dranupi & kokonui
"Merhaba?"
"..."
Gelen öngörülebilir sessizlik, Inupi için bunun gerçekten bir şey olmaya başladığının teyididir. Bir dizi sessiz şaka çağrılarıyla karşı karşıyadır ve diğer taraftaki her kimse muhtemelen bundan zevk alır.
"Kim o...
Inupi dener. Koko'nun neden onu şimdi aradığını anlamaya çalışır.
On bir uzun yıl hiçbir uzlaşma ya da iletişim girişiminde bulunmaz. Inupi'nin en iyi arkadaşını derin sona gitmekten alıkoymayarak hayal kırıklığına uğrattığını düşündüğü on bir uzun yıl. On bir suçlu özlem yılı.
Kendi eylemlerinden dolayı suçluluk duyuyor mu? Gerçekleştirdiği karanlık dünya için?
Hem erkekler hem de kadınlar Tokyo'da geceleri endişeyle yürür, polis vatandaşları suskunlukla köpürerek bile koruyamaz, Inupi ve arkadaşları etraflarındaki dünyanın nasıl kaosa düştüğünü izler.
Dönüştüğü kişi için suçluluk duyuyor mu? Tüm bunlara rağmen hâlâ Inupi'ye ulaşmak istediği için kendini suçlu mu hissediyor? Yapabileceği tek şey bu kadar mı?
Birkaç haftada bir anonim aramalar.
Inupi körü körüne güvenir ve sadıktır, ama kalbi kayıp arkadaşı için acır ve sızlar.
Bu nedenle, aylarca süren sessizliğinden sonra gelen bir sonraki aramada Inupi telefonunu alır ve cevapla düğmesine basar.
"Merhaba..."
Onu karşılayan sessizlik sürpriz değildir, sadece hüzünlü bir şekilde gülümsemesine neden olur, ardından usulca devam eder.
"Sana günümü anlatayım."
☏
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
son.
kitaplarımın sonu cogu kisi icin tatmin edici olmayabilir ama çehov tarzını benimsedigim icin benim sonlarım sadece bir baslangıc.^^
okudugunuz icin tesekkur ederim, baska kitaplarda gorusmek uzere. ♡
