Bazen gercekler cidden kalbimizi acitir.acitmakla kalmaz paramparca eder.her ne kadar kabullenmesekte inkar edemeyiz icimden surekli ben bunu hakedecek ne yaptim? Dersin oysaki herseyin bir film gibi olacagini sanirsin.mutlu son olacagini,bir umut olacagini olmasini istersin ama aslinda mutlu sonun olmadigini anlarsin sadece ve sadece filmlerde ve masallarda olur yani gercek olmayan seylerde.evet ilk basta boyle dusundum ama sonradan biyle dusunmemeye basladim teorik olarak bugun boyle duaunmemeye basladim.bugun hayatimin en boktan gunuydu bazi arkadaslarim beni gercege goturdu,kabullenmem gerekenleri soyledi aslinda onlara kizmiyorum dogru olani soylediklerinden eminim cunku soylediklerinin hepsi gercekti asla olmayacak,imkansizdi iste o anda biri icin bu kadar mal olmaya gerek olmadigini anladim her ne kadar da olsa kendimi yine kandirsamda ne zaman boyle desem temrar aklima gekiyirsun galiba saplanti oldum.ama iki farkli kisiyim gibi hissediyirum bir tarafim kalbimle hareket etmemi soyluyir,diger yanim ise aklimla ama daima kalbimi dinlerim bana gire daima o dogruyu soyler...
