Small Town (Lonely Series Book 2)

Chapter One

Chapter One

Love.

A word that there is no parameter and couldn't be measured because true love never blames why'd you feel that way, or even dictates you.

The real definition of love is 'we'. We are the true definition of love.

But how can I call it love when there's no someone else?

I shrugged and continued to do my paper works. I have a lot of things to do and handle in this small hospital in our town. Simula kasi 'nung nagkaleche-leche ang buhay ko sa makati, napagisipan ko na lumipat na lang dahil hindi ko pa rin kayang harapin at sagutin ang mga tanong nilang lahat sa'kin.

This hospital was just a subsidiary of the Yapchengco's and Gosiengfiao's. I still couldn't believe that they'd let me handle this even though my parents- I mean my fake parents did something bad to them by stealing their investments.

Yet here I am being the director and handling this hospital alone without anyone I know from the past but with the people whom I met in the present. Kahit na hindi sila ang tunay kong mga magulang nanginabang pa rin ako sa perang ninakaw nila that's why I feel guilty.

Imbes na ang mga tunay kong magulang ang hahanapin ko though I ended up searching for someone else that could make and built a relationship with me called love.

Kontento na ako sa simpleng buhay ko eh. I'm 30 years old grown woman and I already have my own mansion, my own car, and I already achieved my dream career except for love.

Siguro tatanggapin ko na lang na tatanda akong dalaga. Hindi naman problema sa 'kin magka lovelife pero iba pa rin sa feeling iyong tipo na may mag aalaga sa'yo at hindi lang iyong mga bagay na kayang ibigay sa'yo kundi buong pagmamahal.

Aminin ko man ay na iingit na ako sa mga kaibigan ko noong high school at college na ngayon ay may sarili ng mga pamilya. Masaya rin ako sa part na makita silang masaya dahil deserve naman nila 'yon maliban sa mga iniwan dahil sumalangit na.

Some didn't even dare to look for someone else to marry again because they say,

'kahit na wala na siya sa tabi ko, hinding-hindi ko kayang palitan siya o mag pakasal lang man sa iba our kids are enough.'

And they're right.

Bakit maghahanap pa ng bagong mamahalin kung meron naman siyang naiwang gawa and instead of spending your love to another stranger why not give it to your kids? Depende pa rin naman 'yan sa mga tao e.

Tinignan ko ang orasan na aking palapulsuhan at bahagyang nagulat. 'Di ko man lang namalayang 2AM na pala how I wish I have someone else right now para sitahin ako like 'babe it's already 2AM tulog ka muna.'

I'm so hopeless romantic.

Sinira ko ang mga folder na binasa at nag simulang iligpit iyon lahat kahit na medyo busy ako sa trabaho nagagawa ko paring linisin ang table ko dahil ayoko sa makalat. Di bale na kung makalat ang utak ko basta hindi lang pagtratrabahuan ko.