//𝒃𝒍𝒐𝒐𝒅𝒚 𝒔𝒄𝒉𝒐𝒐𝒍// 𝒆𝒏𝒉𝒚𝒑𝒆𝒏 𝒇𝒂𝒏𝒇𝒊𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏//

18

Isabelle- yulinie.. Yulinie~
Άνοιξα τα μάτια μου και με ετσουζαν. Το μαξιλάρι μου ήταν βρεγμένο και τα κορίτσια ήταν από πανω μου . Οι ματιές τους ήταν ανησυχες
Chingha- τι έπαθες ?
Yulin-  φαίνεται πολυ πως έκλαιγα?
Isabelle- αρκετά.
Yulin-  έβλεπα μια ταινία που ήτανε αρκετά στενάχωρη και έβαλα κλάματα.
Leeseung- πως λεγεται αυτή η ταινια?
Yulin- seven pounds...
Chingha- όντως είναι αρκετά συγκινητικη. Την έχω δει.. Σε νιώθω.
Isabelle- μήπως θες να κοιμηθείς?
Yulin- οχι οχι τώρα δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Είπα και σηκώθηκα . Φόρεσα τα παπουτσια μου και έβαλα το κινητό στην τσέπη μου. Κατεβήκαμε κάτω και είδαμε τις κυρίες να καθαρίζουν. Τελικά το προσωπικο ήρθε νωρίτερα..
- καλησπέρα δεσποινίς. Πεινατε?Μηπως θέλετε κάτι να πιειτε?
Yulin- οχι ευχαριστώ....
-είναι κενό το δωμάτιο σας?
Yulin- το δωμάτιο μου θα παρακαλουσα να μην το καθαρίσετε... Διαθέτω πολυτιμα πραγματα και δεν θέλω να χαθουν. Θα το καθαρίζω μόνη μου
-μάλιστα...
Υποκλίθηκε και πηγε επάνω να καθαρίσει τον διάδρομο...
Isabelle- πρέπει να κάνουμε κάτι..
Yulin- για ποιο?
Chingha- κοίτα μπορεί να είμαστε ηλίθιες αλλά ψέματα κουκλα δεν μπορείς να μας πεις...
Ιιιιιιι. Διαβάζουν την σκεψη μου... Το ξέχασα...
Isabelle- Πωω με εκνευρισε τώρα ο jay..
Chingha- είσαι ηλίθια?! Γιατί να κλάψεις για αυτους του ηλίθιους?
Yulin- καλα μπορείτε να μην μου την μπαίνετε? Ηρεμήστε λίγο. Από την πιεση ήταν. Και το γεγονός πως σας είπα ψέματα σημαίνει κάτι
Chingha- πως δεν μας εμπιστεύεσαι?
Isabelle- chingha ηρεμη-
Yulin- απλά δεν ήθελα να μιλήσω και τώρα με συγχωρείτε θέλω να παω να ηρεμήσω
Σηκώθηκα και πηγα να φυγω αλλά τα λόγια της με σταμάτησαν
Chingha- γιατί απλά δεν κάθεσαι να το λύσουμε τώρα και φεύγεις? Δεν καταλαβαίνω τι προσπαθείς να κάνεις με αυτό Yulin. Τόσο πολυ ευκολα τα παρατάς?
Yulin- ναι τόσο ευκολα τα παρατάω. Πρόβλημα?
Είπα και έφυγα από το σπίτι. Δεν μπορώ με κανέναν σήμερα αλήθεια. 1ος ο heeseung να γίνεται κατι άλλο, 2ος ο jungwon να είναι σε σχέση με άλλη ενώ με αυτόν είχαμε κάτι ωραίες αναμνήσεις , 3ος ο νικι που ο καημένος θα τρώει το κράξιμο του αιώνα εξαιτίας μου και τώρα τα κορίτσια που πιστευουν πως δεν τις εμπιστεύομαι. Έτρεχα σπριντ και πηγα σε μια άλλη γειτονιά. Εκατσα στο παρκο εκεί κοντά αφου πρωτα πηγα στο περιπτερο και πήρα κάτι να πιω. Ανέβηκα σε ένα δέντρο και κρυβόμουν εκει. Άνοιξα το μονστερ και πήρα τηλέφωνο την μητέρα μου. Αυτή την στιγμή θα κάνει διάλειμμα
Mum- ελα αγάπη μου?
Yulin- μαμά
Mom- τι έπαθες yulinie μου?
Yulin- πολλά μαμά. Πολλά και δεν μπορώ άλλο...
Ξαναέβαλα τα κλάματα....
Mom- yulin? Γιατί κλαις?ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ?
Yulin- θέλω να φυγουμε νωρίτερα για Γαλλία. Δεν θέλω να μείνω εδώ κιαλλο
Mom- πρέπει να το κανονίσω με τα σχολεία σας...
Yulin- ναι μαμά κανόνισε το.
Mom- τι έγινε?
Yulin- όλα έχουν γίνει χάλια... Χάλια...
Σκουπιζα δάκρυα μου γρήγορα όπως έπεφταν.
Mom- έχει γίνει κάτι με το σχολείο?
Yulin- ναι..
Mom- θες να ερθω νωρίτερα σπίτι?
Yulin- ναι...
Mom- δεν είσαι τωρα σπιτι σωστά?
Yulin- ναι..
Η φωνή μου ακουγόταν σαν πεταχρονο.Γελασα μαζί με την μητερα μου για τα παράπονα μου.
Yulin- Είμαι σε ένα πάρκο για να ηρεμήσω. Τσακώθηκα με τα κορίτσια
Mom- να φανταστώ σε κανένα δέντρο..
Yulin- ναι εκεί είμαι
Είπα και γέλασα...
Mom- κατάλαβα μικρή μου. Θα έρθω νωρίτερα και θα μου τα πεις όλα.
Yulin- ναι μαμά.
Mom- πρόσεχε όμως
Το έκλεισε αμέσως και εγώ χαζεψα. Τοτε είδα μια φυσιογνωμία να με κοιτάζει οργισμένα. Και ήταν αυτός. Yulin ηρεμησε. Ηρέμησε. Είχε ένα smirk στα χείλη του και μέσα σε δευτερόλεπτα ήταν δίπλα μου. Τσίριξα από τον φόβο μου και πήγα να κατέβω αλλά αυτός κράτησε με αποτέλεσμα να γρατζουνισω το χέρι μου. Και η γρατζουνιά ήταν μεγάλη. Κράτησα το χέρι μου και αμέσως έπεσα κάτω. Πόνεσε το σώμα μου και πήγα να σηκωθώ αλλά δεν μπορουσα
Ένιωθα αρκετά αδυναμη.. Τα παράτησα παλι και γυρισα να κοιτάξω τον ουρανό. Αυτός κατέβηκε επάνω και ανέβηκε επάνω μου
Yulin- τ-τι?
Ένιωθα κάτι να τρεχει. Το πουκαμισο μου στο χέρι ήταν σκισμένο και κόκκινο. Γυρισα το κεφάλι μου στην άκρη και απλά έκλεισα τα μάτια μου να ηρεμήσω...
Jungwon- γτ τα παρατας τόσο εύκολα?
Yulin- τι?
Jungwon-  κουραστηκες με μένα?
Yulin- jungwon τι λες?
Με κοίταξε παράξενα
Jungwon-  τόσο πολυ με θέλεις?
Yulin- ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ?! ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΧΤΥΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΣΚΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΣΕ ΠΟΘΩΠΟΘΩ!
Τα μάτια του γουρλωσαν  με τα λόγια μου και ήρθε κοντά στο προσωπο μου...
Jungwon- εγώ δε-
Yulin- μετά από όλα αυτά πιστευεις πως ακόμα θέλω να σε ξερω...
Πήγε πιο πισω και με κοίταξε παραξενα. Αμέσως εξαφανίστηκε. Εγώ αναστέναξα απογοητευμένη από αυτό που έγινε. Ήθελα όντως απλά να με σκοτώσει και μετά ηρεμία. Σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια και έβγαλα το πουκάμισο. Φορουσα ένα μαυρο κοντομάνικο από μέσα οποτε έβγαλα το πουκαμισο και τυλιξα την πληγή με αυτό αφου την βρεξω με τον monster. Στο καταχείμωνο ναι έμεινα με το κοντομάνικο αλλά δεν κρυωνα. Περπάτησα σιγά σιγά από εκεί έως στο σπίτι μου και έφτασα σε 45 λεπτά εκεί. Μπήκα παλι μέσα και τα κορίτσια ήταν ακόμη εκεί. Δεν έδωσα καν σημασία σε αυτές και απλα ανέβηκα επάνω για να φτιάξω την πληγη.
Isabelle - ποιος στο έκανε αυτό?
Yulin- μόνη μου...
Chingha- θες βοήθεια?
Yulin- αφου ξέρεις πως δεν σας εμπιστευομαι τι το συνεχίζεις?
Chingha- δεν το εν-
Yulin- και εγώ δεν ημουν καλά αλλά εσυ με κακοπηρες.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και τις κοίταξα
Yulin- μπορώ να έχω λίγο προσωπικό χώρο?
Isabelle - ότι θες είμαστε κάτω..
Είπε και έκλεισε την πόρτα.  Έβγαλα μπενταντιν σε μια πληγη και την έδεσα με δυο μαυρους επιδέσμους. Τοποθέτησα απαλα μπολικο βαμβάκι από πανω και στο τέλος έβαλα τους επιδέσμους.
Yulin- γιατί σήμερα όλα αυτά γαμω?!?
Είπα εκνευρισμένη και πεταξα το μονστερ από το μπαλκονι...
Τέλεια τώρα δεν έχεις ουτε να πιεις κάτι. Παρτα Yulin. Εφτιαξα το δωμάτιο και καθάρισα τα αίματα. Μαζεψα το μισό μαλλί πανω και ξεφύσηξα.  Κατεβηκα κάτω και ήπια ένα ποτηρι νερό.  Ήταν μόνο η leeseung εκεί...
Leeseung- πονάς?
Yulin- μάλλον
Leeseung- σε νιώθω...
Yulin- μάλλον
Leeseung- νοιάζεται για σένα για αυτό δεν σε σκότωσε.
Yulin- πως το μαθ-? Ααα διαβάζεις τισ σκέψεις μου το ξέχασα!!
Leeseung- και σου λέω πως νοιάζεται
Yulin-  αμα όντως νοιάζεται δεν θα με έκανε να νιώθω σαν σκουπίδι σήμερα. Και όχι ρε φίλε δεν τα παρατάω ευκολα απλά ρε συ βαρέθηκα. Αι στο διάλο βραδιάτικα συγχύστηκα τώρα με τον κάθε ηλίθιο.
Είπα και εσπασα το ποτηρι με τα χέρια μου. Τρόμαξα μαζί με την leeseung
Yulin- πρέπει να ηρεμησω λίγο..
Leeseung- συμφωνώ. Αλλά πως δεν κόπηκες?
Yulin- δεν έχω ιδέα
Μαζεψα τα σπασμένα και κάτσαμε στον καναπέ
Leeseung- και τι θα κάνεις με αυτόν?
Yulin- κυριολεκτικά έχω ξενερωσει φίλε. Τι ειμαι εγω η ηλίθια να δέχομαι όλες αυτές οι μαλακιες ως το τίποτα? Για σε παρακαλώ παρε τον κυριο πουλοπουλο
Leeseung- βλακα συμφωνώ μαζί. Αλλά δεν μου απάντησες
Yulin- θέλει πολεμο αυτός? Θα τον εχει. Θα δει μια yulin που θα ευχεται να μην είχε γνωρίσει..