Hastanenin mide bulandırıcı naftalin kokulu duvarlarında hemşirelerin kıkırdamaları yankılanırken küçük beden odasında tek başına kimin ona getirdiğini bilmediği oyuncak piyanoyla oynuyordu. Bir anlığına hemşirelerin konuşmalarına dikkat kesildi. Oyuncağını yatağının üstüne bırakıp açık unutulan kapının dışına çıktı. Karşısındaki odaya daldığında kimse onu fark etmeden televizyona hayran bir şekilde bakıyorlardı.
''Bugün babamın işini devralıp Kore'ye döneceğim''
Televizyonun içindeki adam konuştuğunda hemşireler tekrar kıkırdadı.
''Ahhhh!''
Rahatsız olmuştu. Televizyondan çıkan ses sanki kulaklarını tırmalıyordu. Düzgün düşünemiyordu. Hemşireler onu tutmak için yeltendiğinde televizyona rastgele bir tekme savurdu.
''Lay, sakin ol! İşimizi zorlaştırma!''
Diğer hemşire onu bir tokatla susturmaya çalışıp diğerine emir verdi.
''Git ve Bay Kim'i çağır. Hemen!''
Onun hayatı buydu. Sinir krizi geçirir, bir tokat yer ve peşinden gelecek kötü sürprizle karşı karşıya kalırdı.
Ellerini ve kollarını demir zincirlerle yatağa bağladıklarında önündeki adamın yüzüne tükürdü. Adam ise elinin tersiyle yüzünü silip sırıttı.
''Bir daha böyle bir şey yaparsan ne olacakları tahmin bile edemezsin seni küçük sürtük!''
-dontouchmyxing
Ehem ehem kendi hesabımda yazdığım ilk ficim! *alkış,alkış,alkış* Umarım okur, voteler ve bolca yorum yaparsınız!! *ayaklarınıarkasınavuravurakoşanemoji*
