YOU WILL BE MINE AGAIN ♥️🔞[ចប់]

EP20 : ប្រច័ណ្ឌហួងហែងអន់ចិត្ត...

នៅពេលល្ងាចដល់ម៉ោងចេញពីធ្វើការ ជុងហ្គុក បានទៅរក ថេយ៉ុង នៅឯក្រុមហ៊ុនរបស់គេភ្លាមព្រោះដឹងថាគេប្រាកដជាមិនទាន់ត្រឡប់ទៅផ្ទះនៅឡើយទេហើយវាក៏ដូចជាអ្វីដែលនាយបានគិតទុកពិតមែន

< ក្រាក >

< រវល់ទេ ចូលទៅបានឬអត់? > ជុងហ្គុក បើកទ្វាថ្នមៗហើយស្រដីសួរ ថេយ៉ុង ព្រោះនាយកំពុងឈរនៅខាងក្រៅមិនទាន់ចូលទៅក្នុងការិយាល័យធ្វើការរបស់គេនៅឡើយទេ

< ជុង! ចូលមក > ថេយ៉ុង ងើបមុខឡើងប្រាប់ទៅនាយទាំងញញឹមយ៉ាងស្រស់ទើប ជុងហ្គុក បិទទ្វាវិញហើយដើរចូលទៅឈរនៅក្បែរគេ

< កាលពីថ្ងៃត្រង់ឯងបានផ្ញើរអាហារទៅអោយខ្ញុំត្រូវទេ? > ជុងហ្គុក

< ត្រូវហើយ តើយ៉ាងមិចដែររសជាតិឆ្ងាញ់ឬអត់? > ថេយ៉ុង

< ធម្មតា > ជុងហ្គុក

< ធម្មតា? > ថេយ៉ុង សម្លឹងមើលនាយទាំងទឹកមុខ ក្រញូវ! គេខាងចូលផ្ទះបាយជាច្រើនឆ្នាំហើយតែនេះគេខំធ្វើវាដោយផ្ទាល់ដៃមុតកាំបិតផងអីផងតែនាយ បែរជាមកនិយាយថារសជាតិធម្មតា?

< អៅ? អញ្ចឹងឯងចង់អោយខ្ញុំនិយាយយ៉ាងមិច? > ជុងហ្គុក ទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយចុះនៅលើតុធ្វើការរបស់
រាងតូចហើយស្រដីឡើងព្រមទាំងធ្វើមុខឆ្ងល់

< មិនដឹងមិនបាច់និយាយស្អីទាំងអស់! ឆើស
ចាំមើលលើកក្រោយអញឈប់ធ្វើអោយសុីទៀត ហើយ > ចុងប្រយោគ ថេយ៉ុង លួចនិយាយខ្សិបៗតិចៗម្នាក់ឯង តែបើនាយនិយាយចេញមកអ៊ីចឹងមិនអោយគេខឹងយ៉ាងមិច? មនុស្សខំធ្វើអោយញាំហើយគួរតែនិយាយសរសើរត្រឹមមួយម៉ាត់អោយអ្នកធ្វើ សប្បាយចិត្តខ្លះក៏ល្អមិនមែនចេញមកអត់ជាតិអញ្ចឹងទេ!!

< ខ្ញុំលឺឯងនិយាយណា៎ > ជុងហ្គុក

< លឺហើយយ៉ាងមិច? > ថេយ៉ុង

< ក៏...> ជុងហ្គុក អោនសម្លឹងមើលមុខគេព្រមទាំងញញឹមកំហូចមុននឹងទម្លាប់បបូរមាត់ទៅថើបបបូរ មាត់ទន់ផ្អែមមួយនោះ

ប៉ុន្តែរាងតូចបែរជានៅស្ងៀមមិនបានថើបតប.តអ្វីទៅនាយវិញឡើយព្រោះគេកំពុងខឹងអន់ចិត្ត ជុងហ្គុក ឃើញអញ្ជឹងក៏ដកមាត់ចេញវិញចាប់ក្រសោបមុខគេអោយងើយសម្លឹងមើលមកខ្លួន