Guard You | minsung

He were beautiful till the end

Sonunda apartmana girdiklerinde Minho cebindeki anahtarı çıkarıp kilide taktı. Kapının dışında oldukları halde Hyunjin'in sesi duyuluyordu. Kilidi açmadan önce arkasındaki ıslanmış sarışına kısa bir bakış attı Minho. Sarışın gülümsüyordu.

Derin bir nefes alıp yüzünde küçük gülümsemeyle kapıyı açtı. Hyunjin ve Seungmin kapı sesini duymamış olsalar gerek hararetli tartışmalarına devam ediyorlardı.

Kapıyı sonuna kadar açtıktan sonra Jisung'a çevirdi bakışlarını. "Buyrun." dedi gülümseyerek. Jisung da gülümseyerek botlarını çıkardı ve eve adımını attı.

Öğrenci evi olmasına rağmen oldukça güzel bir ev gibi görünüyordu. Bunu sadece hole bakarak bile söyleyebilirdi Jisung. İçten içe biraz kıskanmamış değildi.

Minho da içeri girdikten sonra sarışının öylece durduğunu görünce ellerini omuzlarına yerleştirdi. "Haydi çıkar montunu, ıslanmışsın, üşüme daha çok."

Jisung omuzlarına dokunan ellerle anlık olarak irkilmiş olsa da Minho'nun dedikleriyle başını sallamış, montunu çıkarmıştı. Daha askı nerede bakamadan Minho montu elinden almış ve asmıştı bile. Dudaklarını bastırarak gülümsedi.

"Teşekkürler."

Minho montunu çıkarırken gülümseyip itiraz edercesine başını salladı. "Ne teşekkürü, misafirimsin." O da montunu asınca ellerini yıkamak için lavaboya doğru ilerledi. Jisung da küçük adımları ile peşinde ilerliyordu.

Sarışın ellerini yıkarken büyük olan odasından saç havlusu getirmiş ve Jisung'un başının üstüne bırakıvermişti. Jisung şaşırdığından büyüttüğü sevimli gözleri ile Minho'ya bakmış sonrasında gülümseyerek saçlarını kurutmaya başlamıştı.

"Teşekkür ederim hyung."

"Bir daha teşekkür edersen bozuşacağız." dedi Minho yandan bir gülümseme ile.

"Oh, özür dilerim. Alışkanlık olmuş." Yalandı. En son ne zaman arkadaşları dışı birinden küçücük bir ilgi görmüştü hatırlamıyordu. Garip geliyordu bu durum, teşekkür etme ihtiyacı duyuyordu.

Minho da anlayabiliyordu garipsediğini, tepkilerinden belli oluyordu da zaten. Kimi zaman anlaşılması zor olan bu küçük çocuk kimi zaman da açık bir sayfa gibi okunabiliyor diye düşündü, kendi kendine.

"Salona geçelim. Hyunjin için sürpriz olacak biraz." dedi sırıtarak. Sarışın kıkırdayarak başını salladı. Arkadaşının abartılı bir tepki vereceğine o kadar emindi ki.

"Hatta şöyle yapalım, önce ben gireyim salona. Sonra sokakta bir kedi buldum onu getirdim eve diyeyim, sonra da sen gir içeri. Nasıl fikir?" Heyecanla parlayan gözleri görünce fazla ses çıkmaması için elini ağzına kapatarak güldü sarışın.

"Neden güldün anlamadım şimdi, gayet mantıklıydı." dedi somurtan bir ifadeyle büyük olan.

Büyük olanın çocuksu heyecanı ve sevimli suratı komiğine gitse de aklına takılan şeyi sormadan edemedi.

"Hmm, çok mantıklı tabii. Ayrıca kedi ben mi oluyorum?" İşaret parmağı ile kendini gösterdi.

Minho gülümseyerek başını salladı "Hmm, sevdiğimiz kediye benziyordun. Aslında sincaba benziyorsun ama o kediyle çok benziyordunuz. İkiniz de fazla sevimliydiniz. Onu getiremedim ama seni getirdim işte."

Jisung ne diyeceğini şaşırmıştı. Gerçekten sevimli miydi? Hem de bir kedi gibi. Oysa ki çirkin olduğunu düşünüyordu sarışın. Birinin onu sevimli bulması kalbini hoplatmıştı. Bir şeyler söylemek için ağzını açmıştı ama diyecek bir şey bulamayınca geri kapadı.