Birini kırmak istemiyorum. Ama yapabileceğimi sanmıyorum. Bu bile benim için bir mucize uzun süre sonra biriyle iletişime geçmiş olmam...
"Yalnız dolaşsam daha iyi olur" dedim sonunda. "Peki" diyip yürümeye başladı. Kırmak istememiştim kırıldı mı acaba? Belki de amacı sadece dalga geçmekti.
Gözden kaybolduktan sonra son kata çıktım. Oldukça acıkmıştım ayrıca sıcak birşeyler içsem iyi olurdu siparişimi verip paket yapmalarını istedim. Hazır olunca en alt kata inmek için asansöre bindim. Otopark karanlık ve neredeyse kimse olmadığı için yemek yemek daha rahat oluyor. Bulduğum bir köşede yemeğimi bitirip tekrar asansöre doğru ilerledim. Elimde olan bütün kitapları okuduğum için yenilerini almam gerekti ayrıca eskiz defterimin son sayfalarındaydım çıkmışken yenisini alsam iyi olacaktı .
İlgimi çeken son kitabıda sepete koyduktan sonra kasaya doğru ilerlemeye başladım. Uzun bir sıra vardı. "Merhaba." duyduğum sesle arkamı döndüm. "Merhaba?" " Acil bir işim var da önünüze geçebilir miyim" kafa sallayıp adamın arkasına geçicekken metrodaki çocuğu gördüm elindeki telefona bakıyordu beni görmemesi için hemen arkamı döndüm. Sıram gelince kitapları görevliye verdim."numaranızı alabilir miyim?" "053********" kitapları alıp çıkışa doğru ilerledim. Durağa geçtim neyseki beklememe gerek kalmadan metro gelmişti iş çıkışına denk geldiğim için aşırı kalabalıktı. Kalabalıkta tutunacak yer yoktu birden hareket etmesiyle elimi birinin elinin üzerine koymak zorunda kalmıştım. Kimin eli olduğuna baktığımda sabahki çocuğu gördüm.Şok olmuş bir şekilde ellerimize bakıyordu. Rahatsız olduğunu düşünerek tam çekicekken öbür elini elimin üstüne koydu. "çok kalabalık biryere tutunman lazım sorun değil"Haklıydı başka seçeneğim yoktu. Her durakta kalabalığın azalması gerekirken artıyordu resmen çocuğa yapışmıştım. Utancımdan kafamı kaldıramıyorum. İnsanlar yavaş yavaş azalmaya başladığında ilk gördüğüm boşluğa elimi koydum. Kafamı kaldırdığımda çocuğun bana baktığını gördüm anında gözümü çevirdim. Bugün fazlasıyla rezil olmuştum.
Eve doğru yürümeye başladım. Başladık desem daha doğru olur çünkü çocuk hala arkamda. Apartmana girdiğimde ardımdan girmesiyle şaşırdım. Burda mı oturuyordu. Belkide birini ziyarete gelmişti. Eve gireceğim sırada seslenmesiyle durdum."Anka?" ismimi nereden biliyordu. Ona ne var bakışları atarken konuşmaya başladı "Ben fotoğraf çekiyorum yani herkesin seni de çektim bugün." diyip fotoğrafı açarken sinirden ve utançtan ellerim titremeye başladı. Durdurmak için tırnaklarımı ellerime geçirdim. Çok mu kötü çıkmıştım. Komik olduğu için mi çekmişti. "Buldum" diyip kamerayı bana çevirdi.Kitap seçerken çekmişti. Düşündüğümün aksine beğenmiştim. "bunu paylaşabilir miyim diye sorucaktım aslında yüzün gözükmüyor zaten." Yüzüm gözükse paylaşmaz mıydı.Yinede beğendiğim için sorun yapmadım. "olur" diyip eve girdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
cagin.uz_:she's pretty, she's mine...
emre_fakirr:Yenge mi diyoruz? >cagin.uz_: yakında
-Yorumlar sınırlandırıldı-
emre_fakirr,eneskirildi_ ve 34.897 kişi beğendi.
...
053*: Otoparkları artık seviyorum. 053*: Senin sevdiğin bir şeyi nasıl sevmemezlik yapabilirim ki?
