Southern East University: Akiko Louise Villarama

CHAPTER 2

⚠️ Beware of grammatical errors.  This is not proof read.  Thank you.

CHAPTER 2

"Because an illusion is an illusion. Reality always exists despite the façade." – Kasie West

PAGKAALIS ko sa condo ni Axel ay dumiretso na ako sa school para magpasa ng last project before the first semester close. Sana naroon pa ang professor dahil kung hindi ay magkakaroon pa ako ng problema. Bakasyon pa naman at ayoko na magkaroon ng summer class just because of this damn project. Kung hindi lang dahil sa Axel na 'yun ay nakapagpasa na ako. I wasted my time for that worthless shit.

Papalapit pa lang ako ng University ay tanaw na tanaw ko na ang iilang reporters na nagkukumpulan sa harap ng gate. Nadagdagan din ang dalawang guards na nagbabantay sa front gate. Bakit ng aba naisipan ko na dito sa harap dumaan at hindi sa likod ng school para mas malapit lang sa parking lot. Good job, Aki!

I decided na umatras at sa likod na lang dadaan pero bago ko pa magawa ay naharang na ako nila ako. The heck! Saya is right. Hanggang dito ay susundan nila ako just for some bullshit reactions. Napahampas ako sa steering wheel dahil sa sobrang frustrations. What the F? What kind of day is this? Isang araw pa lang ay parang ang dami nang nangyari sa'kin.

Bumaba ako sa kotse at hinarap ang mga reporters. Nakita kong lalabas ng gate ang dalawang guards but I signed them to stop. I saw Lloyd kasama ang ibang kaibigan namin na malapit sa gate na nakaabang habang kumakamot sa ulo. I am quite sure na inaabangan nila kung ano ang gagawin ko. Should I still call them my friends? Hindi ko na rin alam.

May mga ibang estudyante na nakaipon sa labas ng gate. Makikichismis lang din ang mga ito. I just throw them a glare. They know me. Ako lang naman ang binansagan nilang bad girl ng SEU, Akiko Louise Villarama. Nag-iwas naman sila ng mga tingin pero hindi umalis. Waiting for some tea, huh? They called me bad for being rude and frank and everything pero hind nila narerealize na mas malala pa sila sa akin. I am just being honest and being myself pero iba ang interpretation nila. They judge me like they know everything about me. They always play pavictim where in fact sila naman talaga ang instigator. They judge on what they only saw. Well, that's how society works now.

Nawala ang atensyon ko sa mga chismosa nang simulan na akong bombahin ng mga tanong.

"Miss Akiko, ano ang masasabi mo sa pag-announced ng iyong ama na si Senator Villarama sa kanyang anak sa labas?"

"Anong mensahe mo sa iyong kapatid at sa itong ama?"

"Kamusta ang inyong pamilya pagkatapos nang naging anunsyo ng iyong ama sa kanyang anak sa labas? Balita rin na anak niya ito sa kanyang naging sekretarya."

Ilan lamang iyan sa mga ibinabatong tanong sa akin. Sa kanila ko kaya 'yan itanong total marami naman silang alam.

"What's the big deal about having an illegitimate child? Let us all be honest here, hindi na bago ang ganyang issue lalo na sa mga sikat na tao. Karamihan naman sa politics ay may ganyang issue, masyado lang pinapalaki. And can you give my family a little privacy? Why don't you, guys, interview the Senator itself and not me? I am just a student and not a celebrity. Hope everyone is happy and contented with my answers."

Naging tahimik ang paligid at wala akong narinig na kahit anong komento sa mga taong naroon. Now you personally meet the rebel daughter of your beloved Senator. Puro lang naman galing sa bibig ng ibang tao ang naririnig nila tungkol sa akin. I am not the so-called bad girl of SEU for nothing. They gave me that name so live with it.

"Wala naman na siguro kayong itatanong. So, if you will excuse me, I have important things to do."

Pumasok na ulit ako sa sasakyan ko. Nagbigay naman sila ng way para makaraan ako because if not, I am gladly blowing my horn at them. Who cares about what they think of me? Sanay na ako sa mga judgments ng mga tao na akala naman sa sarili nila ay napakabuti nila. How hypocrites!