⚠️!BU BÖLÜM DE RAHATSIZ EDİCİ ŞEYLER VARDIR (K@N Ş!DDET VB.) BEN UYARIMI YAPDIM. RAHATSIZ OLUCAKSANIZ LÜTFEN OKUMAYINIZ!⚠️
Yüzünde ki korkunç ifade biraz daha genişledi ve adama korku dolu gözlerle bakdın. Seni neden uyardığını bilmiyordun. Ama iyi bir neden den uyarmadığı kesindi.
Bu orman dan bir an önce çıkmak istiyordun. Aslın da bu ormana ilk girdiğin andan itibaren çıkmak istemişdin çünkü burası çok da güzel bir orman değildi ve biraz tehlikeli görünüyordu.
"Neden çıkıcakmışız ki?" diye sorunca baban, ona döndün. Bu sorunun cevabını almak istdiğin den pek emin değildin çünkü iyi bir cevap olmayacağı kesindi. Ve sen bir an önce bu orman dan kaçıp gitmek istiyordun.
"S-size orman dan gi-din dedim" diyince adam içinde ki korku tekrar dan biraz daha arttı. Hızlıca babana dönüp: "Baba bence gidelim" dedin.
Sesin korktuğun için biraz titriyordu ama çok aldırmadın. Sadece bu lanet orman dan gitmek istiyordun.
"Soruma cevap alana kadar bir yere gitmeyeceğiz. Biz buraya piknik yapmaya geldik, siz kim oluyorsunuz da bizi buradan kovuyorsunuz?" adam yüzünü hafifçe babanın olduğu tarafa çevirdi ve:
"Ben uyarı-mı yaptım. Siz k-kendiniz gitmek is-temediniz. O zaman sonuç-larına katlanın-n" dedi.
Ve işde o zaman olan oldu.
Hayatın da görmek istemediğin manzarıyı görüyordun şuan.
Babanın kopan kafası.
Etrafa ve üstüne kanlar sıçradı. Adamın baltasında ki kırmızı sıvı yenilenmişdi. Bu adam daha önce de bir insanı öldürmüşdü. Katildi.
Annen bir çığlık kopardı ve sen de çığlık atmamak için elinle ağzını kapattın. Babanın kafasına korku dolu gözlerle bakıyordun.
İçin de buraya girdiğin andan itibaren gelen o kötü his, şimdi bir anlam kazanmıştı.
Annen hemen "Y/N/S/A KAÇ!" diye bağırdı. Sen anneni burada bu katille beraber tek bırakıp kaçmak istemiyordun bu yüzden tam hayır diye bağıracakken annene de babanın aynısı olmuşdu.
Daha fazla katlanamadın bu acıya, bu görüntüye ve gözün den yaşlar aktı.
Adam kafasını sana çevirince sıranın sana geldiğini anladın ve arkanı dönüp bu ormana girdiğiniz yola doğru çıkmak için koştun. Tüm gücünle koşuyordun ve gerçek den hızlıydın.
Normal de bir koşu yarışı falan olsa bu kadar hızlı koşamazdın bunu sen de biliyordun. Hem vücudun adrenalin salgıladığın dan hem de korktuğun için normal den daha hızlı koşuyordun.
Koşdun, koşdun ve koşmaya devam ettin. Yolu görebiliyordun. Az kalmıştı. Ve bu süre de arkana dönüp sana ne kadar yetiştiğine bakmadın.
Gerçi bakmana da gerek yoktu.
Çünkü arkan dan gelmiyordu.
Evet. Doğru okudun. Arkan dan gelmiyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Leave The Forest | Ticci Toby X F!Reader
Fanfiction(aklıma bir kurgu takıldı bende onu yazmak istedim) Bu gördüğün garip görünüşlü, baltalı adam sizi (seni) uyarıyor: "O-orman dan çıkın" Neden ve ya niçin bunu dediğini bilmiyorsun, aslın da o da bunu neden dediğini bilmiyor. Ama bildiğin bir şey var...
