ရစ်ပတ်တတ်သော နွယ် (gl) <Complete>

Part.[8] Zawgyi

ကားတံခါးဖြင့္ၿပီး တက္ဟန္ျပင္လ်ွက္ ေႏြ႔ဆီက်ေရာက္လာတာက သူမရဲ႕မ်က္ေစာင္းခပ္စူးစူး။ သို႔ေသာ္ ေႏြဦးေမအတြက္ကေတာ့ က်ီစယ္ေနသလား ဟုထင္မွတ္ရပါသည္။ ထို မ်က္ေစာင္း​ေလးက ေႏြ႔ရင္ထဲကို မုန္တိုင္းဝင္ေစသည့္ အၾကည့္မ်ားပင္။

ေခါင္းခန္းမွာက အန္တီယု ႏွင့္ driverထိုင္ၿပီး...ကားေနာက္ဆံုးတန္းမွာက အထုပ္ေတြထားထားသည္။
အလယ္တန္းမွာ ေအးသႏၱာ ႏွင့္ သဲျပည့္တို႔က ေနရာယူထားၾကရာ....ေနရာလြတ္မ႐ွိေတာ့သည့္အဆံုး ေ႐ွ႕ဆံုးတန္းက ေႏြ႔ေဘးတြင္ မတတ္သာဘဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ရတယ္။

တစ္ကယ္ကိုထိုင္စရာေနရာကလည္း...ထိုကေလးမေဘးတဲ့။
။ ႏြယ္မ်က္ႏွာႀကီးက တည္လြန္းလို႔ ထသတ္ေတာ့မလို မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေႏြ႔ေဘးသို႔..ေဆာင့္ေအာင့္ၿပီးဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

ေႏြကလည္း အိုးမလံုအံုပြင့္ဆိုသလို ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ႏြယ္နဲ႔ ေဝးရာ ကားေထာင့္ကို တိုးတိုး​သြားေလရာ...

လုပ္ထားတာက...သူ။ ခု..ေ႐ွာင္ေနေတာ့လည္းသူ။
စိတ္႐ွိတိုင္းဆို...ဗိုက္ေခါက္ကိုနာနာေလး လိမ္ဆြဲပလိုက္ခ်င္မိတယ္။
"တို႔က..မကိုက္စားပါဖူးေနာ္..ကားနံရံႀကီးေပါက္ထြက္သြားအုံးမယ္"
ေႏြ႔ဘက္ကို တစ္ခ်က္ေတာင္ေစာင္းမၾကည့္ပါဘဲ
ရြဲ႔သဲ့သဲ့ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ေႏြလည္းအင္တင္တင္ျဖစ္သြားၿပီး

ေနာက္တန္းက သဲျပည့္နဲ႔ ေအးသႏၱာတို႔က ႏြယ့္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ မထိန္းႏိုင္ဘဲ ရီလိုက္မိေလေတာ့သည္။

ေႏြ႕ရဲ႕ ႐ွက္ရမ္းရမ္းသည့္ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်ိဳ႕တို႔ေၾကာင့္ ထိုႏွစ္ေယာက္ ရယ္ေနသည္ကို လက္ျဖင့္အုပ္၍ ေအာင့္အီးလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ႐ုပ္မ်ားကေတာ့ စပ္ၿဖီးၿဖီးျဖစ္ေနၾကဆဲ။

လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး ေႏြဦးေမတစ္ေယာက္ စိတ္သက္သာရာလံုးဝမရ။ ခ်စ္ရတဲ့သူက ေဘးမွာကပ္လ်ွက္လာထိုင္ေနသည္ကိုး။ အသက္႐ွဴႏႈန္းေတြဟာ ပံုမွန္ျဖစ္ေနမည္မဟုတ္။ ေယာက္ယက္ခတ္ ေနမည္မွာအမွန္။

~ _ ~

အံစာတံုးအျဖဴေလး ေတာင္ေပၚကို တက္လာသည္မွာ တစ္နာရီဝန္းက်င္ခန္႔႐ွိေလပီ။
ေႏြ ေခါင္းမူးစျပဳလာသည္။ ေတာင္တစ္ေကြ႔သို႔ ေကြ႔လိုက္တိုင္း အန္ခ်င္စိတ္ေတြက ပိုပိုဆိုးလာသည္။ ဒီေန႔မွ ေခါင္းမူးေပ်ာက္ေဆးက ပါမလာ....အစာမစားရေသးသျဖင့္ ေခါင္းကပိုပိုမူးလာေတာ့သည္။
ထိန္းထားပါေသာ္လည္း...ေနာက္ဆံုးထိန္းမရသည့္အဆံုး..
ကားမွန္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ၿပီး အျပင္ဘက္သို႔ ေခါင္းျပဴ၍ ပ်ိဳ႕ေနမိေတာ့သည္။
အေနာက္ကေန လက္တစ္စံုက ေက်ာကုန္းကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည္ကို ေႏြခံစားလိုက္ရသည္။
ေႏြလည္း ေလ႐ွဴလိုက္ရ၍ အနည္းငယ္သက္သာသြားဟန္႐ွိမွ
ကားထဲသို႔ျပန္ဝင္လိုက္ေလသည္။