Küçüklük de başladı aslın bu düşüncelerim.
Gereğinden fazla füşünür olmuş tum .
Hayatımda nasıl yerleşti size kısaca anlatmak istedim.
7 yaşındayken annem ve babam beni hep doktora götürürlerdi ve ben her gitdigimde korku ve merakla dostorun bana sorduğu soruları cevaplardım. Her cevapladiğım soru için bana doktor şeker verirdi ama bu şeker benim düşüncelerime engel oluyordu bende birgün doktora sordum ben artık istemiyom diye bu kez de babam ve annem karşı cıkdı tam 10 yaşıma kadar o sekerlerden almak zorunda kalmıstım. Neyse şimdi gelelim asil meselemize benim bir kardeşim daha var mış ve amcam lara evlatlık verilmiş ben bunu öğrendiğim de 8 yasindaydim annem amcamlara telefon da söyemisti. Aslında benim pek de inansım yokdu. Ben çünkü kendi kurdumğum dünya yaşıyordum. Zamanla bana insanlar sıkıcı gelmeye başladı ve bende hayvan larla arkadaş oluyordum. Dayım bunu far etmiş olmalı ki bana bi tane köpek aldı. Ben köpekle ilgilenirken ilaca gerek duymuyordum Günün birin dayım köpegimi benden almak istedi ve ben çaresizlik için de verdim. Bu durama çok üzülmüştüm acilen bana bir hayvan lazımdı neyseki yardıma Ninem koşmustu bana dört tane civciv almıstı ama o civciv ler köpemin yeri tutmamıştı. Ama 10 yaşımı gecdigim için ilaçlarımın bana etkisi yokdu. Yaşım artık on beş olduğu için ilaç larim daha yüksek oldu ve bir hastalık daha olmuştum koronik şeker hastalığıy dı tıp dilinde iç hastalık diye geciyor artık benim le beraber gelen iki hastalığım olmuştu.
