Love story รักใสๆของยัยสาวเฉิ่ม

ตอนที่ 1 โชคดีหรือโชคร้าย

วันนี้เป็นวันที่ฟ้าสดใสนั้นก็คือวันเปิดเทอมนั้นเองค่ะ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันได้เข้าสู่ ม.ปลาย แล้ว แต่ว่าฉันไม่อยากให้เปิดเทอมเลยนี้สิ = = เพราะว่าตั้งแต่ ประถม จนถึง ม.ต้น ก็ยังไม่มีเพื่อนซักคนเลย T_T (อนาจแท้) นั้นเป็นเพราะว่า ฉันมันเป็นพวกโลกมืดแถมยังมีนิสัยแปลกๆติดตัวมาแต่เด็ก เวลาได้ที่นั่งทีไรฉันก็จับฉลากได้ที่เดิมทุกที นั้นก็คือที่นั่งสุดหรูติดหน้าต่างหลังห้องซึ่งไม่มีใครสนใจ แถมเพื่อนในห้องก็ยังไม่เคยจำชื่อฉันได้บางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันเป็นนักเรียนห้องนี้ (จืดจางสินะ) สวรรค์ลงโทษแท้ๆทำไมถึงกล้าทำอย่างนี้กับสาวน้อยผู้น่าสงสารและอ่อนต่อโลกด้วยนะ (เวอร์ป๊ายยย = =) โชคร้ายจริงๆ

เมื่อฉันเดินมาถึง ร.ร. ฉันก็รีบใช้ความเร็วแสงตรงดิ่งไปที่บอร์ดเพื่อดูว่าตัวเองอยู่ห้องไหน แต่นแต๊นนนั้นก็คือ ห้อง A นั้นเอง แล้วฉันก็เดินตรงไปยังห้องเรียนของตัวเองทันที

ครืดดด ~ [เสียงเปิดประตูห้อง]

ฉันรีบไปยังที่นั่งสุดหรูเพราะคิดว่าปีนี้ก็เหมือนเดิมแต่แล้วความจืดของฉันมันก็ทำให้ใครซักคนเดินมาชนใส่

'ตุบบ'
"อู๊ยยย เจ็บจัง"
"ขอโทษนะ เธอเป็นอะไรรึป่าว"
"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ"มือควานหาแว่นตาที่ตก
"อะ นี้แว่นเธอใช่ไหม"
"อ่า ขอบคุณค่ะ"
"ขอโทษทีนะ"
"..."

ฉันรีบเดินไปยังที่นั่งพร้อมกับกรี๊ดดังๆในใจ

ในที่สุดก็มีคนพูดด้วยแล้ววว ดีใจจนพูดไม่ออกเลย นี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนทักฉันด้วยเขาเป็นใครกันนะ จดลงไปในไดอารี่ดีกว่า ~
ฉันยิ้มอย่างมีความสุขจนหน้าบานเลยทีเดียว