Genelde ona mavinin tonu diyorum cunku ne zaman gorsem deniz gibi sonsuz geliyor bana,ne zaman bir sorunum olsa,sinirlensen onu gorunce herseyi unutuyorum bana nasil buyu yapiyor bilmiyorum ama beni kendine baglamayi basariyor.keske o da bunun farkinda olsaydi keske hersey bu kadar zor olmasaydi napicagim konusunda en ufak bir dusuncem yok artik nefes alamiyorum bir noktada sıkısip kaldim sanki.hersey sanki onun uzerine kurulmus sanki hersey o sanirim galiba artik saplanti haline geldi bende buna bir cozum yolu bulmaliyim
