Love story รักใสๆของยัยสาวเฉิ่ม

ตอนที่ 22 คืนดี

# กลับมาตอนปัจจุบัน

"ฉันขอร้อง"
"ฉัน...ไม่รู้"
"อืม...งั้นผมจะเป็นคนจีบเธอเอง"
"..."
"ฉันไม่ยกให้หรอก !"
"อาคาชิ !?"
"นายยังจะโผล่หน้ามาให้เห็นอีกนะ"
"นามิจัง ฉันมีเรื่องต้องพูดกับเธอ"
"อาซาโนะซัง เค้าไม่ฟังนายหรอก"
"อย่ายุ่ง เรื่องของคนเป็นแฟนกัน คนอื่นไม่เกี่ยว" (อุ๊ต๊ะะะ -0- แร๊งงง)
"ว่าไงนะ.."
"นามิ ฟังฉันนะ เดี๋ยวฉันจะพูดอะไรบางอย่าง รอนี้นะ"อาคาชิพูดเสร็จก็วิ่งไปที่ที่นึ่ง

อาคาชิ ยังจะพูดอะไรอีกล่ะ

'ฮัลโหลๆ'

"เสียงจากห้องเครื่องเสียง...."นามิบ่นพั่มพึ่ม

'นามิจัง ฟังฉันนะ'

"อาคาชิ"

'ฉันรักเธอ รักเธอมากๆ ฉันอยากจะบอกว่า ฉันขอโทษ ที่ฉันทำไปก็เพราะฉันหึงเธอ ฉันหงุดหงิดมาก ที่เธออยู่กับไอ้...เออ โทโดตลอดเวลา ฉันแค่อยากให้เธอหึงฉัน ความคิดเด็กๆใช่ไหมล่ะ'

"อาซาโนะซัง อย่าไปเชื่อนะ"
"...(' ' )"
"อึก..."

'ฉ้นขอโทษ ฉันจะยอมทำทุกอย่างเลย ทุกอย่างที่เธอต้องการ ขอเพียงแค่เธอหายโกรธ...'
'นี้ ! อาคาชิ นายมากับครูเดี๋ยวนี้'
'ยกโทษให้ฉะ....'
'ตื๊ดดด ~'

"บ้าจริงๆเลย อาคาชิ..."

ฉันต้องไป ฉันจะไปหาอาคาชิ

"อาซาโนะซัง จะไปไหนครับ ! "
"ขอโทษนะ....โคจิบะ สงสัยฉันจะหาคำตอบเจอแล้ว"พูดเสร็จก็วิ่งไป
"....รู้เข้าจนได้ ยังไง โคจิบะ ก็ยังไม่หายไปสินะ เธอ...ยังคงจำฉันได้"

# ห้องปกครอง

::Akachi Part::

"จินจิน ยกโทษให้ผมด้วยย"
"ไม่ได้ !"จินจิน พูด
"โทษไม่หนักซะหน่อยย แค่ไปใช้ห้องเครื่องเสียงโดยพลการเองง จินจิน ปล่อยผมไปเถอะะะ"
"นายยังไม่สำนึกผิดอยู่อีกนะ"
"ก็ทำอยู่นี้ไงๆ *-*"
"นี้เค้าเรียกว่าสำนึกเรอะ !"
"*3*"
"เขียนว่า 'ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้ว' 300 ตัวซะ !!"
"มันยาวอ่าา ลดคำหน่อยได้ไหม เช่น รัก นามิจัง มากๆรุยยย รักที่สุดดด อะไรแบบเนี้ยะ ><" (ของแกเขียนยาวกว่าของครูเค้าอีกอ่ะ -.-)
"- -* ห้ามขัดนี้ คือ คำสั่ง ไปคัดมาซะ"
"คร้าบบบ -3-"พูดพร้อมลุกออกจากห้องปกครอง

นามิจัง จะเข้าใจที่ผมพูดรึป่าวนะ...

"อาคาชิ !!"เสียงผู้หญิงที่คุ้นหูกำลังเรียกชื่อผมพร้อมวิ่งมาอย่างเร็วด้วยความแรง 150 แรงม้า (ห๊ะ -0-)
"นามิจะ...อั่ก !"

ทันทีที่ผมพูดยังไม่ทันพูด นามิก็วิ่งพุ่งเข้าชนผมอย่างแรง

'ตุบ !?'

ผมนี้จุกเลยครับ ศอกนี้โดนท้องผมเต็มๆT-T

"ฉันขอโทษนะ...ฉัน เออ มีเรื่องจะพูดด้วย"
"หือ ?"
"ฉันขอโทษที่ไม่ฟังนาย"
"....ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่เธอเข้าใจฉัน ฉันก็ดีใจมากแล้ว ^_^"
"T_T"
"นามิจัง ฉันอยากพาเธอไปที่ที่นึ่ง เธอมากับฉันตอนนี้ได้ไหม"
"ที่ไหน ?"
"ไม่บอกหรอก ความลับ ป่ะ ไปกัน"จับมือนามิ

นามิจัง เธอเป็นคนแรกที่สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตฉัน จากที่ฉันเป็นคนที่ไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้มาก่อน เธอทำให้ฉันได้รู้จักความรัก

"ขอบคุณนะ นามิ"
"เอ๊ะ เรื่องอะไร"
"^^"

ตอนนี้ผมลากเธอมาที่ที่นึ่ง ผมปิดตาเธอด้วยนะ เซอร์ไพร์ ไงๆ

"อาคาชิถึงรึยัง จะปิดตาฉันไปถึงไหนเนี้ย"
"ใจเย็นๆสิ จะถึงแล้วว -3-"
"อื้อ..."
"1 2 3 เปิดตาได้"
"วะ ว้าววว สวยจัง"
"เธอชอบมันรึป่าว"
"ชอบสิ ชอบมากเลย ^0^"

เธออย่าไปยิ้มแบบนี้ให้ใครนะ - -*
ตอนนี้ผมพาเธอมาที่สวนที่มีแต่ดอกไม้หลายชนิดมารวมกัน แถมมีผีเสื้อที่บินวนอยู่ตรงนั้นด้วย

"ดอกไม้อันนี้สวยจัง สีแปลกดี"
"เธอสวยกว่านะ ฉันว่า"
"....-///-"
"นามิ"
"หื้อ....OxO"
"...."

ผมค่อยๆบรรจงจูบเธอช้าๆและนิ่มนวล
หวานจัง...
ตอนนี้ผมจูบเธอนานมากและเธอก็ไม่ขัดขืนด้วย เธอตอบสนองผมได้เป็นอย่างดี จนตอนนี้เธอเริ่มหายใจไม่ออก

"อื้อ"
"..."

ตอนนี้ผมปล่อยเธอให้เป็นอิสระแล้ว เธอทำหน้าเขินเล็กน้อย

"ฮ่าๆ ฉันมีความสุขสุดๆเลย"พูดพลางกอดนามิแน่น
"...^^"

ขอบคุณนะ นามิ...
.
.
.
ตอนหน้าจบล่ะนะะะ -3- ฮ่าๆ