Siz: Hepiniz aynısınız işte pislikler
Şirket: Var mısın iddiaya
Siz: Ne iddiası be
Şirket: Burdan konuşmaya devam edelim
Şirket: Ben sana onlardan olmadığımı kanıtlıyayım
Şirket: Eğer bu iddiayı ben kazanırsam benim istediğim bir şeyi yapıcaksın eğ...
Şu başlığı yazarken o kadar çok ağlayasım geldi ki size anlatamam. İlk eserimin final bölümünü yazmak acayip duygusal bir şeymiş bunu öğrenmiş oldum. Sonda upuzun bir konuşma olacağı için burayı kısa kesiyorum. Final bölümüyle karşınızdayım. İyi okumalarrrrr.
🔮 (5 sene sonra)
"Anne artık ağlamasan olmaz mı?"
Gözyaşlarımı silerek Işık'a yaklaştım. Babanı özlediğim için ağlıyorum diyemedim.
"Gözüme toz kaçtı o yüzünden kızım. Yoksa ne ağlaması?"
Sanki her gün her saat ağlamıyormuş gibi say yalanları.
Hızla gözyaşlarımı sildim. Daha 4 yaşında olmasına rağmen Türkçe'yi benden iyi konuşan kızıma baktım.
Çok büyümüştü ve çok tatlı olmuştu. Keşke babasıda şu an yanımızda olsaydı da birlikte baksaydık kızımıza.
"Babamın yanına gider miyiz bu hafta anne?"
Kafamı salladım. Karan çok uzaktaydı.
Bunu hatırlayınca yine ağlayasım gelmişti. Kendimi toparlayarak Işık'ın yanında tekrar ağlamamam gerektiğini içimden tekrar ettim.
"Babamın yanına gidince seni şikayet mi etsem anne?"
Hızla onu döndüm. Karan çok üzülürdü. Ona hiç ağladığımı söylememiştim.
Kafamı iki yana salladım.
"Öyle şeyler yapmak yok. Baban üzülür."
Tamam diyerek çizdiği resme devam etti.
Bende mutfağa geçerek yemek hazırlamaya başladım. Akşama Zeynepler bize gelecekti. Güzel yemekler yapmalıydım.
Dünyanın en mükemmel yemeklerini hazırlayarak mutfaktan çıktım. Üstümü değiştirmek için dolabın kapağını açtım.
Artık stilistim yoktu. Kıyafetlerimi kendim seçmeyi de beceremiyordum zaten.
O da güzel seçemiyordu ki. Benim aklımdaki neyse tam tersini seçiyordu. Yani eskiden.
Şimdi yalnızdım. Ve hiçbir şeyi beceremiyordum.
Zar zor yatağa oturarak kendimi ağlamamak için sıktım. Böyle her zaman ağlamamalıydım. Çok uzun zaman olmuştu ve artık alışmalıydım.
Karan beni böyle görmek istemezdi.
Telefonumun alarak kızlarla oluşturduğumuz gruba yazdım.
•••
Siz: Nerdesiniz? Ne zaman geliceksiniz?
Civcivim: Yoldayız
Meliscik: Bizde yoldayız geliyoruz Yiğit'le
Ece'm: Bizde yoldayız
Siz: Bende sizi bekliyorum
Siz: Yalnız başıma
Siz: Işık'ın öyle komik fotoğraflarını çektim ki durun size atayım
Ece'm: Ay bir sürü at çok özledim halasının kuzusunu yaa
Siz:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
