S1:The Only Girl of Section Z | COMPLETED

CHAPTER 65

CHAPTER 65

A/N: Grammatical and typographical errors ahead

SHIANNA ZENAIDIE

TAHIMIK akong naglalakad sa hallway ng school papunta sa classroom namin nang napatigil ako sa paglalakad dahil may nabangga akong tao.

“S-sorry pasensya na.” hingi ko ng pasensya sabay yuko ng kunti.Umupo ako para tulungan siyang ayusin ang libro na dala niya nahulog dahil sa pagkakabangga ko.

“Sorry talaga.” hingi ko ng tawad ulit nang makatayo na sabay abot sa kaniya yung mga librong inayos ko.

“Ayos lang.” tanging sagot nito at binigyan ako tipid na ngiti.Nginitian ko rin ito pabalik at pagkatapos ay tumalikod na ito.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad pero parang iba na yung nararamdaman ko kumpara sa nararamdaman ko kanina.

Anong nangyayari sa'kin?

Saglit akong napahinto sa paglalakad at lumingon sa nabangga ko kanina.Pero nagulat ako dahil saktong paglingon ko ay nagtama ang paningin namin.Kahit nakasuot ng salamin ang lalaking ito na mukhang nerd ay naniniwala ako na nakatitig ito sa'kin.

I avoided his gaze and continue walking ngunit hindi pa ako nakakailang tapak ay napatigil ako sa paglalakad nang bigla nalang may humawak sa braso ko kaya agad ko iyong nilingon at nagulat ako dahil ito yung lalaking nerd na nabangga ko.

“B-bakit?” nauutal kong tanong.Ngumiti ito sa'kin at dahan-dahan na binitawan ang braso ko na hawak niya.

“Wala naman.I just want to remind you something.” bigla nalang sumeryoso ang boses nito.

“Something?what is it?” I asked curiously.

“Be careful and don't easily give your full trust to those person that you'll meet everyday.You should know paano kumilatis ng tao.” he seriously said and after that he gave me a  mischievous smile that adds what I felt right now.I'm nervous and shaking too.

“W-what do you mean by that?” kinakabahan at naguguluhan kong tanong.Pero hindi ito sumagot.He's just staring at me na parang sinusuri ang kabuuan ng mukha ko.

“Nothing.” tipid nitong sagot at tinalikuran ako.

Nakatulala lang akong nakatitig sa likuran ng lalaking nagdulot ng matinding kaba sa'kin.His words and the way he stared at me.

Kakaiba iyon.Parang may alam siya na hindi ko alam.

Ipinilig ko nalang ang ulo ko at kinalmot ang sintido ko.Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad at inalis sa utak ko yung sinabi ng lalaking iyon kanina.

Tulala lang akong naglalakad at kahit anong pilit ko sa sarili ko na hindi nalang seryosohin ang sinabi kanina ng lalaki.But it continues running around my head.I admit it.I'm still nervous and shaking.Pero isiniwalang-bahala ko nalang yung nararamdaman ko.Ang gusto ko lang malalaman ngayon ay kung ano ang ibig niyang sabihan na kesyo huwag raw akong maniwala agad sa mga taong nakakasalamuha ko araw-araw.

Then it means hindi ko siya paniniwalaan?Kasi ngayon ko palang naman siya nakilala eh.Maybe he's just playing around.No,he's not playing and not joking too.Dahil kita ko sa mga mata niya na seryoso siya.

“Kilala niya ba ako?” naguguluhan kong bulong sa sarili ko.Iniisip ko pa rin yung sinasabi ng lalaking naka eyeglasses kanina when someone suddenly grab my wrist kaya napatigil ako sa paglalakad at nagpabalik sa'kin sa realidad.

“What the—”

“Watch out.” taka kong nilingon ang taong bigla nalang humila sa'kin.

“Stanley?Ikaw p-pala yan.” I muttered casually.He slowly put my wrist down at nakapamulsang humarap sa'kin.