Three destinies 💘(COMPLETED)

part 30

ටික වෙලාවක් අහස දිහා බලාගෙන ඉදලා ආයෙමත් කාමරේ ඇතුලට ඇවිත් bedside table එකේ ලාච්චුව ඇරලා පොඩි පොතක් අතට අරගෙන මොනවදෝ ලියන්න ගත්තෙ එයාටත් නොදැනිම ඇස්වලින් කදුලු වැටෙද්දියි....

කවුරුහරි එන සද්දෙ ඇහිලා park hyo young ඉක්මනට පොත ලාච්චුවට දාලා ඇස්වල තිබුණ කදුලු පිහාගත්තෙ එයා අඩනවා කියලා කාටවත් පෙන්නන්න ඕනෙ නැති හින්දයි...

pjh= අක්කෙ මම ඇතුලට එන්නද?

phy= එන්න....

park ju hin park hyo yong ගෙ කාමරේට ඇවිත් ඇද උඩින් ඉදගත්තා...

pjh= අද දවස මතකද?

phy= හම්...ඔව්...

pjh= ඔයා එන්නෙ නැද්ද?

phy= මට එයාව දකින්න ඕනා... ඒත් මම කරපු වැඩවල හැටියට එයා කැමතිවෙයිද දන්නෑ මාව දකින්නවත්.... ඒ හින්දා ඔයාලා airport යන්න.... අනික මම ගියත් එයාට කතා කරන්න වෙන්නෑ මාත් එක්ක...

pjh= ඒ ඇයි?

phy= එයාව fans ලා වට කරගන්නවනෙ...

pjh= ඒත් අපිට ඒකෙන් ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෙ නෑනෙ....

phy= ඒත් මම කොහොමද එයාගෙ මූන බලන්නෙ? මම එයාගෙ number පවා බ්ලොක් කරලා phone එකේ sim එකත් මාරු කරා... ඒ විතරක්ද මම දාපු මැසේජ් එයාට පපුවට පිහියෙන් අනිනවා වගේ දැනෙන්න ඇති... එච්චර දේවල් වෙලත් එයා මගෙ මූනවත් බලයිද දන්නෑ....ඒ විතරද? තව මම එයාට කිව්වා මම තව කෙනෙකුට කැමතියි කියලත්.... එයා ඕවා ඉවසපු එකටම වෙනම සම්මානයක් දෙන්න වටිනවා...

pjh= එයාට ඇත්ත කිව්වනම් නරකද?

phy= නෑ එපා....ඕනෙ නෑ... හැබැයි සමහරවිට එයාට ඒක කිව්වත් ගානක් යන්නෙ නැතිවෙයි මම එයාට කියපු දේවල්වල හැටියට....

pjh= ඔයා හොදටම දන්නවා නේද මින් හො ඔප්පගෙ හැටි? එයා ලේසියෙන් වෙනස්වෙන කෙනෙක් නෙවෙයි... හරි.... ඔයා ගෙදර ඉන්නවනම් ගෙදර ඉන්න...මම හරි යන්න ඕනනෙ...මම හිතන්නෙ තාම ජුන් හී අක්කත් දන්නෑ ඔයාලා දෙන්නගෙ මේ ප්‍රශ්න...

phy= අනේ මට එයාව දකින්න ඕනා😖 ඒත් අනේ මන්දා මට හිතාගන්න බෑ යනවද ගෙදර ඉන්නවද කියලා.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
9.30 a.m. at Seoul airport