BASTI I DASHURISE

Pjesa 23

Ajna: Pra?
E do?
Fjona: Se di.
Esht heret te jem e sigurt.
Deri tani ndihem mir me te.
Ajna: Te kuptoj zemer.
Mos u nxito per gje.
Fjona: Jo, jam e kujdesshme.
Ajna: Shum mir.
Tani un duhet te iki.
Fjona: Naten ajnush.
Ajna: Naten!
   Ajna fik telefonin dhe i shkruan Xhulios.
Ajna: Ca ben zmr!
Xhulio: Po rri ne shpi.
Po ti?
Ajna: Dhe un.
Fola pak me Fjonen dhe tani po rri.
Xhulio: U kenaqe sot?
Ajna: Shum. Ti?
Xhulio: Dhe un.
Ajna: Kudo qe te jem mir esht, mjafton te jem me ty.
Xhulio: Te dua!
Ajna: Dhe un te dua jeta ime.
Zemer!
Te iki te fle un?
Xhulio: Po jet naten!
Te dua!
Ajna: Naten! Dhe un!
Te dy lan telefonat dhe i zuri gjumi.
*
*
Mengjesi kishte ardhur.
Dita dukej me e bukur se kurr.
Dielli kish filluar te dilte, zogj qe ciceronin, dhe nje er e leht levizte nga do.
Gjithcka dukej magjike.
Xhulio pa oren dhe kuptoi se ishte ber von.
Xhulio: Me mir te marr motorrin dhe te iki qe te arri ne koh 
  Pasi u be gati i shkruajti Ajnes.
Xhulio: Ca ben zemra ime?
Ajna: Mir.
Sdo vish ti?
Xhulio: Po vi tani.
Vendosi telefonin ne xhep dhe u nis.
Nje ndjenj jo e mir mbizoteronte ne zemren e tij.
Kur arriti pa qe te gjith po dilnin.
Rigelsi e pa dhe ju afrua.
Rigelsi: Si te ka vllai?
Xhulio: Mir.
Nje parandjenj e keqe po mir.
Cne jasht ju?
U ben oret e shkurtuara.
Ajo e kimis qe kemi dy oret e ardhshme nuk esht.

Ajna i shikon dhe afrohet.
Menjeher perqafon Xhulion.
Ajna: Me ne fund erdhe.
Xhulio: Po, po erdha kot.
Ajna: tani e morem vesh pa do te thoja.
Xhulio: Skagje.
Do vish te pish kafe me ne?
Ajna: Shkoni ju.
Un do pres fjonen dhe vim bashk.
Xhulio: Ok.
Te dy shkojn te lokali ku rrinin gjithmon.
Rigelsi: Ulemi jasht?
Gjith kjo dit e bukur.
Xhulio: Ok.
Te dy ulen dhe porosisin nga nje kafe.
Xhulio: Po i paguaj un sot.
Menjeher i zgjat leket kamarierit.
Rigelsi: A se paguamim dot pastaj?
Xhulio: Jo se te njoh.
Biseden e tyre e nderpret Ajna dhe fjona.
Te dyja u ulen dhe moren dicka freskuese.
Xhulio menjeher pagoi faturen e dyt.
Ajna: Po pse?
Rigelsi: Ka ren ne lek ky.
Xhulio: Pagova tonat atko po harrova qe do vinit.
Te katert qeshin.
Ajna: Mos!
Kam len telefonin ne klas.
Po shkoj ta marr.
Fjona: Ja harraqja tjeter.
Ajna qesh dhe largohet.
  Kishin kaluar disa minuta  dhe Xhulio ishte si ne siklet.
Fjona: Ca ke ti sot?
Xhulio: Si shum po vonon.
Rigelsi: Ah kjo dashmia!  Hahaha...
Biseden e nderpret telefoni i Xhulios, ishte Ajna.
Xhulio: Jet e gjete? 
Ajna: Po.
E kish marr pastruesja per siguri.
Po vi.
Xhulio: Ok.
Ajna niset te shkoj por rrugen ja pret marko.
Sjna: Ca do?
Marko: Pak caste me ty.
Ca ka me shum Xhulio?
Ajna: Ai ka zemer qe ti se ke.
Marko i afrohet.
Ti se ke iden.
Con doren dhe i ledhaton fytyren.
Ajna terrhiqet.
Ajna: Me lesho.
Niset me vrap te iki.
Marko e ndjek.
Marko prit!
   Mirepo ajo se degjonte dhe vazhdonte vrapin. 
Nderko Xhulio rrinte i menduar.
Fjona: Xhulii! Jemi dhe ne ktu.
Te tre qeshin.
Nje frenim i fort ju terrhoqi vemendjen.
Kur ajna vraponte nuk e pa nje makin qe po vinte drejt saj.
Pa pasur koh te vepronte u degjua frenimi dhe ndjeu nje goditje te fort.
Makina e perplasi.
Kur degjuan zhurmen te tre kthyen kokat.
Mire po asnje nuk ishte i pergatitur per ate qe pa.
Fjona berrtet e tmerruar!
Zot Ajna.
Te tre vrapojn drejt saj.
Xhulio spo i mbante dot lotet.
Ishte e veshtir ta shikonte vajzen qe donte te gjakosur ne tok pa mdjenja.
   Xhulio: Shpejt!
Njoftoni ambulancen.
Mirepo pa mbaruar fjalen policia dhe ambulanca ishin aty.
Doktorret dalin me shpejtesi dhe marrin Ajnen.
  Xhulio: Do vi me ju.
Rigelsi: me jep celsat e motorrit te vim ne.
Xhulio: Ejani me me se ske patent.
Te tre futen ne ambulanc dhe ikin ne spital. 
   Me te mberritur ne spital ajnen e marrin doktorret.
Xhulio: Njoftoi familien.
Fjona: i shkruajta mamas se saj dhe po vjen.
Miranda kishte mberritur e shqetesuar.
Miranda: Si ndodhi?
Fjoma: Se di.
Mesa duket kaloi rrugen pa e par.
Dikush e perplasi dhe iku.
Te gjith rrinin ne heshtje.
Oret dukeshin si dit.
Meraku dhe frika ndiheshin qart.