Tinirintas ko naman ang buhok ni Nova. "Munchkin wag makikipagaway huh and alwa-" dinugtungan naman niya ito
"Always listen to your teachers at wag magmamaldita" sabi nito na ikinatawa ko. Natapos ko na ang pagtirintas sa buhok niya at pinaharap ko siya sa akin. Grabe six years old ba talaga to. Napailing naman ako. Tumakbo naman ako papunta sa kusina at ibinigay sa kanya yung lunchbox.
"It's tuna sandwhich and zesto, ubusin mo yan ok" sabi ko dito at tumango naman siya. I heard the honk of tito Lon's fx. Pareho kaming lumabas na sa bahay.
"I love you munchkin" sabi ko dito at hinalikan naman niya ako sa pisngi. "Love you mommy" pagkasabi niya non ay sumakay na ito sa fx ni tito Lon. Inayos ko naman ang sling bag ko at pinagpagan ang uniform ko. Time for me to go to work.
Naglakad ako papunta sa bus station, I waited for the bus. When I saw the sign SM Baguio ay sumakay na ako. Medyo kaunti ang tao kaya nakahanap agad ako ng mauupuan. Bigla naman nagring ang phone ko, si mama tumatawag.
(Ma..kamusta?") Masayang bungad ko sa kanya.
(Maayos naman kaming tatlo dito anak. Ikaw at si Nova kamusta?) Malambing na tanong niya sa akin.
(Were good..laging perfect ang exam ni Nova. Napakatalino mana sa akin) sabi ko dito at tumawa.
(Saakin mana ang apo ko anak. Nabalitaan ko na nasa Baguio si Klein. Paano pag nalaman ng mga Namikaze ang tungkol kay Nova?) Nagaalalang tanong ni Mama sa akin. Napabuntong hininga naman ako dahil don.
(Ma, malaki ang Baguio..hindi kami magkikita ni Klein) sagot ko kay Mama.
(Hayst! anak nag aalala lang naman ako, alam mo naman bilog at maliit lang ang earth..hindi lang yon he is a Namikaze, one the richest family in the world!)
(Ma wag niyo ng alalahanin yon) sabi ko dito.
(Oh sige na anak magiingat ka jan sa Baguio)
Pagkasabi ni Mama non ay inend call na niya.
Ipinikit ko naman yung aking mata. I want to take a nap para naman may energy sa trabaho. Napamulat naman ako dahil sumigaw yung babae
"Kuya baka pwede ka namang magpatugtog ka. Pang broken kuya!"
Napatawa naman yung ibang mga pasahero dahil don at si kuya masunurin.
Ang ikli ng panahon na binigay sa amin
Pag-ibig na para lang isang halik sa hangin
Sandali lang nabuhay ang pusong ito
At ngayon nagdurugo
Dahil nga ngayon wala na ako doon
Sa piling niya mayroon
Pag-asa pa ba
Sana lang ay magkaroon
Isa pang pagkakataon
Na ibalik pa ang kahapon
Nung kasama ko siya
Nung ako ay masaya (nung ako ay masaya masaya masaya)
Nung ako ay masaya (nung ako ay masaya masaya masaya)
Nung ako ay masaya (nung ako ay masaya masaya masaya)
Nung ako ay masaya
Kaya ayaw ko ng makinig ng mga kanta sa radio ehh, naalala ko lang si Klein.
I keep reminscing when we were a couple, nung maid slash alalay niya ako, we were so happy. I really hurt him so bad. Sana hindi nalang ako mahirap, siguro kung sobrang yaman ko ay hindi hindi tutul sa amin ang ama niya.
Dahil nga ngayon wala na ako doon
Sa piling niya mayroon
Pag-asa pa ba
Sana lang ay magkaroon
Isa pang pagkakataon
Na ibalik pa ang kahapon
Nung kasama ko siya
Nung ako ay masaya (nung ako ay masaya masaya masaya)
Nung ako ay masaya (nung ako ay masaya masaya masaya)
Nung ako ay masaya (nung ako ay masaya masaya masaya)
Nung ako ay masaya
Nung nakita ko na yung El dorado Hotel Building ay bumaba na ako. Katabi lang ng SM Baguio yung hotel na pinagtatrabuhan ko. Naglakada na ako at pagkadating konsa hotel ay binati ko si Manong Hugo ang guard ng hotel. "Kamusta na po pala Milta? Magaling na po ba siya?" Tanong ko kay Manong Hugo.
"Magaling na po siya Ma'am..salamat po sa concern" nakangiting sagot niya sa akin. I smiled and nodded at him. Nung nag iisang taon si Nova ay ipinagpatuloy ko ang aking pagaaral, iniwan ko muna siya kay Mama habang nandito na ako sa Baguio. Sa tulong pati ni Jaehyun ay nakahanap ako ng trabaho.
Dumiretsyo na ako sa front desk. "Larisa alam mo na ba yung balita!" Salubong sa akin ni Rose. Napakunot naman ang noo ko don. "Hala hindi na natin magiging boss si Ma'am Kit" malungkot na sabi ni Mina. "Pinapatawag daw tayong lahat na hotel staff at sinarado muna ngayong araw ang hotel" sabi naman ni Prizilla, ang aming hotel manager. Nagkumpulan naman kaming lahat sa gitna. Bumaba naman si Ma'am Kit sa staircase.
Napakaganda parin ni Ma'am Kit, di mo aakalain na forty na ito. She's a very good boss to us, she always listen to our suggestion at talagang ginaguide niya kaming mga empleyado niya.
Bumuntong hininga muna si Ma'am Kit at nginitian kami. "The news is true..I will not handle El Dorado Hotel anymore. Last week I sell the hotel..Im sorry if I did not inform all of you. Why did I sell the hotel? Number one ay hindi ko na kayang patakbuhin ang hotel and number two is my son need me in California. Believe me or not but Im really sad to say good bye dahil tinuring ko narin kayong mga empleyado ko na pangalawa ko ng pamilya. Don't worry because I know the new owner will handle all of you with care. He also promise me that no one will be change from the staffs"
The main door opened at laking gulat ko kung sino ang pumasok. Lahat ay napatingin na sa kanya. "I want you all to meet Mr. Klein Namikaze. The new owner of El Dorado hotel"
nagpalakpakan naman sila habang ako ay tulala lang sa kanya. I can feel sweats on my forhead at yung puso ko ay sobrang lakas ng tibok. He look dashing on his suit. Six years na ang nagdaan pero gwapo parin siya, mas gumwapo.
He gaze at me, kita ko ang gulat sa kanyang mukha na napalitan ng ibat ibang emosyon. Galit, pagkamiss? Larisa nagpapatawa ka ba huh!
Nakipagkamay na siya sa mga ibang empleyado. When it's my turn ay hindi ko na napigilang kabahan. "Ms. Larisa Ordes..Hotel conciege po" sabi ko dito. Nice one Larisa hindi ka nautal. "Im looking forward to work with you Larisa" malamig na sabi nito sa akin habang nikikipag kamay.
Anong gagawin mo Larisa! Ginago ka ng tadhana. Nagkita ulit kayo.
