Love story รักใสๆของยัยสาวเฉิ่ม

ตอนที่ 3 มีเพื่อนแล้วล่ะ

'ฟู้ววววว'

เสียงลมพัดกระจายอ่อนๆกับข้าวกล่องบนดาดฟ้าที่ต้องทนนั่งกินอยู่คนเดียวก็ทำให้เด็กสาวคนนี้เหงาใจเหลือเกิน...

"ใช่สิ๊ ฉันมันคนไม่มีเพื่อนไม่ต้องมาตอบย้ำกันเลย"
'แกรก แอ๊ดดด'

ใครมากันหน่ะ O.o

"เธอ เออ คือ"
"อ๊ะ ขอโทษค่ะๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจมารบกวนเวลาทานอาหารกลางวันแบบโดดเดี่ยวของคุณเลยนะค่ะ"
'อั๊ก'

รู้สึกเหมือนมีมีดมาแทงหัวใจเลยโอ๊ย เจ็บปวด T^T

"คือไม่หรอกๆไม่ได้รบกวนอะไรเลย"
"อ่า ค่อยยังชัว นึกว่ามารบกวนซะแล้ว"
"แหะๆ =_,="
"คือว่านะ..."
"?"
"จะรังเกลียดไหมถ้าฉันจะนั่งกินข้าวด้วย..."
"เอ๋ ?"
"ว่าแล้วเชียววว >0< คงไม่ยอมสินะ"
"ไม่นะ ฉะ...ฉันไม่รังเกลียด"
"จริงนะ ฉันมีเพื่อนกินข้าวด้วยแล้ววว"
"ไม่หรอก ฉันตางหาก..."

พะ...เพื่อน ผู้หญิง คนแรก...ไม่จริงงงงง ดีใจสุดๆไปเลยยยย >,<

"เธอชื่ออะไรหรอจ๊ะ"
"อา อาซาโนะ นามิ ยิน ยินดีที่ได้รู้จัก !!!"

แย่แล้ว ตื่นเต้นมากเกินไปเลยเผลอพูดติดๆขัดๆซะได้ น่าอายจัง >///<

"เธอหน่ะ เป็นคนตลกจังนะ"
"งะ งั้นหรอ"
"อื้อ ^.^"
"ฉันขะ...ขอเป็นเพื่อน...กับเธอได้ไหม"
"ได้สิ อ้อ จริงสิฉันยังไม่ได้บอกชื่อเลย ฉันชื่อ มาซากิชิ รินนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"อื้อ เช่นกัน"
"ฉันขอเรียกเธอว่า นาตัน นะ ส่วนเธอก็เรียกชื่อฉันว่า รินนะ"
"ระ...รินนะ จัง"
"ดีมากกก นาตัน เรามากินข้าวกันเถอะๆ"
"รินนะจัง เธอ...เออ เธอ"
"อีอะไออ๋อ"พูดพลางกินขนมปัง
"เธอ...อยู่ห้องอะไรหรอ !"
"O.O ตกใจหมดเลย พูดซะดังเชียว เธอเป็นคนร่าเริงดีนะ ฉันอยู่ ห้อง C จ๊ะ เธออยู่ห้องอะไรล่ะ"
"ฉันอยู่ ห้อง ห้อง A จ๊ะ...@_@"
"ไม่เห็นต้องเกรงเลยปล่อยตัวไปตามสบายสิ ^^"พูดพลางตบหลับนามิเบาๆ

ตอนนี้รู้ไม่เกรงเลย ทำไมนะ

"ขอบใจนะ"
"อื้ม"

วันนี้เป็นวันที่ฟ้าดูสดใสกว่าปกติ ฉันอยากบอกว่า ฉันมีเพื่อนแล้วค่ะ >~<
.
.
.
อ่า มาอ่านกันเยอะๆนะคอมเม้นบ้างก็ได้ ถ้าเป็นไปด้ายก็โหวตให้เค้าด้วยนะ ฝากด้วยค้ะะะ *^*