My Chlidish Wife

Chapter 11 : {Edited}

When Justine wake up, she immediately run to the bathroom to take shower, because she think she's late in school. But something she didn't know that she can't go to school anymore.

It's not forbidden to have husband or wife, it just her family don't want Justine to go school.

May roon silang maraming rason. Una,mapapahamak ang buhay ng kanilang anak, kong walang mag proprotek sakaniya. Pangalwa, kailangan nilang magpakasal para makoha ng anak nila ang mana. Pangatlo, Gusto na nilang magka apo. At pangapat, nandito na sila.

May rason naman  ang lahat ng ito,kaya ito ginagawa ng pamilya niya. Pag katapos maligo ni Justine agad siyang nag bihis at bumaba sa para mag paalam na aalis na siya dahil late na sa school.

Pag baba niya nadatnan niyang nag lalambingan ang kaniynag mga magulang, napa ngiti naman siya dahil doon. Dahil ang pag mamahalan nila ay sobrang lakas.

"Mommy..."Salita niya. Tumingin naman sa kaniya ang kaniyang ina at bigla nalang nalonkut dahil  sa nakita niya itong suot ang uniform na hindi na kailangan.

"Anak... Hindi kana mag-aaral"Mahinahung sabi ng kaniyang ina. Napa nganga naman si Justine dahil sa sinabi nito at naiiyak na tomingin sa kanila.

"Ano!Mom naman ikakasal na nga ako tapos pati pag aaral ko, kukinin niyo. Kinoha niyo na nga ang kalayaan ko, tapos pati pag aaral kukuolnin niyo din!"Galit niyang sigaw at umiiyak na tumakbo sa sariling silid.

Nagulat naman ang kaniyang pamilya dahil first time palang sinigawan sila ng kanilang anak.

Naiintindihan naman nila ang nararamdaman ng anak, pero kailangan. iyang mag pakasal para sa kaligtasan ng ng iisang anak nila.

Dahil natagpuon na kong nasanan sila ,kaya kailangan nila ng proteksiyon.

Justine POV

      Hindi ako makapaniwala na nagawa to sakin ng mga magulang ko, pwedi naman akong mag pakasal pero ang pag-aaral ko ayaw ko. Doon lang ako feeling na malaya ako, dahil nandiyan ang mga kaibigan ko sa tabi ko.

Ning hindi nga nila alam na ikakasal na ako, kami ni William. Kong ba sasabihin ko ang lahat ano kaya ang magiging reaksyon nila?

Papayag naman siguro ako na titigil ako sa pag-aaral kapas sasabihin nila ang dahilan kong bat to nagyayari sa buhay ko.

Pag katapos ng ilang minuto kong pag-iyak nag hilamos na ako at nag bihis ng damit. Napatingin naman ako sa uniform ko, dahil hindi kona ma isosoot uli ang uniform na ito.

Halos ilang araw kulang nagamit.

Pag katapos kong mabihis bumaba na ako para mag paalam sa pamilya ko na my pupuntahan ako.

Pag-katapos kong mag paalam, nag pahatid ako sa aming driver, para pumonta sa pupontahan ko. Palagi akong pumupunta noon sa lugar nayon pero, nong araw na nag simula na akong mag aral hindi na ako masiyadong dumadalaw.

Yong lugar lang iyon kasi ang nag papakalma saakin kapag naiinis ako or stress.Kagaya ngayon puponta ako kasi sa stress na stress ako dahil sa pinag gagawa ng pamilya ko.

Hindi ko nga inakala kanina na masisigawan ko ang sarili kong pamilya. Dahil, ning kahit  na minsan hindi ko sila nasigawan sa ano mang bagay. Nererespeto ko.

Pero kanina, ang laki na ng galit ko kaya ko sila nasigawan.

Hindi ko napansin na nadito na pala kami, kaya bumabana ako at sinabihan ang aming driver na maghintay nalang dito at magiingat.

Mgumiti naman siya saakin, naglakadlakad namna ako dito sa park kong saan nakita ko ang first love ko. Ang unang nag patibuk sa aking puso.

Parangang hindi ko na siya makikita dahil sa tagal ng panahon na hinintay ko siya hindi ko parin siya nakikita. Huminto ako sa swing at dahan-dahang ginalaw ito para ma swing ako.

Pinikit ko ang aking mga mata at inalala ang mga panahong kami ay mag kasama. Nong kami ay nag lalaru pa ng malaya,at nong araw ding yon mabilis na tumibok ang akin puso, sinabihan ko pa si mama kong bakit ang lakas ng tibuk ng puso ko nalaman ko nalang an inlove na pala ako.

Napatawa nalang ako dahil sa mga naalala ko napa buntonghininga nalang ako.

Nagulat nalang ako dahil may biglang kumalabit sa akin, pagtingin ko nagulat nalang ako dahil si William pala iyon.

Tumingin ako sa kaniya, siya naman ay tumabi saakin sa kabilang swing, hindi parin nag babagu ang reaksiyon niya, cold parin at seryuso.Kailan paba siya nagbagu.

Lumihis ako ng tingin ng bigla nalang siyang tumingin saakin.

"How are you?"Salita niya, napatingin naman ako sa kaniya.

"Ok, lang ikaw?"Sagut ko sa kaniya, hindi mona siya nag salita at tumingin saakin.

"Ok, lang din. Pero bat ka pumayag na mag pakasal sa akin?"Seryosong sabi niya. Napatingin naman ako sa kaniya at pinag masdan ang gwapo niyang mukha.

"Ginagawa ko ito para sa pamilya ko. "Mahinahong sagut ko.

"Talaga,?"Sagut naman nito na nakaloko at lumihis ng tingin saakin.

Mga ilang minuto din kaming hindi nag imikan, at ninamnam ang sarap ng hangin at tahimik na park.

Napatingin naman ako sa kaniya ng bigla nalang itong tumayo, at umalis.Hinayan ko naman siya at napabungtong hininga.

Hindi muna ako umalis, at inalala yong time na tumakbu ako sa pamilya ko ng umiiyak. Tanong ng tanong sila sakin kong ano ang nangyari, pero ayokong sabihin. Baka magalit sila kapag nalaman nilang may kaibigan ako, na hindi nila kilala. Ayaw kasi nilang makipag kilala ako sa taong hindi ko kaano-ano.

Tumayo naman ako para umuwi at maka hingi ng tawad sa aking mga magulang. Sana akoy mapatawad. Pumasok na ako sa sasakyan at nag simula na itong umandar.

Pag dating ko sa bahay hinanap ko kaagad ang aking ina, par humingi ng paumanhin.Na hanap ko nman siyang naka upo sa sala at tumitingin ng TV.

Nag lakad ako sa kaniya at pumonta sa likod ng sofa, at niyakap ng mahigpit ang aking ina. Hindj ko talaga kayaang magalit sa kanila.

"Sorry..."Mahinang salita na alam ko namang narinig niya.Dahil humarap siya sa akin na naka ngiti.

Pero hininaan ko parin ang aking boses, baka pagalitan niya ako,o dikaya naman hindi niya matatangagap ang sorry ko. Ayaw ko panaman mag tampo siya sakin habang buhay.

Kasi nong minsang nag-away sina mama, nagalit si mama kay papa, sa kadahilanang hindi binili ni papa ang paburito niyang pagkain na kikat.

Na late kasi papa ng dating, at nakalimotang bumili ng kitkat dahil sa pagmamadaling umuwi ng bahay. Nag sorry naman si Dady, pero hindi parin pinatawad ni Mommy.

Makalipas ang ilang lingo,tudo ang suyo ni Dady, pero ayaw parin ni mommy magpasuyo. Umabut na nga ng month's, bagu napatawad ni mommy si Dady.

"Ok, lang anak naiitindihan ko naman kong bakit ka sumigaw sa amin... "Nangiting saniya at humarap sa akin.