Bir hayata karşılık, kurtarılmış binlerce hayat...
Bir ölüm ve yüzlerce hayat...Ardısıra gelen acı mıydı bu kalbi tekleten. Yada sisli duvarların ardına sinmiş gölgeler miydi sessizce fısıldar gibi yapıp etrafı çığlıklara boğan. Boğulan bedeni su üstüne çıkarır mıydı güçsüzlükten sallanan kollar. Görür müydü gözler kapalıyken bile güzellikten kirpikleri titreten gözleri.
Belki fazladır mutluluk; biri dinlerken içinden döker yaşlarını, diğeri haykırır onu dinleyen bedene."Tanrı aşkına uyan artık. Daha fazla bu acıya katlanamam."
Sessiz bir çığlıktı bu, tuttuğu elleri sıkarken bağırmıştı. Gözleri istemsizce bitkin bedenin ellerine akıtmıştı damlalarını. Kendi acısı umrunda değildi, lakin bir süre sonra hatırlıyordu acının kendine ait olduğunu.
"Seni böyle beklemek ölümden de beter Kim Taehyung."
Bilmem kaçıncı çaresizliği bu. Kaçıncı çaresizliğini kabul edişi. Vücudunun sarsılmasını sağlayan kaçıncı ağlayış. Kimsenin olmadığı odada duyulan nefes sesleriyle yumdu gözlerini.
"Duyuyor musun beni? Duyuyor musun sana olan özlemimi. Duy Taehyung. Duy ki daha çabuk gel bana. Duy ki hiç görmeden hasret kaldığım o gözlerine öpücük bahşedeyim. Duy beni Kim Taehyung, duy ki çabuk aç o güzel gözlerini..."
Keyifli okumalar ♡
𐀔