Love story รักใสๆของยัยสาวเฉิ่ม

ตอนที่ 21 เรื่องเล่าของ โทโด

ตอนนี้ฉันโดดเรียนค่ะ โดดเรียนเพราะผู้ชายคนนึ่ง ฉันนี้มันงี่เง่าจริงๆเลย ว่าไหม ?

"น้ำตาบ้า ไหลออกมาทำไมเนี้ย TT"นามิพูดพลางเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย

ชีวิตเฮงซวยเอ้ยยยย

'พรึ่บ'

"เอ๋ !?"
"ให้ผมเช็ดน้ำตาให้เถอะ"พลางเอานิ้วเช็ดน้ำตาออก
"อย่าทำแบบนี้เลย ฉันตอบรับความรู้สึกของ ชินาวาระซัง ไม่ได้จริงๆ..."ถอยตัวห่างนิดๆ
"...ไม่เป็นไร ผมจะเป็นคนที่ทำให้นามิหันมาชอบผมเอง"
"แต่ว่า"
"ให้โอกาสผมได้แก้ตัว...เถอะนะ"
"...."

ฉันควรจะตอบยังไงดี

::Todo Part::

"นะ ขอร้องล่ะ"

ผมไม่ยอมยก อาซาโนะซัง ให้หรอก ทั้งๆที่ผมชอบมาก่อนนายแท้ๆ อาคาชิ !

"ช่วยตอบผมได้ไหม"
"...."

....อาซาโนะ ที่ผมทำไปเพราะผมนั้นแอบชอบเธอมาตลอด 3 ปี ตั้งแต่ผมย้าย ร.ร. ไป เพราะเรื่องทางบ้าน ผมก็ไม่คิดจะหันไปชอบใครเลย เพราะผมชอบเธอมาตลอด แต่เธอคงจะลืมผมแล้ว

3 ปีที่แล้ว

'ปึก !!'

"เห้ย เราชนใส่อะไรว่ะ"
"ไม่รู้สิ ขยะมั้ง ?"
"นั้นสิ ฮ่าๆ"
"...."

เมื่อก่อนผมเป็นคนเรียบร้อยและเป็นเด็กเรียน ส่วนตัวของผมแล้วคิดว่าธรรมดามากๆที่จะเจอเรื่องแบบนี้ ทั้งโดนแกล้ง เกลียด ใส่ร้าย ผมโดนมาสารพัดแหละ

"นะ นายเป็นอะไรไหม"
"ไม่ ไม่เป็นไรเลยครับ"
"พวกนั้นแย่จริงๆเลย นะ...เนอะ ไม่ไหวเลย มาฉันช่วยนะ..."เธอพูดตะกุกตะกัก

ทั้งความใจดี ความห่วงใย ของเธอส่งผ่านมายังฝ่ามืออันเล็กๆที่ช่วยผมพยุงให้ลุกขึ้น

"เธอจะโดนเกลียดเอานะ"
"ไม่เป็นไร ระ หรอก เพราะฉันก็คนมืดมนไม่มีเพื่อนนี้....นา"
"งั้นหรอครับ ขอบคุณที่ช่วย เออ..."
"อาซาโนะ...ฉัน อะ อาซาโนะ นามิ"
"อ่า ผม โคจิบะ โทโด ครับ"

สงสัยไหมทำไมผมถึงใช้ชื่อนี้ เพราะว่าเมื่อก่อนผมยังอยู่กับคุณพ่อยังไงล่ะ หลังจากนั้นพ่อกับแม่ทะเลาะกันรุนแรงมาก แม่เลิกกับพ่อของผมและไปแต่งงานกับคนใหม่แทน แล้วหลังจากนั้นก็มีคนล้อผมต่างๆนาๆ ทั้งนินทา ถึงผมจะทำเป็นไม่สนใจแต่ก็ใช่ว่า ผมจะไม่เจ็บเลย

"แม่แกมันแย่สุดๆเลยว่ะ แย่กันทั้งแม่ทั้งลูก !"
"....หยุดพูดถึงแม่ผมแบบนั้นเถอะ"
"แกพูดอะไรว่ะ ไม่ได้ยินเลยว่ะ"
"นั้นดิ ฮ่าๆ"
"..."

ช่วงนั้นผมโมโหมากเลยต๋อยหน้าเขาไปสุดแรง

"อะไรว่ะ หาเรื่องรึไง"
"เห้ย !! ลุมกระทืบมัน"

'ตุบ ผลั๊ก !"

"อัก !"

ผมทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากได้แต่ให้พวกมันลุมกระทืบผมกันอยู่อย่างนั้น จนสะบักสะบอม

"เฮ้ย ! พอ เดี๋ยวมันจะตายซะก่อน"
"..."

พวกมันกลับไปหมดแล้ว เหลือแต่ผมที่นอนแน่นิ่งอยู่แบบนั้น

"นะ นาย เป็นอะไรรึป่าว"เสียงแผ่วเบาป่นร้อนร่น

อ่า เสียงที่ผมเคยได้ยินมาก่อนหน้านี้....

"โคจิบะซัง !"

สิ้นเสียงผมก็วูบลงทันที
.
.
.
"อืม....จะ เจ็บ"

ผมอยู่ที่ไหนเนี้ย เอ๊ะ มีคนนอนซบอยู่ข้างเตียงผมด้วย

"อาซาโนะซัง..."
"อื้อ...."
"ขะ ขอโทษครับ ผมทำให้ตื่นหรอ"
"ป่าวหรอก ผะ...แผลเป็นไงมั้งค่ะ"
"ก็ดีขึ้นมากแล้วครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ"ผมพูดเสร็จเธอก็ก้มมองนาฬิกา
"ตายแล้ว !! 5 โมงกว่า แล้วหรอเนี้ย ขอตัวก่อนนะค่ะ !"พูดจบเธอก็โค้งลาแล้วรีบไป

เธอเป็นคนดีจัง....
หลังจากนั้นประมาณ 2 อาทิตย์ ผมก็ได้ทำการย้าย ร.ร. ตามงานแม่ของผมไป ผมไปอยู่ที่ อังกฤษ เป็นเวลา 3 ปี เต็ม ก่อนจะย้ายกลับมาเปลี่ยนชื่อใหม่ที่นี้ ชื่อผมหน่ะ ชินาวาระ โทโด...โคจิบะ โทโด ไม่มีอีกแล้ว ผมเปลี่ยนไปแล้ว...ใช่ โคจิบะ ที่อ่อนแอหน่ะ จะไม่มีให้เห็นอีก !!