Tinamaan sa Bakla

4

matapos ng nangyari kanina sa site ay bumalik ako sa opisina para kunin ang mga gamit ko. lilipat na ako ng trabaho... joke! uuwi lang ako wkakakak. hindi ko iiwan ang asawako noh, asa.

parang hindi ko na kayang iwan si lance, joke hays kailangang kayanin ko no? sent tips mga bebs hu hu hu.

so ayon nga, habang naglalakad ako may nakikita akong mga batang naglalaro sa gilid ng daan, sarap maging bata ulit no.

when i was a kid, i didnt experience any happy childhood memories.

walang naging kaibigan, walang best friend na matatakbuhan at mapag sasabihan ng mga sekreto, walang mga kalaro sa mga larung nais malaru, walang mga magulang, walang mga kamag anak na mag bibigay ng regalo tuwing pasko, walang kamag anak na dumadamay sa problema, at higit sa lahat walang nag mamahal.

i dont know why im alive right now.

i dont even feel anything when im alone.

i wanted to cry but i decided to just forget what im feeling.

its not important anymore.

i wanted to shout, to let any one knows what i feel.

but, i know no one would listen.

who am i?

i am just a nobody HA HA HA.

a body that has no soul.

yes i have a soul, but its dead.

emotionally dead.

walang buhay akong naglakad papalapit sa pinto ng bahay na tinuluyan ko.

hinanap ko ang susi sa bag ko at dahan dahang binuksan ang pinto, ilang minuto muna akong tumingin sa labas , sobrang mahangin kasi ngayon.

sumandal ako sa frame ng pinto at pinag mamasdan ang mga taong nag lalakad sa hilaga , timog , kanluran, silangan na direksyo, ang mga batang nag tatawanan habang naglalaru ng taya tayaan.

kahit minsan hindi ko naranasan ang ngumiti ng ganyan noong bata pa ako.

walang buhay kumbaga ang buhay ko noong ako ay isang maliit na paslit pa lamang.

namuhay ako sa lungkot at puot , walang ka ngiti ngiti ang makikita sa mukha ko dati.

hanggang sa ako ay nag trabaho na nga, isang trabaho na hindi ko akalin noon na meron pala, isang trabahong nag palakas sa akin.

isang trabahong bumahay sa tulad kong ulila sa mga magula, kaibigan, atensyon, at pagmamahal.

hays! ano ba tong inisip ko?! hshs

umiiling iling ako at inalis sa isip ko ang mga kaluluwa ng kahapon.

anong kabaliktaran ng kaluluwa?

edi kalulunok HA HA HA BA HA

sabi ko nga shattap na ako HA HA.

***

NAGISING ako sa sinag ng araw, na tumatama sa mukha ko galing sa bintana.
bumangon na ako at nagpunta sa cr. pagkatapos ko maligo ay kumain na ako at hinugasan ang pinag kainan, hayst bayaran na naman ng renta sa bahay.

habang
napatingin ako sa selpon ko ng nag beep ito.

from: sec. sha

ma'am zin, may meeting pala kayo ngayong alas dyes.

matapos ko mabasa yun ay lumabas na ako at sumakay sa motor ko.

i know nag w-wonder kayo kung bakit ako may sekretarya e may boss ako, hahaha. ganito kasi yun, si boss namin ang nagsabi na magkakaroon kami ng sekretarya para na din hindi gaanong mabigat ang mga trabaho namin. oh ang bait ng boss namin no? kaya may gusto sa kanya ang asawako e hmp! pero dyk? na hindi gusto ni boss si lance, ahahahhaha.

araw ng biyernes ngayon, ito ang araw na paborito ko kasi lumabas kami ni lance ahueahue, actually hindi lang kami ni lance kundi kasama ang lahat ng mga katrabaho hmp!

dumaan ako sa building nila lance habang bitbit ang lunch box na ginawa, wkakaka para kanino pa? syempre po kay lance.

well kada umaga talaga akong nag dadala ng brek fast para sa kaniya, almost six months ko na nga itong ginagawa simula noong napunta ako dito.

"gooood morninggg asawa koo!" ani ko at bumungisngis, napa irap naman ito ng makita ako.

parang laging galit sa mundo 'tong tao na to pag nakikita ako hshs.

"walang good sa morning, lalo na't ikaw ang nasa harapan ko."ani niya at pinagpatuloy ang ginagawa. ouch men, aray aray huhu. na savage ka gurl? kawawa.

"grabe naman to! nye, nandito lang naman ako para ibigay sayo to e." napataas naman ang kilay niya ng makitang inilapag ko sa table niya ang pink na lunch box na dala ko.

tinignan niya lang nang naka taas ang kilay ang lunch box na nilapag ko sa lamesa niya, kalaunan ay ako naman ang tinignan niya.

"ano yan?"

"lunch box, asawako." nagpipigil tawang ani ko.

"pilosopo! ang ibig kung sabihin, bakit mo binibagay sa akin yan e pwede naman akong bumili!"

"okay lang yan, tanggapin mo nalang nandyan na oh." nakangusong ani ko.

kita sa mukha niya na hindi niya talaga tatanggapin ang lunch box, hala ang sayang naman! pinag hirapan ko pa ito, gumising pa ako ng maaga kahit na late na akong natulog kagabi para dito, pero sabagay ba't naman niya tatanggapin yan eh ako ang may gawa?

never siyang tumanggap ng bagay o pagkain na ako ang may gawa. yung mga pagkain na niluluto dati at dinadala sa kaniya ay alam kong hindi niya kinakain, pinapalagay niya lang sa table niya at hahayaang doon mapanis...

"ilagay mo nalang dyan." ani niya at napabuntong hininga. tamis na ngumiti ako sa kaniyang sinabi.

kahit alam kong hindi din naman niya kakainin ay ngumiti padin ako, umaasa pa din ako na kakainin niya ang gawa ko.

"btw, sama ba tayo mamaya sa gala?"

nagtaas kilay naman ito sakin nang marinig ang sinabi ko.

okay lang na hindi niya kainin, siguro sa susunod ay hindi ko nalang siya lulutuan.

"anong tayo? walang tayo, zinnia." ani nito sabay irap. aba tong bakla nato....

'alam ko.'

"ano sasama ba tayo o hindi?"

"sasama ako, walang tayo."

"edi wala, che. mauuna na ako." ani ko at lumabas na ng building nila.

diretsyong tumalikod ako ag naglakad na ng hindi na tumitingin sa kaniya.

ANG hirap pala, sobrang hirap mag mahal.
akala ko ba masaya ang maghala? bakit ganito nararamdaman ko? hindi niya nakikita mga efforts and sakripisyo ko para sa kaniya.

habang nagmumuni-muni ako ay pumasok si sasha.

"ma'am may meeting po kayo ngayon kay, mr alejo." ani nito at nilapag sa lamesa ko ang isang basong tubig.

yep mas prefer ko ang tubig kaysa sa kape, bakit bawal? ksks.

"okay, salamat sasha."

***
hushedàngel