Rain

C1 - Flashback

Lexine's POV

Anghirap makamove-on sa isang pangyayari. Lalo na kung hindi mo alam na all along niloloko ka lang pala. HAHA! Nakakatawa lang na niloloko lang pala nya ako.

*Flashback*

"Break na tayo!" H-huh? A-ano daw? B-break b-ba a-ang sabi n-niya?

"H-huh?" Hindi ko maintindihan. Nagtutubig na mata ko! Sheeemay!

"Hindi ka ba nakakaintindi ng tagalog, Lexine!? Huh!? Ang sabi ko BREAK NA TAYO! TAPOS NA ANG TAYO! WALA NANG TAYO!" Namumuo na 'yung luha sa mata ko! Hindi ko na kaya.

"Pero.. Pero b-bakit? Bakit!?" Ayan! Tuluyan nang tumulo 'yung luha ko.

"Hindi na kita mahal! Mali! Hindi kita minahal! All along wala kang alam. HAHA! All along niloloko lang kita." A-ano!?

"A-ano!? Niloloko mo lang ako!? Eh g*go ka pala e. Ang k@pal rin ng m*kha mo para gawin lang akong laruan! Tao ako! May damdamin! Nasasaktan!" Napahagulgol nalang ako. At maya maya pa'y bumuhos ang ulan. Magdidilim na. Mapapagalitan ako ni Mama. Umuulan pa. Basa na ko. :'(

"You don't know it was just a bet! Pustahan lang lahat ng 'to!" P-pustahan!?

"A-ano!? Pesteng pustahan naman pala 'yan e! Umalis ka na nga lang sa harap ko! Manloloko ka! Naaalibadbaran ako sa pamumukha mo! Angkapal!" Nakakainis!

"I know Lexi nasaktan kita. Pero sorry nasaktan kita. Sana balang-araw patawarin mo rin ako, Lexine." Ugh! Patawarin!? Sorry!?

"Huh? Patawarin!? Sorry!? Last time I checked wala 'yang mga salitang 'yan sa bokabularyo ko! So please! Umalis ka na sa harapan ko!" Umalis na nga sya sa harap ko. Umuulan pa rin at lalo pang lumakas. Siguro nakikisimpatya lang 'yung ulan sa akin. At umiiyak pa rin ako. Hindi ko mapigilan e. I always want to walk in the rain, so no one can see me crying. Lalo na sa ganitong panahon.

"Manloloko. Sana karmahin sya. Pustahan? Psh. Sorry-hin nya mukha nya. Patawarin? Hmmpf. In his face. G*go sya. K@pal ng mukha noh? Ang k@pal k@pal. Tssk." 'Yan! Paulit-ulit ko 'yang binubulong habang naglalakad ako. Hindi ko alam kung saan ako patungo basta ang alam ko naglalakad lang ako. Nagdidilim na. Kasabay 'nung pagdilim ng paningin ko. Hanggang sa nagblack-out na. Now everything's black.

And then last thing I know nandito na ko sa kwarto ko.

*End of Flashback*

'Di ba? Sabi ko sainyo e. Anghirap makaget over. Anghirap magmove-on. Tss. Tapos ngayon umuulan pa. HAHA! Panahon nga naman. Pero antagal pala nung time na kami, na niloloko lang niya ako. Huh! Sana makamove-on ako. Sana. Sana. Haaay! Loord, tulungan nyo ko. Pleasee! Sana ganun lang talaga kadali. Minahal ko pa man din sya. :((

Nabalik ako sa realidad nang... "Hoy! Baby! Umiiyak na nanaman? Naaalala mo nanaman 'yang pesteng boyfriend mo? Ay! Mali! 'Yung g*gong EX-BOYFRIEND mo?" Umiiyak na pala ako. Talagang diniin pa nya yung pagkakasabing EX-BOYFRIEND. Lalo tuloy akong napahagulgol.

"*Sniff* *Sniff* HUHUHU *Sniff* Kuyaaaaaaaa! Hindi ko na napigilan.

"Baby naman! Tama na ang iyak! Alam mo naman hindi ko kayang nakikita kitang umiiyak e. Tahan na. Gusto mo ng hug? Hug nalang kita. Tigil na ah!" Tumango nalang ako. Tapos niyakap niya ko.

"Thanks kuyaaa! *Sniff*" Sabi ko habang mangiyak-ngiyak kong sabi.

"Hmmp! Basta 'wag mo nang alalahanin 'yung ex-boyfriend mong walang kwenta huh. Tigil na! Smile na baby ko! Tama na iyak! Smile na daliii!" Nagsmile naman din ako. Syempre si Kuya 'to e. Hinawakan nya mukha ko tapos pinunasan nya luha ko and then he hugged me again. I hugged him back naman.

"Okey! Tahan na huh!" :)) Tumahan na nga ko.

"Okey!" :D