Kabanata 12
"sabihin nalang natin na si trisha ang oxygen ni tyrone... Kapag wala si trisha hindi mag tatagal si tyrone..gets.."
"sabihin nalang natin na si trisha ang oxygen ni tyrone... Kapag wala si trisha hindi mag tatagal si tyrone..gets.."
"sabihin nalang natin na si trisha ang oxygen ni tyrone... Kapag wala si trisha hindi mag tatagal si tyrone..gets.."
Paulit-ulit yung naglalaro sa aking utak na para bang sirang plaka..
"sabihin nalang natin na si trisha ang oxygen ni tyrone... Kapag wala si trisha hindi mag tatagal si tyrone..gets.."
Ang sakit isipin... Ang sakit tanggapin na may punto siya..tama siya.. Tama lahat nang kaniyang sinabi.. Kaya subrang sakit iyon para sa akin.
Wala sa sariling nag lalakad ako pauwi ng bahay... Nawalan na rin ako ng ganang bumalik pa sa school kahit may laro ako mamayang hapon. Kahit naman pupunta ako ay wala ring mangyayari dahil ay okupado na ni Tyrone ang lahat ng nasa utak ko. Ala una na ng makarating ako sa bahay nilakad ko lang iyon kaya ng makapasok ay humiga na agad ako dahil sa pagod.
"Maawa ka sa akin glace... Tama na... Bitawan mo na ako." Nakaluhod si tyrone sa aking harapan nag mamaka'awang pakawalan ko na siya.
"Hindi poyde... Kong ang kaligayahan mo ay ang kalungkutan ko, hindi ako papayag." Tinutulak ko siya habang siya naman ay naghihikbing nag mamakaawa.
"Please.. It's over glace.. We're done.."
"Bakit gustong-gusto mo akong iwan ha? Bakit?"
"Mahal ko si Trisha!" Kitang-kita ko kong paano tumulo ang kaniyang mga luha. kitang-kita ko kong paano siya mag makaawa para lang sa iba. Kitang-kita ko kong paano niya gawin ang lahat para kay Trisha na noon ay sa akin niya ginagawa..
"Bakit hindi ako? Bakit hindi nalang ako?" Tumayo siya sa pagkakaluhod at pinunasan ang kaniyang mga luha. Tinignan niya ako sa mga mata at ini'abot ang aking mga kamay.
"Dahil hindi ikaw si Trisha." Bawat bigkas niya ay dulot na dulot sa aking puso. Kasabay ng pagbitaw niya sa aking kamay ang pag tulo ng aking nga luha. Ganon ba kahirap pantayan si Trisha? Ganon ba kami ka iba ni Trisha?
"Glace ..Hindi na kita mahal!"
Nagising ako sa aking pagkakatulog habol habol ang aking hininga, naliligo sa sariling pawis. Napabuntong hininga ako bago lingunin ang orasan mag aalas siyete narin ng gabi kaya bumaba muna ako para maka inom ng tubig. "Parang totoo" iyon ang unang pumasok sa aking isipan. Ang panaginip na iyon ay parang totoo lang ani pa nga ng mga matatanda noon na minsan ang mga panaginip ay isang babala sa mangyayari sa hinaharap. Kung yun nga ang mangyayari sa hinaharap hindi ko iyon makakaya. Napatingin ako sa basong hawak-hawak ko.. Habang iniisip na kong iyon nga ang mangyayari sa aming dalawa, kakayanin ko bang palayain siya o gaya ng aking panaginip na hahawakan siya kahit na ayaw na niya. Bumalik ako sa aking silid na ganon parin ang iniisip wala sa sariling kinuha ang aking papel at ballpen kung saan ko isinulat ang aking unang tulang nabuo. Hindi ako mahilig magsulat noon ngunit nakahiligan ko ito ngayon dahil narin sa maraming iniisip.
"Dream" iyon ang una kong isinulat sa aking papel. Panaginip... Hindi pala ito isang panaginip kong hindi ay isang bangungot na ayaw kong mangyari. It is very fresh to my mind on how Tyrone's reacting on my dream... On how he begs for freedom... On how he cries for someone... On how he kneel down while saying it's done.. On how he let go of my hands... Sariwa pa ang lahat sa aking isipan...
BINABASA MO ANG
How to Fall
Teen FictionAfraid of being hurt, afraid of being abandoned, and afraid of being unloved. Yan ang nakatatak sa isipan ni Glace. But what if Ikaw yung nanakit? Ikaw yung umiwan at Ikaw yung naubusan ng pag-mamahal. Are you still afraid of that? Are you still af...