නොදැනීම කාලය ගෙවිලා යනකොට හිනාවකින් දුක හන්ගගෙන දැනට අවුරුදු දෙකකුත් ගෙවිලා ගිහින්....මන් හිතුවත් කාලෙත් එක්ක හිතේ වේදනාව අඩු වෙයි කියලා හැමදාම උනේ දශමෙකින් හරි ඒ වේදනාව වැඩි උන එක විතරයි....ඉතිම් මෙච්චර කාලයක් ගිහිල්ලත් මං තාමත් හිටිය තැනම නැවතිලා හිටියා....කියන්න තරම් විශේශ දේවල් සිද්ද උනේ නැති උනත් සමහරක් අමුතු දේවල් නම් වෙලා තිබුනා....අවුරුද්දක් විතර ගත වෙනකන් බෝබෝ එයාගේ චූටියා එක්ක හොදින් හිටියා වගේම එයා කෝල් කරන හැම සැරේකම මට එයාලගේ ජීවිත කතාවේ විස්තර විචාරේ අහන් ඉන්න උනා....ඒ උනත් දැන් ටික කාලෙක ඉදලා බෝබෝ එයාලා ගැන කියන්නෙම නැති තරම්....මට වෙනදා පුරුද්දට කෝල් කළත් කෑවද බිව්වද අහනවට වඩා කිසි දෙයක් කතා කලෙත් නෑ.....
*Ring*
*Ring*
ඔන්න අදත්....වෙනදා වගේම මාව කල්පනා සාගරෙන් ගොඩ ගත්තේ මේ සුපුරුදු කෝල් එක....ඔව් ඔව් එයා තමා....
" හෙලෝ බෝබෝ "
" චාන්ගා ඔයා ගෙදරද ඉන්නේ " හෙලෝ කියන්නත් කලින් බෝබෝ කියවන් ගියා...මෙයාට ලගකදි ඉදලා මොනාම හරි වෙලා තියෙනවා....හරිම වෙනස් දැන් හැසිරෙන විදිහ....
" ඇයි බෝබෝ මොකක් හරි අව්ලක්ද...මං එන්න ඕනද..."
" කියන්නකො චාන්ගා ඔයා ගෙදරද ඉන්නේ "
" ඕ...ඔව් බෝබෝ....ඒත්...ඇ..." මං කියන්න ගිය එක කියලා ඉවර වෙන්නත් කලින් කෝල් එක කට් උනා....නෑ කට් කලා....ඇත්තටම බෝබෝ කලින් හිටියට වඩා ගොඩක් වෙනස් වෙලා තිබුනා....වෙනදට මාත් එක්ක කටර් එකක් වගේ කියවන එයා ගොළු වෙලා ගිහින් තිබුනා වගේම දඟ මල්ලක් උන එයා හරිම නිහඩ චරිතයක් වෙලා තිබුනා....
බෝබෝගේ කෝල් එක කට් වෙලා විනාඩි දෙක තුනක් යනකොට ගෙදර බෙල් එක රින්ග් වෙන්න ගත්තා උනත් මන් ගනන් නොගෙන හිටියේ අල්ලපු ගෙදර ඕපේ ආන්ටි කියලා හිතාගෙන....ඒ උනත් මං හිතුව එක වැරදියි කියලා ඔප්පු කරගෙන බෝබෝගේ කටහඩ දොර ළඟින් ඇහෙනකොට මං පුදුම උනා....බෝබෝ අන්තිම පාරට මාව හම්බ වෙන්න ආවට පස්සේ කෝල් කරා මිසක් එක දවසක්වත් මාව බලන්න ආවේ නෑ වගේම අහම්බෙකින්වත් අපිව මුන නොගැහී ඉන්න තරම් එයා ගොඩක් පරිස්සම් උනා...සමහරක් විට එයාගේ චූටියා එපා කියන්නත් ඇති...හ්ම්ම්ම්ම්ම්....තවමත් පලවෙනි පාරට දැනුන වේදනාවම කිසි අඩුවක් නැතුව පපුව හිරි වට්ටනකොට මං හූල්ල හූල්ලම ගිහින් දොර ඇරියා....
YOU ARE READING
DREAMY EYES (Short Story) Completed
Fiksi Penggemarචාන්ගා දන්නවද මට ඔයා ගැන තියෙන්නේ අමුතුම හැගීමක්...කවදාවත් ඒක වෙනස් වෙන්නේ නෑ...💚 බෝ..බෝ..I..lo..ve..you...❤️
