𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜

Hoofdstuk 3.1 - Mevrouw Schreurs

"PAPA!" schreeuwt Jurre van boven, "ik ben nu 12! Mag ik nu ook naar de school van Guus en Juul? Alsjeblieft?" Matthy loopt weer terug naar boven waar hij Jurre in zijn kamer al ziet stuiteren.

Matthy bleef in CDH wonen met de kinderen toen ze drie jaar geleden besloten niet meer samen te wonen maar naast elkaar. Jurre sliep in de oude kamer van Koen, Juliette in de oude kamer van Rob en Guus op de beneden verdieping. Van de opnamekamer van Raoul hebben ze een studeerkamer gemaakt, en van de kamer van Rob in de aanbouw heeft de functie van drankhok gekregen.

Ook Juliette komt haar kamer uit gelopen, klaar voor haar laatste jaar. "Jurre," lacht Matt, "Jij mag nog lekker op je eigen school blijven oke? Jij bent nu ook groot maar de school van Guus en Juliette is nog best ver fietsen en ik kan jou toch niet zo lang missen." De school van Jurre lag op nog geen 2 minuten lopen vanaf het huis. Daarnaast was Jurre elke dag om 14u klaar. "En er zitten ook hele vervelende leraren op onze school," roept Juliette voordat ze van de trap rent lachend.

Als Jurre zijn zus hoort moet hij ook lachen en rent langs Matthy. "Voorzichtig met je arm," roept hij nog snel. Lachend je hoofdschuddend loopt hij naar beneden, waar Guus ook al is. Hij houdt Jurre onderste boven, die voor een 12-jarige ook nog steeds erg klein is. "Haha papa is op zijn kop," lacht hij. "Guus zet je broertje terug op de grond wil je."

Juliette pakt haar bak yoghurt voordat ze plaatsneemt op de bank. "Stelletje kleuters zijn jullie eigenlijk ook," zegt ze, "misschien moet Guus maar ook niet naar de grote school, neem ik Jurre wel mee." Guus geeft zijn tweeling zus een blik en zet Jurre op de grond. "Hoe laat moet je op school zijn?" Juliette kijkt op haar mobiel naar haar rooster, "2e uur pas. Jij toch ook, lekker mentor uurtje met meneer Thijssen."

Guus pakt zonder twijfel ineens zijn zus op en Matthy weet wat hij van plan is. Met liefde houdt hij de schuifdeur open naar buiten en Guus stapt naar het zwembad. Nu blijkt ook bij Juliette het idee van haar broertje door te hebben. "Als je dit doet maak ik je jaar echt een hel," schreeuwt ze. "Kalm," zegt Guus terug, "we hebben chagrijnige buren." Matthy moet lachen, maar Jurre, die voor de gelegenheid ook naar buiten was gegaan, kijkt ze allemaal gek aan. "Maar ome Roel en Ome Rob zijn helemaal niet chagrijnig?"

Matthy hurkt zich neer voor Jurre en schudt zacht zijn hoofd lachend. "Je hebt helemaal gelijk," lacht Matthy, "Guus mag dat niet zeggen over ome Rob he." Jurre kruist zijn armen en schudt zijn hoofd.

Ondertussen staat Guus nog steeds met zijn zus bij de zwembadrand. "Echt ik meen het Guus," lacht Juliette, "Jij gaat het zwaar krijgen dit jaar." Guus kijkt Jurre aan, "zal ik het doen Jur?" Meteen knikt Jurre en klapt hij blij in zijn handen. "Lieve schat ik krijg meneer Thijssen," zegt Guus als hij zijn zus op de grond zet, "mijn jaar wordt sowieso een hel."

Zonder erbij naar te denken, geeft hij Juliette een zetje, waardoor ze nu in het zwembad valt. Jurre ligt op de grond van het lachen, en Matthy heeft alles op film. "Dit krijg je ooit nog terug meneer," roept Juliette als ze zichzelf uit het zwembad trekt. Guus komt ook niet meer bij maar als Juliette uit het zwembad komt, en het op een lopen zet richting Guus, rent ook hij een andere richting op.

Hij had alleen niet gerekend op Matthy die Guus tegenhield van het rennen. "Neem het als een man," lacht Matthy als hij zijn zoon oppakt en met hem naar het zwembad loopt. "Papa! Papa! Papa!" klappen Juliette en Jurre langs de zijkant. Zonder erbij na te denken, gooit Matthy zijn oudste zoon het water in. "En nu snel opschieten jullie anders komen we allemaal te laat op school en werk."

~

"Joo maat," zegt Guus als hij bij zijn kluisje staat en een klasgenoot zijn kant op komt. Ze geven elkaar een vriendschappelijke knuffel. "Hoe was je vakantie?" vraagt Jonathan. Guus pakt de spullen uit zijn kluisje en lacht, "ja goed, goed. Naar Spanje geweest met papa en de rest natuurlijk. En jij?"

Samen praten ze wat bij en lopen naar het lokaal, waar ze in de veronderstelling zijn om meneer Thijssen aantreffen, alleen staat de directeur in het lokaal. Verbaast kijkt Guus naar de voorkant van het lokaal, en ook de rest van de leerlingen van H4e kijken verbaast die kant op. "Als je dacht dat meneer Thijssen een verschrikking zou zijn," fluisterde Amy, "hebben we hem ineens."

"Dat hoorde we mevrouw Hatte," roept de directeur. De hele klas lacht en gaat opzoek naar een plekje in de klas. "Ja als ik jullie aandacht zou mogen," probeert de directeur boven hen uit te roepen, "HALLO!" En hij slaat op het bord. Meteen is iedereen stil, "doe rustig man," zegt Guus, "het is maandagochtend en ook nog de maandag na de vakantie. Wat is er zo belangrijk?" Als blikken konden doden, had het familiegraf opgebroken mogen worden. "Nou mijnheer Caeyers," begint de directeur gefrustreerd, "meneer Thijssen krijgt een brugklas toebedeeld." Dit nieuws werd onder luid applaus ontvangen.

"Dus wie heeft u gevonden om ons de komende twee jaar door deze hel te loodsen," antwoord Guus. Over de jaren heen heeft hij zijn positie in de klas gekregen. Hij doet ten alle tijden het woord, en neemt het op voor de mensen die het zelf niet kunnen. Matthyas heeft al aardig wat telefoontjes van Guus gehad dat hij na moest blijven.

"Dat zal ik zijn," hoort Guus een bekende stem. Voor zijn neus staat Lieke, zijn buurvrouw, de vriendin van Raoul maar nog belangrijker, het dichtstbijzijnde wat hij als moeder ziet, samen met de vriendinnen van de andere bankzitters en de vriendinnen van Jesse en Jaïr. "Ja dit is dus mevrouw Schreurs," vult de directeur aan, "zij is jullie geschiedenisdocente en mentrix voor de komende twee jaar. Dit is haar eerste jaar als mentor, dus wees een beetje aardig. Ik kijk dan vooral jou aan meneer Caeyers."

Guus pakt een pen op en wilt deze terug gooien, maar de blik van Lieke stopt hem. "Veel succes mevrouw Schreurs," zegt de directeur als hij het lokaal verlaat, "en als er wat is, dan weet u mij te vinden." Als de deur dicht is, kijkt iedereen Lieke met grote ogen aan. "Ik bijt niet," lacht Lieke, "oke we gaan zo maar eens beginnen. Hoe gaan we dit aanpakken jongens? Zal ik me zelf eerst voorstellen of wat willen jullie?" Guus zit nog steeds gek te kijken naar Lieke die voor de klas staat. "Stel je maar voor mevrouw," roept Jonathan door de klas.

Lieke lacht zacht en zet haar rugzak op de stoel. Ze neemt plaats op een tafel en gaat zitten. "Nou mijn naam is Lieke Schreurs. Woon samen met mijn vriend Raoul en onze kat Socrates. Ehh voetbal op dit moment, dit jaar afgestudeerd als leerkracht geschiedenis. Ja wat willen we nog meer weten?" Iedereen lacht naar Lieke, "als jullie de komende twee jaar zo stil blijven dan gaan we het erg gezellig hebben ben ik bang."

"Mevrouw hoe lang wist u dat u mentor werd van deze klas?" Lieke weet van wie die vraag komt, de jongen achter in de klas, die nog geen vijf minuten geleden op het punt stond eruit gestuurd te worden. "Ongeveer een uurtje geleden," antwoord Lieke, "dus ik wil jullie graag leren kennen oke. Daarom stel ik voor dat we gewoon elkaar wat dingen vertellen over onszelf, zodat ik weet wie je bent en wie ik voor me heb." Iedereen knikt en stelt zichzelf voor aan Lieke. Deze klas is een E&M klas en kennen elkaar ook nog niet zo goed. Daarom vond Lieke het een goed idee om ze met elkaar kennis te laten maken, een soort speeddaten zoals ze het zelf noemde.

"Oke dan zijn we nu aanbeland bij de laatste," roept Lieke lachend, "Guus ga je gang." Guus gaat staan en kijkt Lieke aan, gaat hij voor het eerst vertellen wat er allemaal is gebeurd? Lieke geeft hem een bemoedigende glimlach voordat hij zijn keel schraapt. "Mijn naam is Guus Caeyers," begint hij, "kom vanuit Antwerpen. Vorig jaar gevoetbald voor Sparta. Heb een tweelingzus in HAVO 5 en een jonger broertje met autisme. Ik had een oudere zus maar die is gestorven aan een hersentumor. Mijn ouders zijn overleden tijdens een overval en ik woon nu bij mijn adoptievader. En oww ja, ik ken mevrouw Schreurs al ruim 8 jaar."

Iedereen kijkt Guus met grote ogen aan. Nu valt het allemaal op zijn plaats waarom Guus vaak voor andere kinderen het opnam. "Dankjewel Guus voor het delen," zegt Lieke zacht als ze de bel hoort gaan, "oke ik ga jullie een lijst geven die je invult. De komende weken ga ik mentor gesprekken inplannen om jullie beter te leren kennen. We gaan er samen twee mooie jaren van maken."