Small Town (Lonely Series Book 2)

Chapter Seven

Chapter Seven

The moment we arrived at the hospital. dali-dali akong tumakbo palabas ng saksayan at hindi na pinakinggan ang pagtawag niya sa'kin ang ibang bagay na mga sinabi pa niya sa loob.

Hindi ako makapaniwalang hinalikan niya ako! Hindi iyon pwede kasi maling-mali iyon! Ewan ko ba kung bakit pakiramdam ko ay mali iyon.

I don't why my heartbeat skipped a bit when he kissed me. It was gentle and passionate and I really like it. But it was still wrong.

Malingt-mali kasi hinalikan ko siya pabalik!

Tangina. Paano ko siya haharapan mamaya ng walang nangyari? I have never been feel this way before towards him but now? Hindi ko rin alam bakit na we-weirduhan na ako sa sarili ko sa tuwing nasa paligid ko siya.

"Why are you running? Ang putla mo na," mapang-asar na tanong ni bakla.

"Long story," iniripan ko siya nilagpasan at naglakad palapit sa swivel chair ko at umupo.

"Na realized mo na bang gusto mo siya?" My jaw clenched at what he said as I fist my hands and raise my brow at him.

"He kissed me without my permission!" Hiyaw ko at napamasahe sa aking sentido sabay bukas ng folder na kailangan kong i-check.

"Pero atleast kinilig ka diba? You're acting like you kissed him back too," napalunok ako at umiling at nagsimulang pirmahan ang mga papeles.

"Ah...I'll take that gulped as a yes," I rolled my eyes "Eh ano naman kung ganoon? Masarap naman kasi siyang humalik eh," pag amin ko at at namuo ang ngisi sa kanyang mukha bago tumawa ng malakas.

"Alam mo it's not impossible for you two to fall in love with each other, I mean hindi ba obvious na hindi siya nakikipag-relasyon sa iba simula 'nung college or maybe hindi talaga siya nag jowa kahit puppy love lang man." Kumunot ang noo ko lalo sa sinabi niya at napaisip bigla.

"Diba magkaibigan na kayo since then? So maybe he likes you na from the very first, hindi mo lang namalayan kasi isa kang kupal na in-denial," hindi ko na nagawang tarayan siya ulit ng subukan kung i-sink it sa utak ko ang lahat ng pagsasama namin at iyong mga sinabi niya.

"No...I think he's gay and he's just trying to prove it by kissing me if he feels something for me," hinagis niya sa mukha ko ang isang teddy bear at sinamaan siya lalo ng tingin.

"If he's gay you know? Matagal ko ng jinowa ang best friend mo before I even met my hubby," natawa pa ito sa huli.

"Manahimik ka na lang diyan Dwight kung ayaw mong tanggalan kita ng tite," inis kong sabi at patuloy pa rin sa pagpipirma ng mga papeles. It was about the expansion of St. Scholastica Hospital.

"Yaxley, you should admit that you like him. You might regret it if he's going to give up," napabuntong hininga na lang at hindi na siya pinakinggan pa. Paano ko naman paninindigan iyon kung hindi naman ako sigurado? I want to confirm it myself pero nakakahiya naman siguro kung gagawin ko sa kanyan ang 'way of confirming' ko.

Halos dalawang oras din akong nagbabad sa mga papel para pirmahan at mag check. Hindi na rin nag tagal si Felix sa opisina ko dahil biglang nagkasakit yung inaanak kong si Zoe. Ang anak niya kay Zorel kaya dali-dali siyang umalis at nagpaalam sa'kin.

I took a 30 minutes break to eat my breakfast at dawn. It's already 4:19 A.M in the dawn morning. Bumili rin ako ng kape sa starbuck na kaharap lang ng hospital na kinatatayuan nito and after I headed na lang sa cafeteria para 'dun kumain.

Wala rin naman kasing tatalo sa mga pagkain 'dun kasi ay siguradong mabubusog ka dahil sa sarap at ang daming choices. All of the foods there are free for the employees of this hospital even the guardians of the patients can eat here as well.

Hahanap na sana ako ng mauupuan ngunit ay nahagip ng mga mata ko ang inuupan nila Claudine at Luke na ngayon ay nakatingin sa'kin at kumaway. Napangiti akong naglakad palapit 'dun at umupo sa kanilang table.

Nasa tabi ko si Luke at habang ay nasa harap ko namin siya. They're here temporarily dahil kaunti pa lang ang mga magagaling na doktor sa hospital na 'to dahil bago pa lang pero madami na kaming pasyente most of them are in critical conditions. Kaya pinadala ang dalawa rito kasama ang iba pang mga bagong empleyado pati na rin mga high-tech na kagamitan.

"Mabuti naman ay naisipan mo pang kumain?" Seryosong sabi ni Luke at nakangising tinignan siya. Grabe hindi pa rin nagbabago 'tong lalakeng 'to at mukhang sa'kin ata ibubuhos ang sakit na nadarama niya sa ex niya.

TSS.

"Nagugutom rin naman kasi ang tao," natawa ako sa huli at sinubuan ang bibig ng isang kutsarang rice at sinunod ang ulam na menudo.

"Ay tao ka pala?" Singit ni Claudita at sarakastikong pinarolyo ang aking mga mata. "Pinag-chichismisan ka na ng mga empleyado mo hoy baka matagal ka na raw naging multo dahil hindi ka raw nila nakikita palaging kumakain," Luke nodded agreeing with her. Luke, Claudine, and I became friends back in med school too. And I never expected na magiging ganto kalawak ang pagkakaibigan namin.

"Pumunta si Kuya sa opisina mo kanina diba?" Kunot noo niyang tanong.

"Oo, may pinapapirmahan sa'kin but he went back to Makati right away dahil nagkasakit ang pamangkin mo." Sagot ko at sinubuan ulit ang sarili.

"Okay, but did you read what's in the paper you signed earlier?"

"Not really. Alam mo namang tamarin kaibigan mo at ano ineexpect mong gawin ko? Basahin lahat?"

"Magdasal ka na lang girl," natatawang sabi ni Claudine at agad naman kumunot ang noo ko.

"Agreed," tumango sila sa isat-isa at tinignan ako as if may nagawa akong hindi ko alam.

"Ano bang meron?" Mataray kong tanong sa kanila.

"Bahala ka diyan ikaw yung nagpirma tas sa'kin mo itatanong?" At umiling pa 'nga ito.

"Zoe was in Italy with her mom and step-dad, my brother bribed you and even tricked you maybe? He's running away from his responsibilities again that's why he handed four more branches to you," muntik na akong ma bulonan sa sinabi niya.

AVRLBNZ