Who's The Killer? (COMPLETED)

IKAWALONG KABANATA

Secret’s out.

SATURDAY. 9:00 A.M

“Good morning Detective” pag bati ng isang police ng maka pasok si Hashil sa loob ng Police Station.

Tinanguan n'ya lang ito at seryosong nag lakad sa department ng police na may hawak ng kagamitan ng biktima.

“good morning detective, kamusta ang pag iimbestiga?” agad na salubong sa'kanya ni Police Officer Hernandes ng maka pasok s'ya sa opisina ne‘to.

“I don't have time for chitchats, asan ang mga gamit ng biktima?” seryosong tanong ni Hashil at umupo sa upuang na sa harap ng desk.

Tumawa ang police saka inabot ang isang white plastic.

“inihanda ko na agad ng mag text ka sa'akin. Iyan lahat ng gamit ng biktima.” may munting ngiti sa mga labi nito.

“thank you...Tito.” saad ni Hashil pag katapos n'yon ay nagpa alam na rin s'ya upang umalis.

“now let's see what evidence and clue we can find here..” mahinang saad n'ya habang naka tingin sa plastic na hawak at patuloy na naglalakad palabas ng Station.

“after this, iimbestigahan na'rin ang lugar ng pinangyarihan ng krimen.” bulong n'ya pa saka na pumasok sa loob ng kotse.

SATURDAY. 10:00 PM

“NO I'M NOT!!” agad na saad ni Avery.
“WHAT ARE YOU TALKING ABOUT?! T-THAT P-PHOTOS!” saad ni Avery at itinuro ang mga litrato na nasa sahig

“ITS NOT MINE. I DIDN'T CAPTURED IT.” may gigil sa bawat salita ni Avery habang deretsong naka tingin sa mata ng kaibigan na ngayon ay may luha ng namumuo sa mata.

“T-then kanino ha? Do you expect me to believe your lies ha Avery?” naiiyak na tanong ni Veron

“I’m telling you the truth! It's not mine. Kinuha ko yan.” mahinang saad ni Avery

“I stole it from Kyle.” dagdag na saad ni Avery, nakita n'ya kung pa-anong mag bago ang reaction ni Veron.

“w-what are you talking about?!” nanggigigil na saad ni Veron.

Napa tawa si Avery dahil kitang kita ang gulat sa buong mukha ng kaibigan.

“what? Kyle like Hera since the first day na nakita n'ya ito sa University. You didn't know right? Or you're just denying it on yourself. You can't accept the fact na ang Kyle na mahal na mahal mo, ay may ibang gusto at yun pa ay ang taong kinagagalitan mo.” natatawang saad ni Avery.

Kitang kita ang galit sa mukha ni Veron, ngunit sinubukan n'yang kalmahin ang sarili. Hindi pwedeng mawalan s'ya ng kontrol. Baka may magawa ulit s'ya.

“then why did you stole it from Kyle?” kalmado at may kontrol sa tono ng pananalita ni Veron.

Napa tawa ng pagak si Avery at umiwas ng tingin.

“I love him... And I hate that I always catch him looking at Hera...taking a stolen pictures of her..” mahinang saad n'ya.

“what the fck?” halos hindi na maniwala si Veron sa mga naririnig, ang lalaking mahal n'ya ay minamahal rin ng kaibigan n'ya at ang lalaking mahal nilang pareho ay may mahal na 'ding iba.

“Ngayon, ako pa talaga ang pinag bintangan mo sa pag patay kay Hera. Baka ikaw!” biglang isinaad iyun ni Avery at humarap sa'kanya.

“w-what? Hindi ko magagawa yun!” galit na saad ni Veron.

“really? Akala mo ba hindi ko napapansin noon pa ha? Na lagi mong pinag iinitan si Hera, lahat ng ginagawa n'ya ay mali sa paningin mo. Mainit lagi ang dugo mo sa'kanya Veron.” seryosong saad nito habang deretsong naka tingin sa mga mata ng kaibigan.

“that’s it? dahil lang doon kaya naiisip mong ako ang pumatay kay Hera? Do you think I'm that fcking crazy to do that?” natatawang saad ni Veron.

“of course not. Hindi lang iyun, bago tayo pumuntang party. I saw what's inside your shoulder bag.” mahinang saad ni Avery.

Nakita n'ya kung pa ano mag bago ang reaction ng kaibigan.

“I saw a gun. I just want to check your phone that time pero pag bukas ko ng bag mo iyun ang bumungad sa'akin. Naiwan mo kase ang bag mo sa'akin ng mag paalam kang mag babanyo.” dagdag na saad ni Avery.

“now tell me Veron... bakit ka may dalang baril nung gabing iyun? Plinano mo ba ha? Ikaw ba ang pumatay kay Ms. Hera?”

Dahil doon ay tuluyan ng nawalan ng masasabi si Veron, hindi alam kung ano ang tamang sasabihin at hindi n'ya alam kung pa anong maipag tatanggol ang sarili.

SATURDAY. 11:00 P.M

Tahimik si Ashanti habang naka sandig sa railings ng veranda ng kanyang kwarto. Naka tingala s'ya sa kalangitan at tinitingnan ang nagkikislapang mga bituin.

She sighed at ibinaba ang paningin. Tahimik n'yang pinag masdan ng paligid ng mansion.

Hindi masyadong madilim dahil na'rin sa kaunting liwanag na nagmumula sa buwan.

Napa pikit s'ya tila ba may bumabagabag sa isip n'ya. Tahimik ang paligid, walang tao sa mansion n'ya maliban sakanya. Matagal n'ya ng sinasante lahat ng katulong, ang totoo ay mag isa talaga s'ya sa malaking pamamahay.

“I’m sorry.” mahinang bulong n'ya at deretsong tumingin sa gate ng mansion.

“dmn. I think I need to find a new home. I can't even have a goodnight sleep because of what happened in this house.” pag kaka usap n'ya sa sarili.

“yeah. I need to clean everything in this house. It's dangerous baka may makita pa silang bagay na pwedeng ika sira ko.” bulong n'ya pa bago tumalikod na at pumasok sa'kanyang kwarto.