BASTI I DASHURISE

Pjesa 27

Rigelsi e perqafon me lot ne sy.
Nje perqafim qe shoket i japin njeri tjetrit ne raste te veshtira.
Ne momentet me kritike mjafton nje perqafim qe te ndihesh mir.
*
*
Oret po kalonin.
Deri tani asnje doktorr ose infermiere nuk kishte dalur qe ti njoftonte per Ajnen.
Ne ate moment mirandes i bie telefoni.
Ishte Armando, babai i Ajnes
Miranda:  Alo!
Armando: Jam te spitali.
Ku jeni?
Miranda: Po dal.
Menjeher ngrihet te shkoj por i merren mend dhe gati nuk rrezohet.
Xhulio: Ku po shkoni?
Miranda: Erdhi babi Ajnes.
Xhulio: Te te shoqeroj?
Miranda: Jo ska gje.
*
*
Armando po priste ne oborrin e spitalit.
Me te par miranden, i afrohet me shpejtesi.
Armando: Si esht vajza?
Miranda: Shkojm lart.
Te dy ngjiten dhe afrohen.
Sa i pan te gjith u ngriten ne kemb.
Armando: Mirmbrema!
Mirmbrema! Than te tre nje zeri.
Pasi u prezantuan Armando pyeti.
Si esht?
Miranda: Nuk ka shpresa.
Esht ne operacion.
Armando: Zot i madh!
Rigelsi: Jam i sigurt qe do behet mir.
Ajna esht mjaftueshem e fort dhe do ja dali.
Miranda: Dashte zoti!
Vetem ate kam.
Nuk dua ta humbas.
  Armando: Do behet mir princesha e babit.
Nata duket e gjat.
Po shkoj te marr kafe.
Doni?
Miranda: Merr per te gjith.
Armando: Ok.
Xhulio po vinte verdall rreth deres se dhomes.
Fjona: Ulu se nata esht e gjat.
Xhulio: Srri dot keshtu.
Miranda: E do shum!
Rigelsi: Te gjith e duam.
Ajna esht e vecante.
Sa kaq Armando po afrohej me kafet dhe nje shishe alkoli.
Miranda: Fillove?
Armando: Mos fillo tani.
Esht vajza ime aty brenda.
Po i ndodhi gje sdo ja fal vetes.
Ca do mbaj mend si baba me vajzen?
Ku isha un kur kishte nevoj?
Xhulio: Do behet mir Ajna.
Armando: Do zoti.
*
*
Oret po kalonin.
Heshtja kishte mbizoteruar serisht.
Ajo pritje po i vriste dalngadal te gjith.
Sa e veshtir esht te shikosh dike qe do te luftoj me vdekjen!
Shikon gjithcka dhe sben dot asgje.
Armando: Mendoj se duhet te shkoni.
Do ju kerrkojn ne shpi.
Tani  jemi ne ktu.
Fjona: Kemi njoftuar ne shpi.
Xhulio: Kur te flas me Ajnen do iki.
Rigelsi: Ne keto raste njeri tjetrin kemi.
*
*
Me ne fund dera u hap dhe doktorri doli.
Armando sa e pa i'u afrua me shpejtesi.
Armando: Si esht vajza?
Doktorri:
Jeni babai?
Armando: Po.
Doktorri: Operacioni shkoi mir.
Dhe gjaku nuk u desh.
Mirepo...
Armando: Por?
Ca ka?
Nuk po reagon.
Per momentin esht ne koma.
Ne 24 orshin e ardhshem do duket.
Duhet te prisni me te keqen.
Ndoshta do te duhet te merrni nje vendim te veshtir.
Miranda: Ca vendimi?
Doktorri: Nese nuk reagon me, do te duhet te vendosni te nderpresim lidhjen.
Armando:  Ca the ti?
Ti po kerrkon te vendos vdekjen e vajzes?
Behet gati te godas doktorrin po rigelsi e mban.
Doktorri: Nuk thash kte.
Thash qe nese nuk reagon.
Githesesi zoti esht i madh!.
Nese do ai do e ndihmoj vajzen tuaj.
Nga ana jon ne do bejm me te miren.
Xhulio: Faleminderit doktorr!
Doktorri pershendet dhe largohet.
Miranda nuk kishte me mundesi te qendronte ne kemb.
Ulet ne tok dhe shperthen ne vaj.
Te gjith po qanin.
Dukej sikur kishte mbaruar cdo gje.
Hija e vdekjes kishte mbuluar gjithcka.
Doktorri afrohet.
Doktorri: Qetesohuni.
Mos e qani para kohe. Nese doni ta shikoni mund te hyni nje nga nje.
Miranda u cua dhe me frik hyri ne dhom.
Sa e veshtir per nje nen te shikoj femijen e saj ne ate gjendje.
Sa e veshtir esht qe nje nen te perjetoj nje dhimbje te till.
Miranda: Behu mir zemra e mamit.
Mos me le vetem.
Vetem ty te kam ne kete bot.
Do te doja ta zija un vendin tend aty.
Miqt e tu po te presin.
Pasi tha keto doli nga dhoma duke qar.
Armando hyri me shpejtesi.
Pasi mbylli deren e veshtroi per pak caste dhe i'u mbushen syt me lot.
Pastaj tha: E di qe skam qen nje baba i mir per ty.
Kam gabuar.
Lus zotin te mos jet ky cmimi i gabimeve te mija, nuk dua ti paguaj me jeten tende princesha e babit.
Pasi tha keto doli.
Fjona: Te hy un?
Te gjith pohuan.
Fjona hyri dhe mbylli deren.
Pasi vezhgoi pak tha: do behesh mir motra ime.
Dera u hap dhe hyri xhulio.
Fjona: Po dal.
Doli duke e len Xhulion qe e shikonte i trembur.
Xhulio: Zemer!
Te dua!
Ti se degjon por kam deshir ta them.
Me te then keto fjal i kapi doren.
Pasi e ledhatoi i tha: Me fal!
Mirepo sa u be gati te dilte dora e Ajnes levizi.
Xhulio e pa dhe doli me vrap.
Sa hapi deren berrtiti: Doktorr!
Te gjith u ngriten ne kemb.
Doktorri erdhi me shpejtesi.
Xhulio: Levizi doren.
Te gjith mbeten pa fjal.
Doktorri u fut menjeher ne dhom per te par ca po ndodhte.
Armando: A thua te kemi fat?
Miranda: Shpresoj me zemer.
Armando: Dua ta kem vajzen time.
Kam gabuar shum, sjam kujdesur per te si duhet.
Nderkoh qe fliste lotet i dilnin pa pushim.
Miranda e shikonte dhe qante.
Xhulio: Shum po vonon.
Armando: Te behet mir vajza pa e ka hallall.
Dera u hap dhe doktorri doli.
Miranda: Si duket doktorr?
Xhulio: Esht mir?
*
*
Kur e doni pjesen tjeter?