back.

“What's your order Miss Lyngel.” tanong nito sa akin.Umayos ako ng tayo at ngumiti.

“Still the same Shirley...” I answered.

“Cappuccino coming right up..” Shirley said at umalis na para gawin ang coffee ko.

Tumalikod ako at sumandal sa counter habang naghihintay sa kapeng inorder ko at napatingin ako sa lalaki kanina.May kinakausap pa rin ito sa phone nito.Maybe he's girlfriend?at nag-aaway siguro sila kung pagbabasihan ang expresyon nito sa mukha.Di ko namalayang nakatitig na pala ako ng matagal sa lalaking malapit sa window glass at nang akmang lilingon na ito sa na sa direksyon kong saan ako nakatayo at dali-dali akong humarap sa counter at huminga ng malalim.

Woooaasshh that was too close.I thought he would caught me of staring at him.

Maya-maya ay lumapit si Shirley sa akin at nilapag sa counter ang inorder ko na kape.

“Here Ma'am.” sabi nito at iniruwestra ang braso nito upang iabot sa akin ang kape.

“Thankyou Shirley.” di mapakali kong sagot at tinanggap ang kape ko.Dali-dali akong naglakad papalapit sa may pintuan palabas ng coffee shop nang di sinasadyang may nabangga ako dahilan upang matapon ang binili ko na kape.

Oh sh*t...

Kinapa ko kaagad ang panyo ko at pinunasan ang damit na suot ng nabangga ko.

Oh my gosh—Oh my God I'm sorry.Im really sorry Mister.” hingi ko ng pasensya habang pinupunasan ko ang gamit ang aking panyo sa kaniyang damit na natapunan ng kape.Pero habang pinupunasan ko ang damit nito ay natigil ako sa aking ginagawa when he suddenly grab my hand.

“Stop it Miss.It's fine,and don't touch me without my permission.” seryoso nitong sabi dahilan na bigla nalang akong nakaramdam ng kilabot at nagsitayuan ang nga balahibo ko.Dahan-dahan kong inangat ang tingin ko and I was so shocked that it was the guy I'm staring earlier.Walang lumalabas sa bibig ko na nga salita.Tanging tibok ng puso ko lang ang naririnig ko sa sobrang kaba dahil sa uri ng pagtitig nito sa'kin.Nakatitig lang ako sa mukha nito at dahil sa sobrang lapit ng mukha namin sa isa't-isa ay mas nakikita ko ngayon kong gaano ito kagwapo ikumpara kanina na nakatingin lang ako sa kaniya sa malayong direksyon.Nang bumalik ako sa ulirat ay agad kong binawi ang kamay kong hawak nito at inis siyang hinarap.

“I already said sorry.Now if you won't accept it then it's not my problem anymore!” sabi ko sa harap ng pagmumukha niya.Huminga ako ng malalim at tinalikuran ito.Naglakad na ako papunta sa may pintuan ngunit bago pa ako makalabas ng tuluyan ay nilingon ko ito.

“Next time mister looked where you were going.Jerk..” I shout at him but the truth is I'm so nervous right now at ano mang oras ay bibigay na talaga yung tuhod ko dahil nanghihina na ito.

Nang makalabas na ako ng coffee shop ay naglakad ako palayo rito at natampal ko ang noo ko dahil sinabi ko kanina.

Tss,nangsisi ka pa talaga Lyngel eh ikaw naman talaga ang hindi hindi naka-tingin sa dinadaanan mo.Tapos sasabihan mo siya na tumingin ito sa dinadaan niya minsan?Aish!ang t4nga mo Lyngel!

“Anong klaseng katol ba kasi ang nasinghot ko kanina?Aish Nakakahiya ka Lyngel!” tanging bulong ko nalang sa sarili ko at naglakad pabalik sa bahay namin habang pinagsasabihan ang sarili ko.

|A Q U A V I A M O U R|
[TOGOSZ]