Left Outside Alone 'yoonmin' ✔

twenty three | finale episode

Final yapalım artık diyorum,

üzerinde hala çalıştığım bir kurgu var onu paylaşacağım sizlerle <3

İyi okumalar, bana ve kurguma gösterdiğiniz çokça sevgiden ötürü sonsuz minnettarım..

Herkes ekrana kilitlenmiş pür dikkat beklerken sonunda yüklenme işareti kaybolmuş ve sonuç ekranı açılmıştı. Seoul Üniversitesi'nin aldığı öğrenci isimleri bir bir sıralanırken Yoongi sevgilisinin dizini sıktı. Çok gergindi, Jiminle  kalmak istiyordu ayrıca bu yedi adamın bir arada olmasını da istiyordu. Olumsuz bir sonuca dayanamazdı.  Sevgilisinin uzaklarda olmasına, kokusunu alacak mesafede olmamasına asla alışamazdı. Namjoon ve Seokjin'in ekrana daha da yakınlaşması ile Jimin gözünü ekranda çekti, huzursuzca etrafa bakındı. Hepsi aynı üniversite için başvuru vermişti; spor kayıtlarının olması şanslarını arttırıyordu ama Taehyung, Hoseok ve Jin dezavantajlıydı bu açıdan. Onlarınki şansa kalmıştı biraz.

'İsimler! Çıkıyorlar lan!'

Hoseok'un cıvıldamasıyla herkes ekrana dönerken Namjoon çıkan isimleri sesli bir şekilde okumaya başlamıştı. Jimin kendinin ve ardından Yoongi'nin ismini duymasıyla titreyen parmaklarını Yoongi'nin yanaklarına koydu, sırıtmasına engel olamıyordu şu an. Başarmışlardı, beraberlerdi. İkisi de birbirinin gözlerine kilitlenmiş bir şekilde dururken dudakları değil ama gözleri konuşmuştu çoktan. Yoongi alnını sevgilisinin alnına dayadı ve fısıldadı.

'Ayrılamayız demiştim.'

'Demiştin sevgilim.'

Sevinç çığlıklarını atmak için henüz erkendi. Diğerlerinin isimleri aralarda geçerken ismi okunmayan tek kişi Taehyung olmuştu. Yüzlerindeki gülümseme silinirken birbirlerine baktılar. Jungkook oturduğu koltuktan kalkınca Taehyung eş zamanlı kalkıp Jungkook'a sarıldı. Kulağına fısıldadığında sesindeki kırgınlığı belli etmek istemiyordu.

'Sorun değil.'

Jungkook kaşlarını çatıp Taehyung'u kendinden uzaklaştırdı. Omuzlarını tutup sarstı.

'Sorun değil de ne demek? Sikeyim Taehyung sensiz bir yere gitmiyorum tamam mı?'

Taehyung başını olumsuz anlamda sallayıp isteksizce de olsa gülümsedi. Bu tepkisini tahminleri arasında düşünmüştü ve işte en kötü ihtimal gerçekleşmişti, ayrı kalacaklardı. Yedi arkadaşının arasından tek dışarıda kalan kendisi olmuştu ve bu canını hayli sıkıyordu işte. Yine de bencillik yapmak istemiyordu, diğerlerinin gözlerindeki pırıltıyı görünce mutlu olmuştu. Bilgisayar ekranını kapatıp masanın üzerine çıktı.

'Hey! Sorun yok millet, biz hala beraberiz! Gidin yurdunuza yerleşin ve okuyun şu lanet okulu, bende kalıp sıkı çalışayım ha?'

Sesindeki üzüntü kendini belli ediyordu ama diğerleri bozuntuya vermedi. Şu an ağlamamak için zor durduğunu iyi biliyorlardı ve kendileri de pek iyi sayılmazdı bu durumda. Yarı yarıya ayrılsalar bile bu kadar etkilenmezlerdi ama şimdi sadece onun alınmaması bütün hayallerin çöp olmasına neden olmuştu. Jimin hayalindeki sevinç dansını yapamayacak kadar hevesinin kırıldığını hissediyordu. 

Herkes birkaç saniye sessiz kaldıktan sonra Jungkook Taehyung'u kucağına alıp masadan indirdi. Koltuğa oturduğunda da kucağından indirmemişti sevgilisini. Diğerlerinin aksine hiç duygusal değildi, oldukça rahat duruyordu. Sanki bu sonuca hazırlamıştı kendini.