Guard You | minsung

(S)he doesn't have to walk alone

for my little star suyeow

Kafeden çıktıktan sonra biraz aşağıda kalan sahile yürümüşlerdi. Sahile varana kadar ikisi de bir şey konuşmamıştı. Yalnızca el ele tutuşmuşlardı. Aralarındaki sessizlik bile Jisung'u sakinleştiriyordu. Arkadaşının kafasını toplaması için vakit verdiğini biliyordu.

Changbin'in öyle konuşmak istemediğini biliyordu. Zaten Changbin ve Felix onu herkesten iyi tanıyorken neden bunu istesindi ki? Changbin'in onun için endişelendiğinden böyle yaptığını da biliyordu ama yine de bu durum kalbini kırmıştı. Arkadaşının bir şekilde kendini affetireceğini bilse de içten içe ona sinirleniyor, onu affetmeyeceğini söylüyordu. Aklından geçenlerle kimi zaman Felix'in elini sıkıyor kimi zaman bırakacak gibi oluyordu.

Sonunda insanların az olduğu bir yere geldiklerinde Felix, Jisung'u çekerek bir banka oturmuş, arkadaşını da yanına oturtmuş ve saçlarını okşamaya başlamıştı. Bunun Jisung'u sakinleştireceğine adı gibi emindi. Artık konuşmaları gerektiğine emin olduğu gibi.

"Changbin hyungun isteyerek seni üzmediğini biliyorsun Jisung. Sadece senin için endişeleniyor, hepimiz gibi." Kafasını sallayarak onayladı Jisung. "O bizden daha açık sözlü bu konularda. Daha doğrusu içinde tutamıyor. Bunları bildiğin için ona kızgın kalamayacağını da biliyorum." Jisung hafifçe gülümsedi ve başını Felix'in omzuna yasladı. Jisung'un başına küçük küçük öpücükler kondurdu. "Sadece bizim yanımızda bunu söylese bu kadar etkilemeyeceğini de biliyorum. Yeni tanıştığın için tabi ki onların bir anda nasıl insanlar olduğunu bilemezsin. Ama emin ol sana acıyacak, seni yargılayacak insanlar değil. Hyunjin gibi birinin kuzenlerinden bunu beklemezsin sonuçta hm?" Jisung tebessüm ederek hafifçe başını salladı.

"Şimdi gelelim senin bu açlık konuna." Hafifçe kafasına tokat attığında Jisung inleyerek şaşkın bakışlarını arkadaşına dikti. "Bakma öyle saf saf, hak ettin. Kaç defa dedim sana kendini aç bırakmak yerine düzgün bir diyete girerek kilo ver diye. Anlamıyor musun sen beni?" Jisung bakışlarını kaçırıp başını kaldırdı. Oflayarak "Hayır ya, kendimi çok çirkin hissettim. Yani öyleydim de zaten. Berbat görünüyordum Felix." dedi, devamını getirememişti. Öylece kararan gökyüzü sayesinde ortaya çıkan yıldızlara baktı.

Yanaklarından tutup kendine çeviren arkadaşına boş gözlerle bakarken Felix ona "Sen salak mısın?" bakışı atıyordu.

"Jisung bunu kaç defa söyleyeceğim bilmiyorum ama şu zamana kadar kendimden sonra gördüğüm en güzel kişi sensin. Kilo almış halini sevmiyorsun ama biz senin o güzel yanaklarının ortaya çıkmasına bayılıyoruz. Özellikle kilo aldığında popişin daha güzel oluyor." Bunu söylerken göz kırpmıştı. Arkadaşının salaklığına gülümseyerek göz devirdi. "Kilo aldığında kimse sana kilo aldığın için bakmayacak, kimse sana ne kadar çirkin demeyecek, ayrıca hele bir desin bacaklarını kırarım o kişinin. Çünkü sen çok güzelsin. Bunda ciddi olduğumu daha ne kadar belli edebilirim bilmiyorum. Fındık burnun, parlak güzel gözlerin, tombul yanakların, pembiş dudakların, kızları bile kıskandıran ince belin, şekilli bacakların ile pek çok insanı sollayacak kadar güzelsin. Sen kendinin farkında değilsin yalnızca. Sen aynaya baktığında sevilesi birini görmüyor olabilirsin ama ben hayatımda görüp görebileceğim en sevilesi kişiyi görüyorum. Kendinden, aynalardan ve insanlardan bu kadar nefret etme bebeğim. Onların sana bir zararı yok. Olur da insanlar sana zarar vermeye kalkarsa ben her zaman seni korumak için burada olacağım. Anladın mı beni?"

Jisung buruk bir şekilde gülümsemeye çalışıp kafasını salladı onaylarcasına. Felix'in onun için ne kadar uğraştığını biliyordu ve onu daha da uğraştırmak kendine kızmasına sebep oluyordu. Kendini bazen onlar için bir yük olarak görüyordu. Onların öyle görmediklerini biliyordu ama her geçmişe baktığında arkadaşları en çok onun için uğraşmıştı. Kendi sorunlarını kendi çözemeyip onlara da yansıttığını düşünüyordu.