LAFÜGÜZAF

4.BÖLÜM

"Lena sen iyi misin?"diyen Kerem'in sesi ile gözlerimi daldığım yerden çektim.

"İyiyim."diyerek gülümsedim.

"Uykusuz gibisin."diyen Egemen'e baktım.

"Cidden iyiyim.Dün gece eve biraz geç gittik babamla.Uykusuzluğum o yüzden."dedim elimle ensemi ovalarken.

Dün gece yine dışarı çıkmıştık.Sabah beraber kahvaltı yaptıktan sonra okula beni babam bırakmıştı.

"İyi olmanıza sevindim."diyerek gülümseyen Yiğit ile bende gülümsedim.

"Zile az kaldı çabuk bitirin kahvelerinizi."diyerek yerinden kalktı Kerem.

Matematik öğretmeni derse zamanında girilmesine önem verirdi.Geç girenede kafayı takardı.

"Hadi bakalım."diyerek kahve bardağını basket attı Yiğit."Nazmiye bizi bekler."

*

"İyi günler."diyerek sınıftan çıkan Nazmiye hocanın arkasından boş gözlerle baktım.

Konuştukça uykumu getirmişti.

İlk ders Matematik olur muydu hiç ya?

"İyi günler mi?"diyerek yerinde gerindi Egemen."Gün mü bıraktın amınako-"arkadan Kerem'in kafasına vurmasıyla susmuştu.

"Lena Sönmez."diyerek sınıfa giren nöbetçi öğrenci ile kafamı Yiğit'in omzundan kaldırdım."Baban gelmiş,gidiyorsun."demesiyle kaşlarım havaya kalktı.

"Senin pederin kafasına taş değilde kaya düşmüş olmasın."dedi Yiğit.

Ayağa kalkıp sıranın üzerinde duran kaynaklarımı ve defterimi çantama koydum.

"Görüşürüz."diyerek onlara öpücük attım ve sınıftan çıktım.

Bahçeye çıktığımda arabasına yaslanmış beni bekleyen babamla gülümseyerek yanına gittim.

"Hayırdır,bu ara sık görüşür olduk?"dediğimde gülerek alnımdan öptü.

"Kaybettiğimiz zamanlarımızı telafi edelim."dediğinde huzursuzca kıpırdandım.

"Baba bu aralar sıkça ayrılacakmışız gibi konuşuyorsun.Noluyor?"dediğimde bana baktı ve tekrar gülümsedi.

"Hadi arabaya geç."demesiyle içimde ki huzursuzluk devam etmişti.Arabaya bindiğimizde kemerimi takarken konuştum.

"Nereye gidiyoruz?"diye sordum.

"Dün gece tanıştığımız aile bizi yemeğe çağırdı."diyerek boğazını temizledi"Ondan öncesinde seninle konuşmak istediğim önemli bir konu var."diyerek bana baktı."Deniz kenarında bir koy var.Kimse olmaz genelde orada.Bende yıllar önce annenle beraber keşfetmiştim."diyerek gülümsedi."Oraya gidelim."dediğinde konuşacağı konuyu çok merak etmiştim.

Annemden bahsederken yine her zaman ki gibi gözleri parlamıştı.

Keşke onu tanıyabilseydim.

Keşke beni tanıyabilseydi...

Canım Âla'm.

*

Bir saat süren yolculuğumuzun sonunda babamın dediği koya gelmiştik.

Muhteşem bir yerdi.

"Keşke seninle buraya daha çok gelebilseydik."dediğinde gözleri doldu.

"Baba?"diyerek yanına yaklaştım.

"Lena çok özür dilerim."diyerek diz çöktü ve omuzları sarsıla sarsıla ağlamaya başladı.Gözlerim sebepsizce dolarken bende kendimi kumların üstüne bıraktım.