Sınava dakikalar kala Y/N konulara son bir kez göz atıyordu. Bu sınava çalışmak yerine tüm gece anime izlemişti ve şimdi de buna pişmandı. Lise son sınıf olduğu için kendine küfür ediyor, şu an bakındığı konuların aklında kalması için dua ediyordu. Sonunda vakti tükenmişti. Zil çalmış ve hoca sınıfa girmişti. Hiçbir şansı yoktu, bu sınavdan kesinlikle kalacaktı. Tabii eğer sıra arkadaşından kopya çekerse işler değişir. Ama bu imkansızdı. Kurapika sınıfın en çalışkan öğrencisiydi ve şimdiye kadar birine kopya vermemişti.
Hoca Y/N'lerin masasına kağıdı bıraktığında Y/N düşüncelerinden uyandı. Sınav kağıdıyla bakıştı. Sonunda yutkundu ve kalemi eline alıp soruları çözmeye başladı. Daha doğrusu çözmeye çalıştı. Y/N on soruluk sorudan yalnızca iki tanesini yapabilmişti. Ağlamamak için kendini tutan Y/N sıra arkadaşının konuştuğunu duydu.
Kurapika: Hey, Y/N-san.
Y/N: Huh?
Kurapika: Benim kağıdıma bakabilirsiniz.
Y/N: Gerçekten mi!
Kurapika: sessiz olun, yakalanacağız.
Y/N: Özür dilerim Kurapika-kun.
Kurapika: Çabuk olun lütfen.
Y/N ansızın gelen bu yardım için tanrıya şükrediyordu. Hemen Kurapika'nın kağıdını kendi kağıdına geçirdi. Kağıdını bitirdiğini gören Kurapika öğretmene kağıdını vermek için kalktı ve öğretmene kağıdı verip oturdu. Y/N de dikkat çekmemek için kağıdı biraz daha geç verdi. Sonunda sınav bittiğinde Y/N'nin içi rahatlamıştı. Kurapika'dan kopya çekmişti ve yakalanmamıştı. Üstüne yüksek not alacaktı çünkü en çalışkan öğrenciden kopya çekmişti. Bunun için Kurapika'ya teşekkür etmeliydi.Bu yüzden zil çaldığı gibi kantine koşup iki tane çikolatalı süt ve bir çikolata almıştı.Sınıfın kapısında derin bir nefes aldı ve içeri adımını attı.
En köşede camın kenarında kitap okuyan kurapika'yı gördü. Yanına gitmek yerine bir süre onu inceledi. Güzel bir yüzü vardı evet ama daha önce Y/N'ye şu an göründüğü gibi görünmemişti. Kurapika zaten okuldaki kızlar arasında güzelliği ile oldukça popülerdi. Y/N daha önce ona hiç bu gözle bakmamıştı. Şu an kalbi delicesine atıyordu. Ne bu yoksa aşık mı oluyordu. Kurapika'ya dalıp kalmışken onu ayıltan şey Kurapika'nın onu fark edip ona ufak bir gülümseme vermesiydi. Yüzü kıpkırmızı oldu. Nefesini düzenlemeye çalışarak Kurapika'nın yanına gitti ve konuşmaya başladı.
Y/N: ME-merhaba Kurapika-kun.
Kurapika: Merhaba Y/N-san. Siz iyi misiniz? Yüzünüz olması gerekenden daha kırmızı da.
Y/N: Ha ben iyiyim tabii. Sadece çok sıcak ondandır. Şey ben sana teşekkür edecektim Kurapika-kun. Bu yüzden çikolatalı süt ve çikolata aldım. Lütfen kabul et.
Kurapika: Teşekkür ederim Y/N-san ama buna gerek yoktu.
Y/N: Hayır vardı Kurapika-kun! Sen benim hayatımı kurtardın. Bana elini uzattın ve o cehennemden kurtulmamı sağladın. Sen olmasaydın ne olurdu hiç bilmiyorum bu yüzden bunlar gerekliydi. Hatta daha fazlasını yapmalıydım!
Kurapika: Y/N-san sadece kopya verdim.
Y/N: E-evet doğru ama yine de bu benim için çok değerli. Yani düşünsenize okulun en yakışıklısı size kopya vermiş. Daha önce kimseye vermemiş ama siz ayrısınız. Ah bu kalbimin deli gibi çarpmasına neden oluyor.
Kurapika: Y/N-san..
Y/N: Dur lütfen bunları duymadığını söyle. Be-ben çok üzgünüm Kurapika-kun öyle demek istememiştim. Ben çok özür dilerim!
Y/N masaya aldıklarını bırakır ve hemen sınıftan çıkar. Gözleri dolmuştu bu yüzden kimsenin görmemesi için bahçeye çıkar. Rezil olmuştu üstelik sıra arkadaşına. Onun yüzüne nasıl bakacaktı? Bakamazdı. Bunları söylediği için lanet edip duruyordu. Okulun arka bahçesindeki bir ağacına altına geçti ve oturdu. Sırtına ağaca dayadı ve dizlerini de kendine çekti. Kafasını dizlerine gömüp ağlamaya başladı. Bir süre öylece kaldı ta ki en son duymak isteyeceği ses onu kendine getirene dek.
Kurapika: Y/N-san iyi misiniz?
Y/N sesi duyunca gözlerini gizlice sildi ve Kurapika'ya bakıp konuşmayua başladı.
Y/N: Tabii ki iyiyim. Sadece o an bulunduğumuz durum çok garipti. Yani anlarsın ya, utanç ve-vericiydi ve bunları hatırlamak-
Kurapika: Açıklama yapmanıza gerek yok Y/N-san. Bu beni hiç rahatsız etmedi.
Kurapika, Y/N'nin yanına diz çöker ve ona çikolatalı sütü uzatır.
Kurapika: Ve sizi de rahatsız etmemeli.
Y/N, Kurapika'nın uzattığı sütü alıp açtı ve içmeye başladı. Sessizce otururlarken teneffüs zili çaldı.
Y/N: Zil çaldı, gitmeliyiz.
Kurapika: Bence bu derse girmesek de olur.
Y/N: Ne? Ama Kurapika-kun, sen hiçbir zaman dersleri kaçırmazsın. Bundan emin misin?
Kurapika: Tabii ki eminim. Böylesi daha iyi olur. Hem Okulun en güzel kızı ile vakit geçireceğim, bunu kim istemez ki?
Y/N'nin duydukları ile yanakları tekrardan kızardı. Ne diyeceğini bilemiyordu bu yüzden Kurapika'ya tuhaf bir yüz ifadesi ile bakıyordu. Uzunca bakıştıktan sonra Kurapika tekrardan konuşmaya başladı.
Kurapika: Yüz ifadeniz gerçekten çok ilginç Y/N-san.
Y/N: HA? Yüzümü mü inceliyorsun? Bu çok utanç verici.
Kurapika: Ne yapabilirim? Sonuçta güzel olan bir şey incelenir, tıpkı sizin de yapmış olduğunuz gibi.
Y/N: Be-bekle sen biliyor muydun yani?
Kurapika: Evet ama itiraf etmem gerekiyor ki bu hoşuma gitmişti.
Y/N: Bu-bunana sevindim.
Konuşmaya devam ederlerken Kurapika, Y/N'nin aldığı çikolatayı çıkarmıştı. Bir parçasını Y/N'ye uzatmıştı. Y/N çikolata'yı aldı ve sütü ile beraber yemeye ve saçma şeyler hakkında konuşmaya başladı. Bu sırada Kurapika da onu mutlu bir şekilde dinliyordu.
Sonuçta hoşlandığı kız da ona karşı bir şeyler hissediyordu. Buna kim mutlu olmazdı ki?
Yazar: Öncelikle @violettackrm bölümü geç attım. Kafam pek yerinde değildi bu yüzden yazamadım kusura bakma. HxH izlemediğim için karakteri pek bilmiyorum ama umarım hoşuna gitmiştir :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
